วันนี้ในทุกปี หลายคนจะนัดเจอกันที่ศาลาท่าน้ำ
ริมคลองเล็กๆที่ปัจจุบันใช้อาบและดื่มกินไม่ได้แล้ว
เวทีเครื่องเสียงเปิดเพลงสนุกสนาน
หลอดไฟนีออนหลากสี เรียงกันเป็นวงกลม
กระทงหลากรูปแบบ ทำจากขนมปัง โฟม หรือใบตองในแบบดั้งเดิม

ผมยืนอยู่บนสะพาน กระทงใบตองวางบนขอบสะพาน
คืนนี้อากาศหนาว หลายคนใส่เสื้อแจ็กเกตมาลอยกระธง
หน้าปัดโทรศัพท์บอกอุณหภูมิ 23C°
ดวงจันทร์กลมโตสะท้อนในผืนน้ำ ระยิบระยับ
เท่ากับว่าคืนนี้มีพระจันทร์สองดวง
คู่รักวัยรุ่นหลายคนมาลอยกระทง ต่างอธิษฐานเรื่องเดียวกัน
ก่อนจะซ้อนมอเตอร์ไซค์กันออกไป
ส่วนจะไปต่อที่ไหนกันนั้น มันก็ไม่ใช่เรื่องของผม
ผมยืนพิงสะพาน เปิดเฟสบุ๊ก ค้นหาชื่อของเธอ
คนที่เคยลอยกระทงด้วยกันเมื่อสามปีที่แล้ว
สมัยผมยังเรียนมัธยม เป็นการเที่ยวกลางคืนที่ไม่บ่อยนัก

เธอซื้อกระทงใบตอง ประดับด้วยดอกดาวเรืองและกล้วยไม้สีม่วงสด
หลังลอยกระทงเสร็จเธอเอ่ยถาม
"เมื่อกี้ขอพรว่าอะไรเหรอ?"
"ถ้าบอกเดี๋ยวพรจะไม่เป็นจริง"
"คนเรามักขอในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ทั้งนั้นแหละ"
"แล้วเธอขอว่าอะไร?"ผมเอ่ยถาม
"ขอให้ทุกปีเราได้ลอยกระทงกันอีก" เธอตอบและเดินกลับบ้านที่อยู่ฝั่งตรงข้ามคลอง

หลังจากเรียนจบเราก็ไม่ได้เจอกันอีก
ผมค้นหาชื่อเธอในเฟสบุ๊ก เธอคงจะเลิกเล่น
หรืออาจจะบล๊อคผมไปแล้ว เธอคงมีเหตุผลของเธอ
ทุกปีที่ผมมารอที่ท่าน้ำ บรรยากาศยังคงเดิม
บางคนลอยกระทงก็เปลี่ยนคู่รักทุกปี ตามรสนิยมที่ชอบ
ดวงจันทร์ในคืนนั้น ไม่แตกต่างกันในคืนนี้
เธออาจจะลอยกระทงที่ริมแม่น้ำที่ไหนสักแห่ง
อาจจะเป็น แม่น้ำโขง เจ้าพระยา ซองกาเรีย บิคลี่  ตาปี
หรือ ดานูบ มิสซิสซิปปี้ ไนล์ แยงซีเกียง ที่ไหนสักแห่งในโลกนี้
อาจมีบางปีที่กระทงเราลอยสวนกัน

เริ่มดึกคนเริ่มบางตา เวทีกำลังเก็บของขึ้นรถบรรทุก
ผมวางกระทงบนผืนน้ำ ออกแรงผลักเบาๆ
กระทงไหลไปเอื่อยๆตามเส้นทางของโค้งน้ำ
กลิ่นควันธูปอบอวล แสงเทียนริบหรี่ตามแรงลม
"ไว้มาลอยกระทงกันอีกนะ" ผมยังจำประโยคนี้ได้ดี
ผมไม่ได้อธิษฐานอะไร เธอมีเหตุผลที่จากไป
เหมือนกระทงที่ลอยไปตามแม่น้ำ ไม่รู้ว่าสิ้นสุดตรงไหน
แต่หากว่าคำขอนั้นเป็นจริง

 "ผมแค่ขอให้เธอสบายดี"