วันหยุดนี้ไอลิน ยังคงตื่นเช้ามาทำภารกิจของเธอตามปกติ เนื่องจากความมีวินัย เคร่งครัด จริงจัง กับสิ่งที่เธอได้เลือกทำนั้น เธอทำมันด้วยความเต็มใจ สนุกที่ได้ทำ ชอบตัวเองที่ลุกขึ้นมาทำอะไรใหม่ ๆ ให้ชีวิตมีสีสัน ให้หัวสมองมีเรื่องใหม่ ๆ ได้คิด ให้หัวใจได้อิ่มเต็มเมื่อได้มองดูผลงานของตัวเอง 

เธอรู้สึกว่า เรื่องราว เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอค่อย ๆ เปลี่ยนตัวเอง ภายในระยะเวลาไม่กี่เดือนมานี้ ทำให้เธอเกิดความภูมิใจในตัวเอง รักตัวเองจากข้างในใจ มีความสุขที่ได้อยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียวได้โดยไม่เก้อเขิน ไปเดินห้าง ไปร้านอาหาร ไปวิ่งในสวนสาธารณะ ไปฟิตเนสคนเดียวได้ 

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเหรอ ไปไหนมาไหนก็ต้องมีแฟนไปด้วยตลอด ตัวติดกันตลอด 

ถ้าแฟนไม่ว่าง เธอก็จะต้องมีเพื่อนไปด้วยเสมอ 

แรก ๆ เธอก็มีเขิน ๆ กับความคิดของตัวเองบ้างแหละ เพราะหลงคิดว่าคนอื่นจะมองยังไง คิดยังไง 

ทั้งที่ความจริง คือ ไม่มีคนแปลกหน้าที่ไหนสนใจใครขนาดนั้นหรอก เมื่อเข้าใจแบบนั้น ไอลินก็สบายใจที่จะไปไหนต่อไหน ทำอะไรได้ด้วยตัวเอง 

เรียนรู้ที่จะสื่อสารกับตัวเอง การได้อยู่คนเดียวบ้าง ทำให้ไอลินรู้จักการเข้าหาตัวตนข้างในของตัวเอง เวลามีปัญหาอะไร มีคำถามอะไร เธอสามารถสื่อสารกับตัวเอง คิด พิจารณา หาสาเหตุ สรุปออกมาได้ด้วยตัวเองอย่างมั่นใจ แม่นยำ ถ้าเป็นเมื่อก่อน แม้แต่จะสั่งอาหาร เธอยังต้องถามความเห็นจากแฟน กินเมนูนี้ดีไหม กินอะไรดี เวลาอยู่กับเพื่อน เธอก็ยังต้องถามเพื่อนก่อนสั่งอาหารเครื่องดื่มทุกครั้ง หรือเวลามีปัญหาอะไร เธอก็จะต้องโทรหาเพื่อน ถามเพื่อน หรือโพสถามในกลุ่มไลน์เสมอ 

 

ไอลินคิดถึงเพื่อนแล้ว ก็รู้สึกว่าตัวเองช่างโชคดีจริง ๆ ที่มีแต่เพื่อน ๆ ที่แสนดี ถึงแม้ตอนนี้เพื่อน ๆ จะรวมตัวกันฝึกเธอหนักหน่อยก็ตาม แต่พวกเขาก็ไม่เคยทิ้งเธอ 

"วันหยุดแบบนี้ออร่าคงอยู่กับครอบครัว อยู่กับแฟน ซูซี่คงอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ คนอื่น ๆ คงอยากพักผ่อนแหละ เช้าขนาดนี้ เขาคงยังไม่ตื่นกันหรอกมั้ง ส่งไลน์เข้ากลุ่มดีกว่า เผื่อมีใครอยากออกไปข้างนอกบ้าง" 

ไลน์กลุ่ม 

ไอลิน : มอนิ่งทุกคน ตื่นแล้วไปไหน ทำอะไรกันดีจ้ะ ? 

…. ยังไม่มีใครอ่าน ยังไม่มีใครตื่น 

ความเงียบ คือคำตอบ 

" ระหว่างรอเพื่อน ๆ ตื่นนอน ทำอะไรดีนะเรา ภารกิจวันนี้ ทำอะไรดี ? 

ไอลินคิดพลางมองไปรอบ ๆ ห้องในคอนโด นานแล้วนะที่ไม่ได้จัดห้อง ขยับปรับเปลี่ยนมุมให้ดูแปลกใหม่บ้างเลย 

อืม เอาไงดีวันนี้ จัดห้องใหม่ดีกว่าไหมละลิน 

เริ่มจากตัวเองก่อนก็แล้วกัน เปลี่ยนชุดที่มันเหมาะกับการเป็นแจ๋วก่อน ว่าแล้วไอลินก็หาเสื้อยืด กางเกงขาสั้นมาใส่ และรวบผมเป็นหางม้าไว้ข้างหลัง แค่นั้นยังไม่พอ เธอยังเอาที่หนีบผมมาหนีบรวบผมไว้บนหัวให้หมด จะได้ไม่เกะกะ เวลาทำความสะอาด 

ต่อไปเตรียม ถุงมือ ผ้าเช็ดฝุ่น ผ้าแห้ง ผ้าเปียก ถังน้ำ 

อุปกรณ์พร้อมแล้ว ลุย ! 

ไอลินเพลินกับการจัดบ้าน ปัดกวาดเช็ดถู ขยับขยายชุดที่นั่ง โต๊ะเก้าอี้ โซฟา ข้าวของเครื่องใช้ 

แค่สลับที่ จัด ปรับมุม วางตำแหน่งให้มันใหม่ ก็เหมือนเธอได้ย้ายบ้านใหม่ แถมทุกอย่างยังดูสะอาด เป็นระเบียบเรียบร้อย เป็นที่เป็นทาง 

ไอลินเลือกเสื้อผ้าที่ไม่ใส่แล้วมาพับลงในถุงใบใหญ่ เพื่อนำไปบริจาค รวมถึงข้าวของเครื่องใช้อื่น ๆ และหนังสือบางเล่ม แมกกาซีนฉบับเก่า ๆ ที่บางเล่มเธอคิดว่าคงไม่อ่านแล้ว บางเล่มเธอก็ซื้อมาซ้ำกัน แต่บางเล่มก็มีที่ยังยึกยัก เสียดายอยู่ ยังตัดใจทิ้งไม่ได้ "เล่มนี้รักจัง เก็บไว้ก่อนดีกว่า มันคงไม่ร้องขอกินข้าวหรอกมั้ง " 

เธอคิดแล้วก็หลุดขำออกมาในความคิดของตัวเอง 

เมื่อได้ใช้เวลาจัดระเบียบทุกอย่างให้อยู่เป็นที่เป็นทางเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไอลินยืนมองดูผลงานของตัวเองด้วยความภูมิใจ เธอยิ้มออกมา พร้อมยกหลังมือขึ้นปาดหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ ทั้ง ๆ ที่ยังสวมถุงมืออยู่ 

แล้วทิ้งตัวลงไปบนโซฟา หลับตาลง สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด แล้วปล่อยตัวปล่อยใจไว้อยู่ตรงนั้น สักพักใหญ่ 

ตี๊ดดดดด ตี๊ดดดดด เสียงมือถือดังขึ้นมาขัดจังหวะการพักของไอลิน เธอคว้ามือถือเข้ามาดู และกดรับสาย

ไอลิน : อ่ะ ยัยซูซี่ มีอะไรจ้ะ 

ซูซี่ : ลิน ตอนเย็นว่างไหมอ่ะ 

ไอลิน : ว่างสิ กี่โมง ไปไหน ทำอะไร กับใคร ยังไง 

ซูซี่ : เห้ย ใจเย็น ๆ ฉันชวนเพื่อน ๆ ทุกคนมากินข้าวที่บ้าน แต่ไม่แน่ใจนะว่าใครจะมาบ้าง 

แต่แหมแกเหงาป่ะเนี้ย คำตอบแบบพร้อมมากอ่ะ 

ไอลิน : เหงาดิ ถามมาได้ เมื่อเช้าฉันส่งข้อความไว้ในไลน์กลุ่ม ไม่เห็นมีใครตอบเลย พวกแกอ่ะ ใจร้าย 

ซูซี่ : ขอโทษแก อย่างอแง น้อยใจเพื่อนเลยนะ เมื่อเช้าฉันพาคุณแม่ไปทำบุญที่วัดมาจ้ะ 

ไอลิน : สาธุบุญจ้ะ เออ เดือนหน้าฉันขอไปด้วยนะซูซี่ ฉันอยากทำบุญไหว้พระบ้างจัง 

ซูซี่ : เอาสิลิน แกอยากไปวัดไหน กี่วัน ทำอะไรบ้าง เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน 

ไอลิน : ขอบใจจ้า แกถามขอคำแนะนำจากคุณแม่ให้หน่อยสิ 

ซูซี่ : ได้เลย เดี๋ยวจัดการให้จ้ะ 

ไอลิน : ว่าแต่เย็นนี้จะชวนฉันไปไหนนะ เมื่อกี้ลืม

ซูซี่ : มากินข้าวที่บ้านฉันนะ ลิน คุณพ่อคุณแม่บ่นคิดถึงแก

ไอลิน : ไปอยู่แล้วแหละย่ะ รอให้มีใครสักคนมาชวนไปกินข้าวอยู่เนี้ย

ซูซี่ : ok งั้นเจอกันที่บ้านฉันนะ 

ไอลิน : จ้า เดี๋ยวฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วไปเลย 

ซูซี่ : บายจ้ะ

ไอลิน : บาย

…

ในไลน์กลุ่ม

ซูซี่ : ทุกคน เย็นนี้ใครว่าง มากินข้าวที่บ้านเรานะ คุณพ่อคุณแม่บอกว่าให้ชวนเพื่อน ๆ มากินข้าวที่บ้าน 

ออร่า : ฉันไป บวกหนึ่งพี่อาร์ต บวกสองพี่มานพ บวกสามน้องตังค์ รวมเป็นสี่ที่นะซูซี่

ซูซี่ : ok คุณพ่อกำลังถามถึงพี่มานพพอดีเลยค่ะ 

ไอลิน : รับทราบ กำลังไป

ต้น : ฉันไป บวกหนึ่งแฟน

ไอลิน : เดี๋ยว ๆ ทำไมมีแต่คนมีแฟน

ออร่า : โอ๋ ๆ 

ต้น : ไอลินคนสวย เธออยู่เป็นโสดให้ผู้ชายเสียดายเล่น ๆ นะดีแล้ว 

ซูซี่ : ฉันก็โสดนะลิน อย่าลืมสิ

ไอลิน : ก็แกไม่ชอบการมีแฟน แต่ฉันชอบนี่นา เห็นคนมีคู่แล้วอิจฉา

ออร่า : เออนา สาว ๆ ถึงเวลาก็มีเองแหละ 

ซูซี่ : เชื่อค่ะเจ้ 

ต้น : เดี๋ยวเจอกันนะซิส ฉันทำเล็บก่อน 

ออร่า : ok เจอกัน 

ซูซี่ : ใครจะตามมาทีหลังก็ตามมานะคะ ไม่ต้องถืออะไรมานะ คุณแม่ฝากบอกว่าเตรียมห่อกลับบ้านอย่างเดียว ok นะคะ

….