EP01 : #วังเวียงยังวนเวียน
ใจจริงแรกเริ่ม เราปักหมุดไว้ที่อุดรฯ
เพราะนั่งไฟลท์จาก หาดใหญ่ - อุดร
เราลิสที่เที่ยวในอุดรที่อยากไป
หาร้านกาแฟ หาโรงแรม (แต่ยังไม่ได้บุ๊คกิ้งไว้)
ระหว่างที่รอขึ้นเครื่องหน้าเกจ
.
เสียงดังก้องออกมาจากใจ อุดร มันก็ใกล้ลาวแล้วน๊า
ยังไงดี ~ จะอยู่แค่ชายแดนหรอ
วังเวียงชื่อเพราะน๊า หรือไปวังเวียงดีน๊า ทันใดนั้น เริ่มเช็คการเดินทาง
มีสองทางที่เราจะไปได้คือ
1.รถบัสอุดร-วังเวียง
(ออกเดินทาง10โมง กว่าจะถึงวังเวียงก็เย็นพอดี)
อีกทางคือ เราต้องไปถึงเวียงจันทน์ภายในคืนนี้
พรุ่งนี้จะได้ต่อรถไปวังเวียงแต่เช้า
คิดว่าวิธีนี้คงถึงวังเวียงเร็วที่สุด
(แต่ก็ยังกังวลขากลับวังเวียง-อุดร )
เราเสี่ยงที่จะไม่ได้เที่ยวในวังเวียงมากๆ อาจแค่เสียเวลานั่งรถไปกลับ
6 โมงเย็น .. .
ถึงสนามบินอุดร (เด่วนะ ถึงแล้ว ยังไง ตกลงจะไปไหนกัน 555)
ตอนนี้ ตั้งเป้าหมายสูงสุดไว้ก่อน คือ วังเวียง
เห็นพี่ที่ลงเครื่องมาพร้อมกัน ดูทรงแล้วน่าจะเป็นเจ้าถิ่น
เลยเดินเข้าไปถามว่าด่านลาวปิดกี่ทุ่ม
คุณพี่บอกว่า "กำลังจะข้ามไปเวียงจันทน์ ไปด้วยกันไหม"
แค่ได้ยินว่า "ไปด้วยกันไหม" เท่านั้นแหละจ้า
แทบจะกระโดดเกาะหลังคุณพี่ไปเลย 555
ออกจากสนามบินซื้อตั๋วรถไปด่านหนองคาย คนละ200฿
จุดจำหน่ายตั๋วรถตู้อยู่ข้างประตูทางออกฝั่งขวา
ใช้เวลาเดินทาง 1 ชม.
รถตู้ส่งที่ด่าน เดินจ๊อบพาสปอร์ต ผ่าน ตม.ไทยเรียบร้อย
จุดนี้คนยืนรอรถเมล์ค่อยข้างเยอะ
เรากำลังจะนั่งรถเมล์ข้ามสะพานมิตรภาพ ไทย - ลาว แล้วจ้า
แอบตื่นเต้นเบาๆ ด้วยความที่ตอนนี้ก็ค่ำแล้วด้วย
จ่ายค่ารถคนละ 20฿
ชมวิวแม่น้ำโขง อากาศเย็นสบาย ตื่นเต้นๆ จะเข้าลาวแล้ว
ถึงด่านฝั่งลาว
มีจ่ายค่าเหยียบแดน คนละ 12.000กีบ / 55฿
จุดนี้คนเยอะหน่อย เข้าแถวรอคิวจ๊อบพาสปอร์ตนานหน่อย
มีบัตร smart touch ด้วยนาจา
.
20.00 น.
ผ่านตม.ลาว เรียบร้อย
เรายังรู้สึกอุ่นใจเพราะมีเจ้าถิ่นอยู่ด้วย
เราต้องต่อรถเข้าเวียงจันทน์
เพราะรถเมล์หมดแล้ว เราเลยต้องเข้าเมืองไปกับตุ๊กๆ
ค่าตุ๊กๆคนละ5.000 กีบ/ 40฿
ดีจังมีพี่ผู้ชายคนไทยเป็นวิศวกรที่ทำงานอยู่เวียงขวาง นั่งมาพร้อมกัน
ตอนนี้รู้สึกอุ่นใจคูณสองไปเลย ในตุ๊กๆเรามีพวกอยู่ตั้งสี่คน
พี่วิศวกรเล่าว่า คนลาวไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด คนลาวจริงใจ ตั้งแต่พี่อยู่มา
ไม่เคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทเลย
เนื่องจากเป็นทริปกระทันหัน เราเลยต้องไปเดินหาที่พักเอาดาบหน้า
แกเลยแนะนำที่พักแถวริมโขง มีตลาดขิมโขงด้วย
เราเลยตัดสินใจจะไปพักแถวริมโขงกัน
/
ตุ๊กๆจอดส่งผู้โดยสารลงตลาดเช้า
เราแยกกับพี่ทั้งสองที่นี่
เอาละหว่า ตอนนี้เราต้องเปลี่ยนคันเพื่อต่อรถไปริมโขง
เหลือเรากับเพื่อน แค่ 2 คน
เราเริ่มรู้สึกอึนๆ
เวียงจันทน์ไม่ได้สว่างไสวเหมือนเมืองใหญ่ๆในไทย
แล้วยังไงเนี่ยะ ตุ๊กๆจะพาเราไปส่งที่ไหน
ที่พักยังไม่มี เมืองเวียงจันทน์จะเป็นยังไง จะมีข้าวกินไหม
แล้วจู่ๆ พี่ตุ๊กๆก็จอดรถดื้อๆ
มันมืดมาก (พี่คงไม่ทิ้งหนูตรงนี้ใช่ไหม)
เพื่อนสาวตะโกนถาม "พี่จอดทำไม"
พี่ตอบว่าคุยโทรศัพท์แป๊บ
.....
เราไม่อยากคาดเดาว่า พี่กำลังคิดจะทำอะไรต่อ
ถามว่ากลัวไหม กลัวสิ
พี่ตุ๊กๆออกรถต่อ โดยไม่มีการพูดคุยใดๆ
ตอนนี้เรากำลังหาวิธีระงับความกลัว
กับเหตุการณ์ที่ยังไม่เกิดขึ้นข้างหน้า
เพื่อทำให้ตัวเองสบายใจขึ้น
เราเลือกที่จะต้องเชื่อใจเขา
เชื่อคำพูดของเขา
/
เริ่มเห็นแสงสว่างจากดวงไฟ
คงใกล้ถึงแล้วแน่ๆ
รถขับเข้ามาในซอยที่เห็นนักท่องเที่ยวฝรั่งเดินริมถนน
หายใจคล่องขึ้น เหมือนเจอพวกเดียวกัน -0-“
พี่ขับมาจอดหน้าโรงแรมอินเดีย
มีอาหารฮาลาลด้วย
(Alhamdulillah)
ขอบคุณพี่ตุ๊กๆ ที่พาส่งร้านอิสลาม
เราเลยเข้าใจได้ว่า แกน่าจะโทรศัพท์ถามร้านอิสลามจากปลายสาย
โชคดีไป ที่เราไม่ต้องเสียเวลาเดินหาร้านอาหารอีก
แม้จะไม่ใช่โรงแรมที่พี่คนไทยบอกให้มาส่งเราก็ตาม
เรารีบเข้าไปถามที่พัก พอเห็นราคา310฿
แทบจะตอบตกลงทันที 555
ใจเย็นจ๊ะพี่จ๋า
อาบังนั่งโต๊ะหน้าตาอินเดีย บอกให้เราไปดูห้องก่อน
OMG !!!!!!
แม่จ๋า วิ่งออกมาแทบไม่ทัน
ไปดูสภาพรร.ข้างใน มันทั้งหลอนอะไรเบอนี้
ยังไม่ทันได้ขึ้นไปดูห้อง ห้องน้ำรวมอีก
หื้มมม พออออ ภาพติดตามากจ้า
/
ตัดสินใจเดินหาที่พักต่อ
แล้วค่อยกลับมาฝากท้องที่ร้านอาหาร หน้าโรงแรมอินเดีย
ในซอยมีโรงแรมเยอะเลย ถ้ามากระทันหันแบบเรา
วันปกติ walk in เข้าไปถามได้เลย
เราเดินไปสุดซอย เจอโรงแรมหัวมุม
สภาพค่อยข้างโอเค คืนละ 500฿ สะอาด มี Wifi โอเคละ
แล้วก็เดินกลับไปกินข้าวร้านอินเดีย
จาน40.000กีบ/ 170฿ แพงอลังการ
กินข้าวเสร็จ ก็เดินเล่นริมแม่น้ำโขง อากาศเย็นสบาย
ในใจยังคงลังเลว่าจะไปวังเวียงดีไหม
หรือเที่ยวในเวียงจันทน์ แล้วกลับไปเที่ยวอุดร
คือนี่จองตั๋วไปกลับละไง แค่ 2 คืน จะพอหรอ
เอ้าหวะ ไหนๆก็มาแล้ว
ไปก็ไป ยังไงก็ต้องกลับให้ทัน
......
อ่านต่อ Ep 02
IG : YASMNT
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in