*มีการสปอยล์แน่นอนจ้า

-ขอประเดิมบทความวิจารณ์(ขนาดย่อม)เรื่องแรกของเราในที่นี้ด้วยภาพยนตร์ของ ทิม เบอร์ตัน ผู้ที่มีชื่อเสียงในเรื่องความ 'เวียร์ด' ของตัวละครอย่างน้อยสักตัวในภาพยนตร์ และโทนของเรื่องที่ดูทึมๆ ลึกลับ ชวนขนลุกของเขาก็เป็นเหมือนกับลายเซ็นให้กับเขาไปแล้ว

ในเมืองแห่งหนึ่งที่มีปราสาทโบราณตั้งตระหง่านอยู่บนหุบเขา เพ็ค บ็อกส์ (นำแสดงโดย ไดแอนน์ ไวเอสท์) เซลส์ขายเครื่องสำอางได้เข้าไปเจอกับ เอ็ดเวิร์ด (นำแสดงโดย จอห์นนี่ เดปป์) โดยบังเอิญ เธอรู้สึกสงสารที่เขาต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จึงชวนเขาให้ลงมาอาศัยอยู่กับครอบครัวของเธอ

เอ็ดเวิร์ดเป็นมนุษย์ดัดแปลงที่ถูกผลิตขึ้นมาโดยเจ้าของปราสาทคนเก่านั่นเอง โดยที่เขาเป็นนักประดิษฐ์ผู้ที่ผลิตสิ่งของทั้งหมดในตัวบ้านขึ้นมาเอง และผลงานชิ้นสุดท้ายของเขาก็คือเอ็ดเวิร์ด โดยดัดแปลงมาจากหุ่นยนตร์สับของที่เขาผลิตขึ้นมา ได้สอนทุกอย่างให้ ทั้งการใช้ชีวิตและมารยาทในสังคมเบื้องต้น แต่น่าเสียดายที่เขาเสียชีวิตก่อนที่จะได้มอบมือให้กับเอ็ดเวิร์ด เพราะเหตุนี้นั่นเองที่ทำให้เอ็ดเวิร์ดมีมือเป็นกรรไกรและใบมีดตามต้นแบบหุ่นดั้งเดิมของตน

แน่นอนว่าเมื่อมีอะไรที่ดูผิดแปลกหรือประหลาดเกิดขึ้น ย่อมต้องมีคนอยากรู้และอยากเห็น ยิ่งกับเมืองเล็กๆ แห่งนี้ที่มีเหล่าแม่บ้านโทรศัพท์เม้าท์กันทั้งวันนั้นย่อมไม่พลาดอย่างแน่นอน พวกเธอพากันมามุงดูที่บ้านของเพ็ค และแกมบังคับให้เธอจัดงานเลี้ยงเพื่อให้ทุกคนได้เห็นเอ็ดเวิร์ด

ถึงแม้จะมีมือเป็นกรรไกรและหยิบจับอะไรไม่ถนัดนัก แต่เอ็ดเวิร์ดก็มีความสามารถในการตัดเป็นอย่างมาก เขาสามารถเนรมิตทุกสิ่ง(ที่ตัดได้)ให้ดูเก๋ไก๋และแปลกใหม่ อย่างเช่น ต้นไม้ ทรงผม หรือขนสัตว์ จนเขาได้เป็นที่ชื่นชอบของคนในเมือง จนถึงขั้นที่ได้ไปออกโทรทัศน์และจะมีแผนเปิดร้านทำผมเลยทีเดียว

จุดพลิกผันอยู่ตรงที่แฟนหนุ่มนักกีฬาของ คิม (นำแสดงโดย วิโนนา ไรเดอร์) ให้เธอขอให้เอ็ดเวิร์ดช่วยสะเดาะกลอนบ้านของตนเองเพื่อขโมยของ เอ็ดเวิร์ดที่ตกหลุมรักคิมตั้งแต่เห็นรูปของเธอในบ้านก็ยอมรับปากช่วย จนสุดท้ายแล้วเขาก็ตกเป็นแกะดำของการโจรกรรมครั้งนี้

จากนั้นเรื่องราวเลวร้ายก็เริ่มประดังประเดเข้ามาหาเอ็ดเวิร์ด เขาเริ่มโดนเพื่อบ้านรังเกียจและหาว่าเป็นตัวประหลาด จนเรื่องราวก็ได้จบด้วยโศกนาฏกรรม และเอ็ดเวิร์ดก็ต้องกลับไปใช้ชีวิตตามลำพังเช่นเดิม

ว่ากันว่าลุง ทิม เบอร์ตัน นั้นได้นำเมืองที่เขาเคยอาศัยในสมัยเด็กๆ มาเป็นฉากของเรื่องนี้ และได้ใส่ปมในใจตอนเด็กของเขาไว้เรื่องทั้งหมดแล้ว ทั้งเพื่อน เพื่อนบ้าน และความโดดเดี่ยว ลุงใส่เอาไว้ได้ครบเลย

ที่ต้องปูเรื่องมาซะยาวอย่างนี้เพราะอยากให้เห็นว่าชีวิตเอ็ดเวิร์ดเนี่ยมันพลิกไปจริงๆ นะ (และเราก็เพลินมือไปหน่อยด้วย ฮ่าๆ) แล้วที่เป็นอย่างนี้ก็ไม่ใช่เพราะเจ้าตัวเลย เป็นคนอื่นล้วนๆ อาจเพราะความแตกต่างของเขาเนี่ยแหละที่ทำให้ตนกลายเป็นเป้าให้คนโยนความผิดเข้าใส่ คนเรานั้นจะรู้สึกสบายใจขึ้นหากได้โยนการกระทำแย่ๆ ของเราให้พ้นจากตัวไป ถึงแม้จะเป็นการหลอกตัวเองแต่ก็ยังมีผลทางจิตใจ อย่างในเรื่องนี้ที่คุณป้า จอยซ์ ผู้คลั่งไคล้ในตัวผู้ชายนั้นล่อลวงเอ็ดเวิร์ดในร้านซาลอนแต่ไม่สำเร็จ เธอรู้สึกอับอายจึงได้ป่าวประกาศกับกลุ่มแม่บ้านว่าเอ็ดเวิร์ดนั้นจะปลุกปล้ำเธอ ซึ่งการโกหกเพียงเล็กน้อยก็เป็นเหมือนกรณีของน้ำผึ้งหยดเดียวที่ทำให้เรื่องลุกลามไปเรื่อยๆ

ในตอนท้ายที่เอ็ดเวิร์ดต้องกลับไปอยู่เหมือนเดิมนั้นคงเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว เมื่อตอนที่เขาถูกพามาอยู่ร่วมกับผู้คนตั้งแต่แรกนั้นก็เหมือนกับเป็นการต้านธรรมชาติของเขา และเอ็ดเวิร์ดก็เหมือนจะรู้ตัวดีอยู่แล้วด้วย (ดูจากการที่เขาปฏิเสธที่จะกอดคิม) บางอย่างนั้นถึงแม้จะไม่มีพิษไม่มีภัยต่อคนรอบข้าง ก็จะถูกคนเนี่ยแหละดึงดันทุกทางให้กลายเป็นพิษได้ ดังนั้น ของบางอย่างก็ควรให้มันได้เติบโตตามธรรมชาติและสัญชาตญาณของมันเอง

ดูอย่างโลกเรานี่ก็ได้ ตรงไหนที่โดนคนบุกรุก ธรรมชาติ ณ ที่ตรงนั้นก็จะค่อยๆ ถูกบิดเบือนหรือหายไปเลย

จะว่าไปก็เหมือนกับว่ามนุษย์เนี่ยแหละที่เป็นพิษต่อผืนดินที่เราอาศัยอยู่เอง