แน่นอนว่าผมเองไม่ใช่คนที่มีมือถือประเภทสมาร์ทโฟน  ผมจึงไม่แยแสกับสัญญาณเน็ตหรือสัญญาณโทรศัพท์นัก (ปกติผมจะไม่มีสายโทรเข้าอยู่แล้ว แม่งเป็นเบอร์ร้างชิบหาย)

แต่ตัวพี่สุ่นนั้น ยังคงต้องการใช้เน็ตเพื่อตรวจสอบสถานะการว่างงานและรายงานตัวผ่านกรมการจัดหางาน และยังต้องตรวจสอบการผ่านสอบสัมภาษณ์ที่สอบไปด้วย จึงต้องมีเรื่องให้คิดหนักพอสมควร  

นั่นจึงเป็นเหตุให้เรามาเดินหาคลื่นสัญญาณที่แถวๆจุดที่มันเคยมีสัญญาณเมื่อตอนหน้าฝน

"เอไอเอสมีสามขีดแต่ใช้ไม่ได้ครับครูสายลม  ขึ้นเฉพาะฉุกเฉิน แต่โทรไรไม่ได้เลยครับ  

ส่วนทรูนั้นมีสัญญาณแต่เล่นเน็ตไม่ได้ครับ" 

"ครับ  แล้วนี่จะทำยังไงต่อครับเนี่ย"

"วันพรุ่งนีิ้ครูสายลม ช่วยเอามือถือครูสายลมมาด้วยนะ เช็คดูว่ามีสัญญาณไหม

ผมกลัวเป็นเพราะเครื่องผม"

"แต่เครื่องผมมันมือถือปุ่มกดเฉยๆนะ   จะดีหรอ..."

"เอามาเถอะครับ    ลองดู"

"ครับ"

เราเองก็นิ่งกันไปสักพักใหญ่

"พี่สุ่น   ผมว่าเราลงไปนั่งที่ข้างล่างกันไหมครับ ตรงนั้นน่าจะวิวสวย"

"ตรงไหนครับ"

สายลม เอามือชี้ไปด้านล่าง ตรงเขาอีกลูกหนึ่งที่ไม่ไกลจากเขาลูกนี้นัก  เดินไปห้านาทีคงถึงมั้ง

"นั่นน่ะครับ"

"เอ่อ ไว้พรุ่งนี้แล้วกันนะครับ วันนี้คงพอเท่านี้ก่อน

หรือครูสายลมจะไปเดินคนเดียวก็ได้นะครับ และแดดตอนนี้ก็บังพื้นที่ตรงนั้นแล้ว

 ถ่ายรูปไปก็คงไม่สวยนัก"