ยามดึกสงัด เจ้าอ้วนตื่นเต็มตาตามสัญชาตญาณผู้ล่า ตาของนางแมวลุกวาวเป็นสีเขียวเรืองรองในความมืด มันออกเดินไปรอบห้อง อุ้งเท้านุ่มย่างเหยียบเงียบกริบ

เสียงเอี๊ยดดังขึ้น นางแมวหูตั้ง หันไปทางเสียงพบว่าเป็นเสียงจากการพลิกตัวของทาสตัวโตของมัน จึงเลิกให้ความสนใจ นางแมวนั่งลงหางแกว่งไปมา นางกำลังจะลงนอนเหยียด เมื่อเริ่มได้ยินเสียงแผ่วๆ ดังมาจากมุมห้อง

นางแมวหูตั้ง ลุกนั่งอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ ย่องเข้าไปหาแหล่งเสียง หางชี้อย่างระมัดระวัง

เสียงแผ่วๆ เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จากเดิมที่แทบไม่ได้ยินกลายเป็นเสียงต่ำๆ ติดๆ ขัดๆ ฟังไม่ได้ศัพท์ คล้ายเสียงจากวิทยุที่ถูกคลื่นแทรก เจ้าแมวสามสีตัวโก่ง หูลู่ หางฟูชี้พื้น เสียงที่ว่าเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

เจ้าทาสตื่นแล้ว งัวเงีย “...Tubby?? ”

...

เขากำลังหลับฝันถึงบ้าน แม่ของเขาอยู่ในครัวเช่นเคย หม้อใบใหญ่ตั้งเตาไว้ วิทยุรุ่นโบราณส่งเสียงเป็นเพื่อน อยู่ๆ ทั้งบ้านก็หนาวเยือก เขาตะโกนบอกแม่ว่าจะเปิดฮีทเตอร์แล้ว วิทยุสัญญาณขาดๆหายๆ ส่งเสียงตอบกลับมา “....LL .... Kh......T..” เขาเดินไปที่วิทยุ คิดว่าจะหมุนหาคลื่นใหม่ มือที่สัมผัสได้แต่ความว่างเปล่าทำให้เขารู้สึกตัวว่ากำลังฝัน เขาปรือตา หากฝัน ทำไมความเย็นผิดปกติเมืองไทยนี้ยังอยู่ เสียงแปลกปลอมที่ดังอยู่เริ่มจับใจความได้ชัดเจน ปนกับเสียงขู่ของนางแมว

“....ฮุย....ขอโทษ...ขอโทษนะ...” เสียงกระซิบแหบโหย น้ำเสียงเศร้าสร้อยจับใจ นางแมวร้องเสียงแหลม ดีดตัวออกห่าง ขนฟู หูลู่ หางชี้ชัน

เสียงดังกล่าว แม้จะแผ่วเบา แต่ชัดเจน ในที่สุดหลังจากรอมาร่วมเดือน ก็มีสัญญาณของการเชื่อมต่อแล้ว เขาละล่ำละลักถามลิ้นแทบพันกัน “ Who are you? ” เพิ่งรู้ตัวว่าดีใจจนเผลอพูดภาษาแม่ “คุณคือใคร?”

ได้ผล แต่ไม่ใช่ในแบบที่ต้องการ แทนที่คู่สนทนาจะตอบ สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบงัน  บรรยากาศการเชื่อมต่อภายในห้องก็พลอยหายวับ

เขาร้องครางออกมาอย่างขัดใจ ดันมาเผลอพูดภาษาอังกฤษตอนนี้ ปฏิกิริยาตามคาด คู่สนทนามักทำหน้าเหมือนเห็นผี อึกอักอ้าปากค้าง ร้ายที่สุดคือเดินหนีดื้อๆ เหมือนตอนนี้เลย

เขาล้มตัวลงนอนก่ายหน้าผาก แมวอ้วนกระโดดขึ้นมาทับตัวเขา

อย่างน้อยก็เกิดการเชื่อมต่อแล้ว เขานึกถึงคำพูดที่ได้ยินเมื่อครู่ ได้ปัญหาใหม่มาเพิ่ม ฮุยคือใคร?