คำที่นายคมสันต์(กิ๊ก)คนนี้พูดมากที่สุดในชีวิตมันไม่ใช่คำด่า คำสบถหรือคำอุทาน
แต่คือชื่อเพื่อนตัวเล็กของเค้าต่างหาก
“กิ๊กกกกกกกกกก” เสียงแจ้วในทุกเช้าวันเสาร์ของเค้าดังลงมาจากชั้นสองของบ้าน
“โน่มึงอย่าวิ่งดิ ตกบันไดทำไง” เอ่ยตักเตือนด้วยใบหน้าเคร่งเครียดแต่นั่นก็ไม่ทำให้เจ้าของชื่อลดสปีดลงเลย
“ตกบันไดก็ เจ็บ” พูดออกด้วยใบหน้ายิ้มแย้มก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าเค้า
“ไอเตี้ยเอ๊ย” ส่งมือใหญ่ๆไปขยี้กลุ่มผมสีเข้มอย่างเอ็นดู
“ถ้าเราตกบันไดยังไงกิ๊กก็รอรับเราอยู่แล้วหนิ” ยีฟันครบ32ซี่ให้ดูแล้วเดินผ่านเค้าไปหยิบขนมปังปิ้งที่โต๊ะอาหารกิน
“วันนี้ไปไหนนน” คนตัวเล็กเอ่ยถามเสียงดังขณะที่ซ้อนมอ’ไซต์ของเค้าอยู่
“ห้ะ อะไรนะ!” เพราะแรงลมที่ปะทะมาทำให้เสียงแจ้วนั่นลอยไปกับลม
“เราถามว่าวันนี้ไปไหนนนนนน!” คนที่ซ้อนท้ายเค้าเอี้ยวตัวมาข้างหน้ามากขึ้นเพื่อให้เสียงของตัวเองทะลุเข้าหมวกกันน็อคเค้าให้ได้
“ไปบ้านบิน! ไอบินชวนไปเล่นเกม!”
“อ๋อออออ โอเคคคคคคค!”
“โน่มึงนั่งนิ่งๆดิ ถ้าตกไปทำไง!” เอ่ยดุเพราะคนข้างหลังดุ๊กดิ๊กไปมา ก็เพื่อนตัวเล็กของเค้าน่ะชอบเอาหน้าปะทะลมที่สุด นั่นแหละคือเหตุผลว่าทำไมเค้าถึงขับเจ้านี่ไปรับไปส่งคนตัวเล็ก
“ไม่ตกกกก! กิ๊กไม่ทำเราตกหรอกกก”
“มึงจะรู้ได้ไงว่ากูไม่ทำมึงตกห้ะไอเตี้ย กอดเอวกูไว้!”
“อื้อออ! กอดแล้ววววว”
“กอดแน่นมากนั้นอีก อยากร่วงหรอวะห้ะ!”
“ฮื่อ นี่ก็แน่นแล้ว! กอดแน่นไปกิ๊กตายทำไง ใครจะดูแลเรา!”
“โน่มึงอย่าซนดิ ชนแจกันไอบินทำไง”
“โน่กูบอกให้นอนบนโซฟาดีๆพื้นมันเย็น เป็นหวัดทำไง เอ้าเอาเสื้อกูไป”
“โน่แดกแต่ลูกอม ฟันผุกูไม่แก้ตัวกับคุณน้าให้นะ”
“โน่....”
“โน่ เอาพ่อมาด้วยหรอ” เป็นเสียงของเจ้าของบ้านที่ทนฟังมานานเอ่ยขึ้น เพื่อนๆอีก3คนก็หัวเราะกันขึ้นมา
“หุบปากไปไอสัส” เค้าหันไปมองค้อนแล้วหยิบยื่นสตอเบอร์รี่ให้คนตัวเล็กก่อนจะฉกลูกอมในมือน้อยๆมา
“ง่ากิ๊ก กินทั้งสองอย่างไม่ได้หรอ”คนตัวเล็กที่นั่งเกยตักเค้าอยู่เงยหน้าถามขึ้น
น่ารักจังวะ
“ไม่ได้ กินผลไม้ไป กินลูกอมฟันผุ อย่าไปเอาอย่างไอกุ๊กมัน”
“เอ้าโยนมาทางกูเฉย” เพื่อนชาวจีนของเค้าถึงกับหันขวับมามองค้อนใส่
“นะๆ อีกเม็ดเดียวนะกิ๊กน้า” คนตัวเล็กเริ่มใช้ท่าทางน่ารักๆของตัวเองให้เป็นประโยชน์ กลุ่มผมสีเข้มไถที่หน้าอกของเค้าไป
ฉิบหายละ
“มึงว่ากิ๊กทนไหวมั้ย”
“กูว่าไม่”
“นี่สิเพื่อนกู” เจ้าของบ้านกับเพื่อนสนิทอย่างหันมองสถานการณ์ของคนบนโซฟาแล้วแอบชนหมัดกันอย่างเงียบๆ
“โน่ไม่-”
“น้า นะๆ” จากแค่เอาหัวถูไถไปมาก็เปลี่ยนเป็นเงยหน้าสบตากัน ดวงตาฉ่ำน้ำคู่สวยนั้นเงยหน้ามองเค้า ฉิบหายละ คนตัวเล็กมองเค้าแบบนี้ เค้าไม่เคยรอดทุกที
“แดกแล้วมึงต้องลุกไปแปรงฟันเลยนะโน่”
“เย่”
“กะจะตามดูแลมันไปถึงมหาลัยเลยรึไง” เพื่อนต่างชาติชาวญี่ปุ่นที่นั่งกดจอยเกมอยู่ข้างๆกันถามขึ้น
“ตามได้กูก็จะตามไป” หันไปตอบโดยที่ไม่ละสายตาจากจอ
“เอาจริงๆนะ เมื่อไหร่มึงจะบอกโน่วะ”
“….” เค้าวางจอยเกมลงเมท่อภาพในจอขึ้นคำว่า Game Over ใช่ คำถามของต๊ะทำเอาเค้าโดนฝ่ายตรงข้ามยิงในเกมซะนี่
“กูก็ไม่ได้ไม่อยากบอกหรอก แต่อยู่กับมันอย่างงี้ก็ดี”
“ถ้ามันโตขึ้นอีก เอ่อ ไม่ดิ มันคงสูงได้เท่านี้แหละ”
“ไอสัสต๊ะ”
“หมายถึงถ้าอายุมันมากขึ้น มันดูแลตัวเองได้แล้ว มันเป็นผู้ใหญ่กว่านี้แล้วมึงจะทำยังไง”
“…. เอาจริงๆ ไม่รู้เลยว่ะ”
“คิดหน่อยก็ดีมึง มึงคงตามไปดูแลมันตลอดไม่ได้อะ”
“กิ๊กกกกกกกกกกกกกกก มาดูหนังกันนนนน” คนตัวเล็กหอบถังป๊อปคอร์นถังใหญ่วิ่งหน้าตั้งมาจากครัวแล้วโดดลงโซฟาข้างๆเค้า
“อะไรวันหยุดก็ดูแต่หนังไม่อยากไปทำอย่างอื่นรึไง”
“อืม ทำอย่างอื่นก็ได้นะ ถ้ากิ๊กไปด้วยอะ” และเค้าก็ได้รับรอยยิ้มที่สดใสนั้นอย่างที่เคยได้รับมา
“พูดดี ไม่เอาอะกูไม่ดูจะอ่านการ์ตูน”
“เอ้า กิ๊กกกกกดูด้วยกันนะๆ” คนตัวเล็กเริ่มเขย่าแขนของเค้าไปมา
“ไม่”
“กิ๊กกกกกกกกกนะๆ”
“ไม่ไอสัส อ่านการ์ตูนอยู่”
“กิ๊กนะๆๆ ดูกับเราหน่อยย”
“ไม่”
“….”
“….”
“เราดูคนเดียวก็ได้!”
“ฮ เฮ้ย!” ดูเหมือนคนตัวเล็กจะงอนซะแล้วเลยหอบเอาถังป๊อปคอร์นใบโตเตรียมจะลุกออกจากโซฟาแต่ก็โดนเค้ารั้งเอาไว้ทัน
“โน่ งอนกูหรอ”
“....”
“โน่ ตอบกู”
“....” คนตัวเล็กยอมนั่งลงกับโซฟาแล้วหยิบรีโมตจะเปิดดูหนังที่ตัวเองอยากดู
“โน่”
“….”
“... เออมาดูก็ได้วะ!”
“ม มานั่งทำไม! จะดูคนเดียว”
“ดูหนังผีมึงคงดูคนเดียวรอดหรอก”
“ไม่ต้องเลย ไปอ่านการ์ตูนต่อสิ”
“ไม่อ่านแล้ว เบื่อ”
“??”
“ดูหนังกับมึงน่าสนใจกว่าเยอะ”
“เขยิบมา ถ้ากลัวก็กอดกูได้นะเตี้ย”
“ไม่กอดหรอกแบร่”
“เดี๋ยวจะคอยดู”
เค้าเผลอยิ้มออกมาเพราะคนในอ้อมกอดเค้าคนตัวเล็กสลบไปคาอกของเค้าหลังจากดูหนังผีมาราธอน เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอบ่งบอกถึงว่าคนในอ้อมกอดเค้าหลับลึกไปแล้ว มือของเค้ายกขึ้นมาเกลี่ยแก้มนิ่มเบาๆแล้วเขี่ยผมสีเข้มที่ปรกหน้าออก
เหมือนเดิมเลย
โน่ยังน่ารักเหมือนเดิม
ไม่รู้ว่าจะได้ดูแลอีกคนไปนานเท่าไหร่ แต่ๆๆเค้าไม่ได้จะไปตายนะเว้ย! แค่คิดว่าพอขึ้นมหาลัยทุกคนก็จะมีชีวิตของตัวเอง บางทีถ้าโน่โตขึ้นอาจจะไม่ต้องมีเค้าคอยดูแลก็ได้
“กูอยากดูแลมึงไปนานๆนะโน่”
มองคนในอ้อมกอดอย่างห่วงๆ ใบหน้าได้รูปนั้นค่อยๆเอาริมฝีปากแตะที่หน้าผากของอีกคนเบาๆ
“กูชอบมึงนะโน่”
“อื้อ เราก็ชอบกิ๊กนะ”
“อยู่ดูแลเรานานๆนะ”
“!!!! มึงไม่ได้หลับหรอ”
“แฮ่ๆ
เปล่า”
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in