การมีคนช่วยดูแลทำให้เพอร์กิ้นค่อนข้างคลายกังวลได้มากโข ชายชราอารมณ์ดี เขาทำพายฟักทองให้เจย์และเนล(แม่บ้าน)ทานในช่วงบ่าย ไม่ลืมเก็บพายไว้ชิ้นหนึ่งให้ยูนาหญิงสาวผมเปียสองข้างซึ่งเป็นลูกค้าขาประจำ หลังจากนั้นเนลขอตัวกลับก่อนเพราะทีธุระที่ต้องทำ เพอร์กิ้นจึงชวนเจย์ลงไปชั้นล่าง ไปช่วยเก็บหนังสือกองใหญ่ที่สะสมไว้เป็นเดือนๆเข้าชั้น ตอนแรกพวกเขาก็ช่วยกันวางหนังสือดีๆอยู่หรอก ไปๆมาๆกับกลายเป็นว่าพวกเขาดันแลกเปลี่ยนบทสนทาเรื่องหนังสือที่พวกเขาเห็นแทน รวมไปถึงการถกเถียงเรื่องราวตอนจบของหนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่ทั้งคู่เคยอ่านจบตั้งแต่สมัยยังหนุ่ม เพอร์กิ้นเริ่มมีท่าทีไม่พอใจเพราะคิดว่าตนเองจำตอนจบของหนังสือได้ เจย์ที่เห็นว่าท่าจะไม่ดีจึงจับมือข้างซ้ายที่เหี่ยวย่นตามวัยของคนรักลูบไปมาเบาๆ นิ้วผอมเกลี่ยแหวนที่นิ้วนาง เงียบเสียงและฟังเพอร์กิ้นพูด ยูนาที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้านเห็นเพื่อมารับพายฟักทองจากเพอร์กิ้นเห็นภาพคู่รักยืนง้องอนกันอยู่ที่ชั้นวางหนังสือในมุมร้านอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงแซวทั้งคู่โดยไม่ทันคิดว่าเธออาจชวดพายฟักทองของโปรดของเธอในภายหลังได้