รีวิว ปีศาจเย้ารัก (เล่มเดียวจบ)
ผู้เขียน: เหลยเอินน่า
แปลโดย: เกาลัดเดือนสิบสอง
สนพ. : แจ่มใส(มากกว่ารัก)
#ความรู้สึกหลังอ่าน?
"บางครั้งสิ่งที่เราเห็นอาจจะไม่ได้เป็นเช่นนั้นเสมอไป"
เหมือนกับพระเอกเรื่องนี้"ฉินชิว"ที่ภายนอกดูไม่มีพิษมีภัย แต่จริงๆแล้วเขาแอบร้ายนะคะคุณผู้อ่าน5555?
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความรู้สึกทั้งเอ็นดูทั้งหมั่นไส้พระเอก อย่างที่รู้ๆกันว่าพี่แกภูมิหลังไม่ธรรมดา มีศัตรูที่ต้องตามล้างแค้นเยอะ เลยทำให้ต้องมารับบทเป็นคุณชายอยู่ในสำนักชายบำเรอ
แล้วช่วงแรกๆเวลาที่อยู่กับนางเอก(โอ้ย...หมั่นไส้มาก5555) แกล้งเป็นไอหนุ่มหน้าขาว นุ่มนิ่มน่ากอด ไม่รู้วรยุทธ์ ทั้งๆที่ตัวเองเก่งมีวิชาประจำตัวร้ายกาจมาก แต่อยากให้นางเอกเอาใจไง ก็เลยตีเนียนไว้ก่อน คือปิ๊งนางเอกตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นว่างั้นเถอะ พี่แกก็เลยใช้มารยาชายทำให้นางเอกหวั่นไหว แล้วจัดการรวบหัวรวบหางซะเลย(ร้ายมั้ยละ5555?)
เราชอบวิชาที่พระเอกใช้เล่นงานศัตรู คือวิชา"สวมวิญญาณ"กับวิชา"เข้าฝัน" เหมือนเป็นการใช้ประสาทสัมผัสทั้งห้าควบคุมใจของคน(ออกแนววิชามารนิดๆ?) เป็นสุดยอดวิชาที่สืบทอดมาจากเผ่าของพระเอก
นางเอก"อูลั่วซิง"นักฆ่าฝีมือดีที่ครั้งหนึ่งได้รับบาดเจ็บหนัก แล้วหนีเข้าไปซ่อนตัวในสำนักชายบำเรอ เลยได้พระเอกช่วยรักษาอาการบาดเจ็บให้ จนเกิดอาการถูกตาต้องใจกันในที่สุด
นางเอกบุคคลิกเย็นชา พูดน้อย หวานไม่เป็น แต่พอมาเจอพระเอกกลับอ่อนไหวง่ายมาก มีมุมที่ไร้เดียงสานิดๆ เพราะไม่เคยมีความรัก เลยทุ่มเทให้พระเอกแบบสุดๆคือมีเท่าไหร่เจ๊เปย์ให้หมด(สายเปย์ที่แท้ทรู?)
#ความรัก❤️
แรกๆดูเหมือนพระเอกจะหลอกนางเอกนะ แต่พี่แกจริงใจ คือมองออกว่าตัวตนของนางเอกเป็นคนยังไง และมองออกว่าคนรอบข้างใครบ้างที่หวังดีประสงค์ร้าย ตรงนี้แหละเลยทำให้ได้ใจนางเอก เลยกลายเป็นคู่ที่รักกันมาก
#เลิฟซีน?
คือเห็นแค่หน้าปกก็เดาออกละว่าเรื่องนี้แซ่บแน่นอน ความรักดี nc ก็มา จุดนี้เรายังขอชมพี่แจ่มเหมือนเดิม เราชอบการใช้ภาษาเวลาที่บรรยายฉาก nc คือไม่หยาบโลนแต่เข้าถึงอารมณ์ ฟินและจินตนาการตามได้(ปรบมือ??)
#สรุปทิ้งท้าย?
พล็อตเรื่องดี สนุกตามสไตล์นิยายเล่มเดียวจบ อ่านได้เรื่อยๆน่าติดตาม จบแฮปปี้จ้า?
