คืนวันรุ่งขึ้น ผมแแอบออกมาจากกระท่อม หลบหลีกพวกทหารยามกับคนในหมู่บ้านมาจนถึงสถานที่ที่นัดกับคายาไว้ เป็นกระท่อมร้างที่อยู่หลังหมู่บ้าน ไกลจากกระท่อมของย่าอัคนาและหัวหน้าเผ่า คายาบอกผมว่าส่วนใหญ่ไม่มีใครไปที่นั่นรวมทั้งทหารยามที่เดินลาดตระเวนแถวนี้ก็มีน้อยกว่าที่อื่นเหมาะแก่การเป็นสถานที่นัดพบกันสุดๆ แต่คายาไม่อยู่ที่นั่น บางทีเธออาจจะกำลังเดินมา ผมพยายามมองดูรอบๆ เผื่อเธอจะเดินมาจากทางอื่น 

ผมรออยู่ตรงนั้นสักพักซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ต้นใหญ่ใกล้กับกระท่อมร้างหลังหมู่บ้าน แต่คายาก็ยังไม่มา หรือเธอจะเจอปัญหาเข้าจริงๆ บางทีตอนที่เธอกำลังแอบออกมาเธออาจจะเธอกับไอเนีย หรือย่าอัคนา หรือเลวร้ายที่สุด ก็โดนหัวหน้าเผ่าซึ่งเป็นพ่อของเธอจับได้ แต่เธอคงไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอก หรือผมควรรีบกลับไปที่กระท่อมก่อนจะโดนจับได้กันนะ ระหว่างที่ผมกำลังวิตกกังวลก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อตนเองดังมาจากด้านหลัง  

“เจค ทางนี้” คายาร้องเรียกผมที่กำลังยืนหันไปหันมา มองหาเธออยู่

“ฉันนึกว่าเธอว่าเธอจะไม่มาแล้ว” ผมบอกคายา

“พูดอะไรของนายน่ะ” คายาตอบกลับ

“ฉันรอเธอตรงนี้มาสักพักแล้ว นึกว่าเธอโดนจับได้แล้วเสียอีก” ผมตอบ

“นายนั้นแหละที่ช้า ฉันมาถึงตั้งแต่ 1 ยีนที่แล้ว เห็นนายไม่มาสักทีเลยไปเดินดูเส้นทางรอบๆ ก่อน” 

“หนึ่งอะไรนะ” ผมถามคายา

“1 ยีน ให้ตายเถอะ 1 ชั่วโมงที่แล้วไงล่ะ” คายาตอบผมด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ เหมือนผมจะทำให้เธอไม่พอใจเสียแล้ว

“หมดคำถามแล้วใช่ไหม ทีนี้ก็ตามฉันมา” 

คายาพาผมเดินลัดเลาะไปตามป่าหลังหมู่บ้านผ่านทหารยามสี่ห้าคนที่เดินลาดตระเวนอยู่รอบๆ ผมสงสัยเล็กน้อยว่าทำไมต้องมีทหารยามเดินอยู่แถวนี้ด้วย ทั้งๆ ที่ออกมานอกหมู่บ้านแล้ว แต่ถามคายาตอนนี้ก็ดูจะไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่ ผมเก็บคำถามเอาไว้ใจและรีบเดินตามคายาไปก่อนที่จะถูกทิ้งไว้กลางป่าจริงๆ 

‘คนอะไร เดินเร็วชะมัด!’ ผมบ่นคายาในใจและพยายามเดินให้เร็วขึ้น

"มืดแล้วยังหมอกลงอีก เราต้องไปทางไหนต่อเนี่ย" ผมถามคายา

"ฉันก็ไม่รู้ ในเรื่องเล่าไม่ได้บอกไว้ว่าจะตามหาหัวใจของเทพมาฮูต้าได้ยังไง" คายาตอบ

"เฮ้อ ฉันเหนื่อยแล้วล่ะ เราพักกันสักหน่อยเถอะ" ผมบอกคายา

"ก็ดีเหมือนกัน รอสว่างกว่านี้แล้วค่อยเดินทางต่อ" คายาตอบผม

"เฮ้! ดูนั้น!" ผมร้องเสียงดัง

แสงสว่างสีฟ้าดวงเล็กๆ บินไปมาอยู่หลังพุ่มไม้ไกลๆ ก่อนที่มันจะบินใกล้เข้ามา และบินวนรอบตัวของผมและคายาก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าเราครู่หนึ่ง และบินหนีไปทางอื่น 

"แสงเมื่อตอนนั้นหนิ" ผมพูด

"แสงเมื่อตอนนั้นเหรอ" คายาถามด้วยความสงสัย 

"เรารีบตามไปก่อนเถอะ" ผมบอกคายา ก่อนที่เราทั้งสองจะรีบวิ่งตามแสงสีฟ้านั้นไป 

"สรุปนายหมายถึงอะไร" คายาถามผมขณะที่เรากำลังวิ่งอยู่

"ฉันเคยเห็นมันตอนหลงอยู่ในป่า พอตามไปก็เจอเธอที่หน้าผา" ผมตอบ

"นายว่ามันคือตัวอะไร" คายาถามผมอีกครั้ง

"ไม่รู้สิ แต่ไม่น่าใช่เรื่องไม่ดีนะ" ผมตอบกลับไป

เราวิ่งตามแสงสีฟ้าไปพักใหญ่ๆ ก่อนที่มันจะบินหายไปแถวถ้ำๆ หนึ่ง ที่มีคบไฟถูกจุดอยู่สองฝั่งของปากถ้ำ 

"เธอรู้รึเปล่าว่ามันคือถ้ำอะไร" ผมถามคายา

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่เห็นมีใครเคยพูดถึงถ้ำที่มีคบไฟที่จุดไฟแล้วมาก่อน" คายาตอบผม

ผมเดินดูรอบๆ ก็ไม่พบอะไรผิดปกติ จึงหันไปมองคายา เธอมองผมอยู่แล้วก็จะพยักหน้าให้ เป็นสัญญาว่าเราจะเข้าไปข้างใน

บางทีนี่อาจจะเป็นที่ซ่อนหัวใจของเทพมาฮูต้าจริงๆ ก็ได้ ผมยังเชื่อมั่นใจว่าแสงสีฟ้านั้นต้องนำเรามาเจอความลับอะไรสักอย่างแน่