เขายืนตัวเปียกอยู่ครึ่งเอวกลางบ่อน้ำ เสียงของหญิงชราดังขึ้นเหนือหัว “จะลงไปแช่น้ำทำไมล่ะพ่อคุณเอ๊ย ไม่ถามไม่ไถ่อะไรซักคำ” เขาก้าวขึ้นจากบ่อ เปียกม่อล่อกม่อแล่ก น้ำจากชายกางเกงหยดติ๋งๆเป็นทาง “ใครเขาให้ก้าวลงไปดื้อๆกัน” ยายคนเดิมพูดต่อ

“ไม่บอกก่อนล่ะครับ” เขาบ่นอุบอิบ มือบิดชายเสื้อที่เปียกโชก ปลายเสื้อสะบัดน้ำไปโดนคุณยาย

“ม๊าว!” หญิงชราคนดังกล่าวร้องอุทาน กระโดดโหยง เขาเพิ่งเห็นเธอเต็มตา หญิงชราร่างอ้วน สวมเสื้อแขนกุดสีส้มจางๆ มอมแมมและกระโปรงเก่าๆ สีมืดทึม ดวงตาที่มองมาเป็นสีเขียวเรืองๆท่ามกลางความมืดริมฝีปากแยกเขี้ยวขู่ มือสองข้างที่กางออกกลายเป็นกรงเล็บแหลม เขาถอยกรูดไปที่มุมห้อง นางกระโจนเข้าหาทันที

“Go away, beast!”เขาตะโกนออกมา สองแขนป้องหน้าเอาไว้เตรียมรับการโจมตี ก่อนจะต้องประหลาดใจเมื่อทุกอย่างผิดคาด ไม่มีกรงเล็บแหลมที่ฟาดเขา มีแต่ก้อนขนแน่นหนักทับลงมา เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมองเห็นสิ่งที่จู่โจมเขาอย่างเต็มตาแล้ว ก้อนขนสีส้มจางๆ สลับแต้มเทาและขาว     

 “Tubby?”

“อ้าว อีอ้วน รู้จักกะเขาด้วยรึ” เสียงชายคนหนึ่งถามขึ้น นางแมวไถเขาอยู่ครู่หนึ่งก็กลับร่างเดิม “รู้สิ อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายเดือน” เขาพูดอะไรไม่ออกตั้งแต่หญิงชรากลายร่างเป็นนางแมวสามสีที่เขาคุ้นเคยแล้ว นั่งจ้องตาค้างอยู่อย่างนั้น จนนางแมวหันมาพูดกับเขา “ทำไมออกมาจากที่ร้านแล้วล่ะ”

“ออกมาหาบ้านครับ” เขาตอบนึกถึงคำพูดของเธอขึ้นมา

  ....

“บ้านไม่ใช่แค่สถานที่” เธอตอบ“ไม่ใช่แค่ความผูกพัน ไม่ใช่แค่ผู้คนด้วย บ้านอยู่ในตัวของคุณเองต่างหาก” เธอเว้นช่วงจ้องหน้าเขา “ที่ไหนที่คุณอยู่แล้วจิตใจสงบ ที่นั่นก็คือบ้าน คุณคิดว่าจิตใจของคุณจะสงบอยู่ที่นี่ได้หรือ ในเมื่อคุณพะวงเรื่องความไม่แน่นอนตลอดเวลาน่ะ”

เขายังไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่ก็ยอมรับว่าจริง “ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ลาก่อนครับ” สองเท้าพาก้าวเดินทะลุประตูออกมาสู่ถนนใหญ่

....

นางแมวสามสีในร่างหญิงชราไม่ได้ถามอะไรต่อ กลับไปอธิบายเรื่องการใช้เส้นทางเชื่อมต่อ “ไม่ใช่ก้าวลงน้ำไปเฉยๆ” นางกล่าว ทำสีหน้าขนลุก “ไม่เข้าท่าที่สุด น้ำเป็นแค่ตัวกลางสำหรับการข้ามผ่านไปของมวลวิญญาณต่างหาก” เขาเคยได้ยินเรื่องราวของแม่น้ำที่กั้นกลางระหว่างปรโลกและแดนมนุษย์ในความเชื่อของอารยธรรมอียิปต์และกรีกโบราณมาบ้าง จึงพอจะเข้าใจสิ่งที่นางแมวพูดได้ไม่ยาก “รวบรวมสติ คิดถึงสถานที่ปลายทาง แล้วก้าวข้ามไป” เขาทำตามที่มันแนะนำ เหนือแอ่งน้ำเบื้องหน้าของเขา หมอกจางๆ เริ่มปรากฏ และหนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ ไอเย็นแผ่ปกคลุมบรรยากาศรอบตัวจนหนาวเหน็บ เขาก้าวเท้าเข้าไปยังบริเวณดังกล่าว ปราศจากความลังเลใจใดๆ อีกแล้ว