วันนี้เป็นวันศุกร์

เครปเค้กขายดีตามคาด  เธอสลับให้เพื่อนออกไปเฝ้าร้านแทนในช่วงบ่าย ส่วนเธอกลับเข้าครัว เตรียมทำสโคนสำหรับวันรุ่งขึ้น นัทเตรียม clotted cream และแยมให้ไว้แล้วในช่วงเช้า เธอเหลือหน้าที่เพียงแค่การผสมและอบสโคนเท่านั้น

เธอวอร์มเตาอบ เริ่มร่อนส่วนผสมของแป้ง เกลือ และน้ำตาล หลังจากนั้นเทเนยสดเย็นหั่นชิ้นเล็กลงไป ที่ตัดเนยเสีย เธอจดรายการของที่ต้องซื้อไว้ในใจ ถือส้อมสองมือตัดเนยผสมแป้งสลับกันไปมาอย่างรวดเร็วด้วยความชำนาญจนแป้งกลายเป็นเม็ดเล็กๆ เขามองค้าง ครางในลำคออย่างทึ่งจัด เธอจุ๊ปากให้เขาเงียบ หลังจากนั้นเทส่วนผสมนมและไข่ลงไป ใช้พายยางตะล่อมคนอย่างรวดเร็วแต่เบามือพอให้เข้ากัน ได้ก้อนโดแล้ว เธอเอาอ่างแป้งเข้าตู้เย็นเพื่อพักแป้ง ขั้นตอนนี้ทำอะไรไม่ได้นอกจากรอ เธอหันไปเขียน “ที่ตัดเนย” ลงบนกระดาษโน้ต ดอกจันตัวใหญ่สามตัวพร้อมไฮไลต์ทับอีกรอบ ก่อนจะใช้แม่เหล็กแปะติดไว้กับตู้เย็น หลังจากนั้นหันไปล้างอุปกรณ์ ก่อนจะพักดื่มน้ำ

“คุณทำขนมเหมือนเลี้ยงลูก” เขาตั้งข้อสังเกต เธอแทบสำลักน้ำที่ดื่มอยู่

“การเอาใจใส่ ชมแค่ว่าเอาใจใส่ดีก็พอแล้ว”เธอพูดเสียงกลั้วหัวเราะ “ขนมบางอย่างต้องใช้ความตั้งใจมาก ต้องเอาใจใส่รายละเอียดเล็กๆน้อยๆอย่างสโคน ถ้าเนยไม่เย็นจัดๆ ก็ใช้ไม่ได้ ผสมแป้งนานไปก็จะเสีย”

“ดูยุ่งยาก” เขาย่นจมูก “แต่คุณก็ดูมีความสุขดี ถึงจะต้องทำขนมจนดึกเกือบทุกวัน”

“ถ้าเป็นงานที่ชอบ ต่อให้ยุ่งยากจุกจิกแค่ไหน ก็มีกำลังใจจะทำ” เธอตอบ“สิ่งที่ไม่ชอบ แต่ทำแล้วได้เงิน คืองาน สิ่งที่ชอบแต่ทำแล้วไม่ได้เงิน คืองานอดิเรก สิ่งที่ชอบ ทำแล้วได้เงิน คือโชคดี สิ่งที่ไม่ชอบ ทำแล้วไม่ได้เงิน ไม่รู้จะทำไปทำไม” เธอหัวเราะ “ฉันเคยทำงานที่ไม่ชอบมาก่อน ถึงทำได้ดีแต่ก็เครียดมาก ตอนนี้ฉันคิดว่าฉันโชคดีนะ”

“ผมเคยสอนหนังสือ” เขาเล่าบ้าง “ผมคิดว่าผมชอบ ถึงตอนนี้ก็ยังคิดว่าชอบอยู่ แต่บางที ผมก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่ซ้ำซาก”เรื่องนี้เขาไม่เคยเล่าให้ใครฟัง ตั้งแต่ก่อนตาย แม้ในโลกหลังความตายแอลกอฮอล์ก็ยังง้างปากเขาไม่ได้ แต่ตอนนี้คงถึงเวลาพูดแล้ว

“คุณคงแค่เบื่อ?” เธอตอบเป็นคำถาม ส่วนเขานิ่งคิด ครบเวลาพักแป้งแล้ว เธอหยิบอ่างแป้งออกมาจากตู้เย็น ปูกระดาษไขรองโต๊ะ โรยแป้งเล็กน้อย ก่อนจะวางก้อนโดลงไปแล้วใช้ไม้คลึงจนได้ความหนาที่ต้องการ หลังจากนั้นตัดเป็นชิ้นๆ ทาไข่แดงก่อนจะเข้าเตาอบ

“บางทีนะ” เขาตอบในที่สุด “ผมอาจลืมคุณค่าของสิ่งที่ทำ” เขาถอนหายใจ“ยังไงซะ ทุกอย่างก็จบไปแล้วล่ะ”

เธอตบไหล่ของเขาเบาๆความอบอุ่นจากมือของเธอส่งผ่านไปยังร่างกายเย็นเยียบ เขาเอ่ยปากขอบคุณแผ่วเบา