เคยมีเพื่อนห่างๆอยู่คนหนึ่ง ไม่ได้สนิทมากนัก ห่างชนิดที่ว่าคุยกันไม่กี่ครั้งในรอบปี แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่บังเอิญมีปัญหา เหตุฉุกเฉินเกิดขึ้นแล้วมันก็ดึกมากแล้ว บังเอิญเพื่อนคนนั้นรับรู้ปัญหาแล้วก็มาหาเราถึงที่ ให้ความช่วยเหลือจนถึงส่งกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ เป็นความประทับใจที่จดจำได้อย่างดี ซึ่งทุกครั้งที่นึกถึงเพื่อนคนนั้นก็ทำให้หัวใจอบอุ่นขึ้นอย่างน่าประหลาด ...

คนใจกว้างที่กล้าให้ใจคนอื่นก่อนได้อย่างเต็มร้อย โดยไม่มีเงื่อนไข.... สวยงามแบบนี้เอง

พอกลับมานึกถึงเรื่องนี้ ก็ทำให้ตั้งคำถามกับตัวเองถึงคำพูดที่ใครหลายคนเคยบอก เคยได้ยิน 'เวลารักใคร เราควรรู้จักเผื่อใจ' และถ้าเป็นไปได้ก็ 'อย่าให้ใจใครเต็มร้อย' เพราะหากคนๆนั้นให้ใจเรากลับคืนมาหลักสิบ หรืออาจไม่ให้เลย มันก็จะเป็นตัวเราเองที่ต้องเสียใจทีหลัง

เอาเข้าจริง มีไม่กี่คนหรอก ที่จะทำแบบนั้นได้ โลกนี้มันเลยมีแต่คนผิดหวังอยู่เยอะแยะ ผิดหวังจากการให้ใจใครสักคนที่เรารัก ผิดหวังจากการทุ่มเทให้ใครสักคนที่เราคิดว่าเป็นเพื่อน โดยที่เราไม่รู้เลยว่า