เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
วังเวียงยังวนเวียนAROMINT
วังเวียง ยังวนเวียน
  • EP01 : #วังเวียงยังวนเวียน






    ใจจริงแรกเริ่ม เราปักหมุดไว้ที่อุดรฯ

    เพราะนั่งไฟลท์จาก หาดใหญ่ - อุดร

    เราลิสที่เที่ยวในอุดรที่อยากไป

    หาร้านกาแฟ หาโรงแรม (แต่ยังไม่ได้บุ๊คกิ้งไว้)



    ระหว่างที่รอขึ้นเครื่องหน้าเกจ

    .

    เสียงดังก้องออกมาจากใจ อุดร มันก็ใกล้ลาวแล้วน๊า

    ยังไงดี ~ จะอยู่แค่ชายแดนหรอ

    วังเวียงชื่อเพราะน๊า หรือไปวังเวียงดีน๊า ทันใดนั้น เริ่มเช็คการเดินทาง 


    มีสองทางที่เราจะไปได้คือ 

    1.รถบัสอุดร-วังเวียง

    (ออกเดินทาง10โมง กว่าจะถึงวังเวียงก็เย็นพอดี)

    อีกทางคือ เราต้องไปถึงเวียงจันทน์ภายในคืนนี้

     พรุ่งนี้จะได้ต่อรถไปวังเวียงแต่เช้า

    คิดว่าวิธีนี้คงถึงวังเวียงเร็วที่สุด

    (แต่ก็ยังกังวลขากลับวังเวียง-อุดร ) 

    เราเสี่ยงที่จะไม่ได้เที่ยวในวังเวียงมากๆ อาจแค่เสียเวลานั่งรถไปกลับ



     

     6 โมงเย็น .. . 

    ถึงสนามบินอุดร (เด่วนะ ถึงแล้ว ยังไง ตกลงจะไปไหนกัน 555)

    ตอนนี้ ตั้งเป้าหมายสูงสุดไว้ก่อน คือ วังเวียง


    เห็นพี่ที่ลงเครื่องมาพร้อมกัน ดูทรงแล้วน่าจะเป็นเจ้าถิ่น

    เลยเดินเข้าไปถามว่าด่านลาวปิดกี่ทุ่ม

     คุณพี่บอกว่า "กำลังจะข้ามไปเวียงจันทน์ ไปด้วยกันไหม" 

    แค่ได้ยินว่า "ไปด้วยกันไหม" เท่านั้นแหละจ้า

     แทบจะกระโดดเกาะหลังคุณพี่ไปเลย  555


    ออกจากสนามบินซื้อตั๋วรถไปด่านหนองคาย คนละ200฿

    จุดจำหน่ายตั๋วรถตู้อยู่ข้างประตูทางออกฝั่งขวา

    ใช้เวลาเดินทาง 1 ชม.


    รถตู้ส่งที่ด่าน เดินจ๊อบพาสปอร์ต ผ่าน ตม.ไทยเรียบร้อย

    จุดนี้คนยืนรอรถเมล์ค่อยข้างเยอะ

    เรากำลังจะนั่งรถเมล์ข้ามสะพานมิตรภาพ ไทย - ลาว แล้วจ้า 

    แอบตื่นเต้นเบาๆ ด้วยความที่ตอนนี้ก็ค่ำแล้วด้วย

    จ่ายค่ารถคนละ 20฿ 

    ชมวิวแม่น้ำโขง อากาศเย็นสบาย ตื่นเต้นๆ จะเข้าลาวแล้ว


     

    ถึงด่านฝั่งลาว

    มีจ่ายค่าเหยียบแดน คนละ 12.000กีบ / 55฿

    จุดนี้คนเยอะหน่อย เข้าแถวรอคิวจ๊อบพาสปอร์ตนานหน่อย

    มีบัตร smart touch ด้วยนาจา

    .


    20.00 น.

     ผ่านตม.ลาว เรียบร้อย

    เรายังรู้สึกอุ่นใจเพราะมีเจ้าถิ่นอยู่ด้วย

    เราต้องต่อรถเข้าเวียงจันทน์ 

    เพราะรถเมล์หมดแล้ว เราเลยต้องเข้าเมืองไปกับตุ๊กๆ 

    ค่าตุ๊กๆคนละ5.000 กีบ/ 40฿


    ดีจังมีพี่ผู้ชายคนไทยเป็นวิศวกรที่ทำงานอยู่เวียงขวาง นั่งมาพร้อมกัน

    ตอนนี้รู้สึกอุ่นใจคูณสองไปเลย ในตุ๊กๆเรามีพวกอยู่ตั้งสี่คน

    พี่วิศวกรเล่าว่า คนลาวไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด คนลาวจริงใจ ตั้งแต่พี่อยู่มา

     ไม่เคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทเลย


    เนื่องจากเป็นทริปกระทันหัน เราเลยต้องไปเดินหาที่พักเอาดาบหน้า

    แกเลยแนะนำที่พักแถวริมโขง มีตลาดขิมโขงด้วย

     เราเลยตัดสินใจจะไปพักแถวริมโขงกัน 

    /

    ตุ๊กๆจอดส่งผู้โดยสารลงตลาดเช้า

    เราแยกกับพี่ทั้งสองที่นี่


    เอาละหว่า ตอนนี้เราต้องเปลี่ยนคันเพื่อต่อรถไปริมโขง

    เหลือเรากับเพื่อน แค่ 2 คน

    เราเริ่มรู้สึกอึนๆ

     เวียงจันทน์ไม่ได้สว่างไสวเหมือนเมืองใหญ่ๆในไทย


     แล้วยังไงเนี่ยะ ตุ๊กๆจะพาเราไปส่งที่ไหน 

    ที่พักยังไม่มี เมืองเวียงจันทน์จะเป็นยังไง จะมีข้าวกินไหม


    แล้วจู่ๆ พี่ตุ๊กๆก็จอดรถดื้อๆ


     มันมืดมาก (พี่คงไม่ทิ้งหนูตรงนี้ใช่ไหม)

    เพื่อนสาวตะโกนถาม "พี่จอดทำไม"

    พี่ตอบว่าคุยโทรศัพท์แป๊บ

    .....

    เราไม่อยากคาดเดาว่า พี่กำลังคิดจะทำอะไรต่อ

    ถามว่ากลัวไหม กลัวสิ


    พี่ตุ๊กๆออกรถต่อ โดยไม่มีการพูดคุยใดๆ


    ตอนนี้เรากำลังหาวิธีระงับความกลัว

    กับเหตุการณ์ที่ยังไม่เกิดขึ้นข้างหน้า


    เพื่อทำให้ตัวเองสบายใจขึ้น


    เราเลือกที่จะต้องเชื่อใจเขา

    เชื่อคำพูดของเขา


    /


    เริ่มเห็นแสงสว่างจากดวงไฟ

    คงใกล้ถึงแล้วแน่ๆ


    รถขับเข้ามาในซอยที่เห็นนักท่องเที่ยวฝรั่งเดินริมถนน

    หายใจคล่องขึ้น เหมือนเจอพวกเดียวกัน -0-“


    พี่ขับมาจอดหน้าโรงแรมอินเดีย

    มีอาหารฮาลาลด้วย

    (Alhamdulillah)


    ขอบคุณพี่ตุ๊กๆ ที่พาส่งร้านอิสลาม

    เราเลยเข้าใจได้ว่า แกน่าจะโทรศัพท์ถามร้านอิสลามจากปลายสาย

    โชคดีไป ที่เราไม่ต้องเสียเวลาเดินหาร้านอาหารอีก


    แม้จะไม่ใช่โรงแรมที่พี่คนไทยบอกให้มาส่งเราก็ตาม


    เรารีบเข้าไปถามที่พัก พอเห็นราคา310฿

    แทบจะตอบตกลงทันที 555

    ใจเย็นจ๊ะพี่จ๋า

    อาบังนั่งโต๊ะหน้าตาอินเดีย บอกให้เราไปดูห้องก่อน


    OMG !!!!!!

    แม่จ๋า วิ่งออกมาแทบไม่ทัน

    ไปดูสภาพรร.ข้างใน มันทั้งหลอนอะไรเบอนี้

    ยังไม่ทันได้ขึ้นไปดูห้อง ห้องน้ำรวมอีก

    หื้มมม พออออ ภาพติดตามากจ้า

    /

     ตัดสินใจเดินหาที่พักต่อ 

    แล้วค่อยกลับมาฝากท้องที่ร้านอาหาร หน้าโรงแรมอินเดีย

    ในซอยมีโรงแรมเยอะเลย ถ้ามากระทันหันแบบเรา 

    วันปกติ walk in เข้าไปถามได้เลย 

    เราเดินไปสุดซอย เจอโรงแรมหัวมุม 

    สภาพค่อยข้างโอเค คืนละ 500฿ สะอาด มี Wifi โอเคละ

    แล้วก็เดินกลับไปกินข้าวร้านอินเดีย 

    จาน40.000กีบ/ 170฿ แพงอลังการ 

    กินข้าวเสร็จ ก็เดินเล่นริมแม่น้ำโขง อากาศเย็นสบาย 


    ในใจยังคงลังเลว่าจะไปวังเวียงดีไหม

     หรือเที่ยวในเวียงจันทน์ แล้วกลับไปเที่ยวอุดร

    คือนี่จองตั๋วไปกลับละไง แค่ 2 คืน จะพอหรอ

    เอ้าหวะ ไหนๆก็มาแล้ว

     ไปก็ไป ยังไงก็ต้องกลับให้ทัน 

    ......

    อ่านต่อ Ep 02


    IG : YASMNT 

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in