เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Book ReviewsLucreazia
ฆาตกรรมบนเนิน D (D坂の殺人事件) ซีรี่ส์: ยอดนักสืบ อาเคจิ โคโกะโร

  • ชื่อเรื่อง: ฆาตกรรมบนเนิน D (D坂の殺人事件) - ซีรี่ส์: ยอดนักสืบ อาเคจิ โคโกะโร
    ผู้แต่ง: Edogawa Rampo
    ผู้แปล: อรรถ บุนนาค
    Illus: Stecha
    สำนักพิมพ์: JLIT
    ราคา: 205 บาท


    คำโปรยปกหลัง:

    "ฆาตกรรมบนเนิน D เรื่องสั้นเปิดตัว อาเคจิ โคโกะโร จุดเริ่มต้นของยอดนักสืบผู้เปี่ยมด้วยความประหลาดในนิสัยส่วนตัว แต่มีไหวพริบปฏิภาณในการวิเคราะห์คดีอันแหลมคม จนไขปริศนาคดีฆาตกรรมที่ตัวเขาเองก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัย

    ภายในเล่มยังรวบรวมอีกสองคดี คือ วิญญาณหลอน และ นักเดินเล่นใต้หลังคา ผลงานอันลือลั่น จนกลายเป็นงานเขียนชิ้นโบแดงของ เอโดะงาวะ รัมโป เล่าถึงปมและวิธีฆาตกรรมในห้องปิดตายอันพิสดารพันลึกที่ท้าทายให้อาเคจิขบคิด"


    ความเห็นหลังอ่านจบ: 3/5 คะแนน เพราะเฉย ๆ

    ใช้เวลาอ่านเล่มนี้จบไม่นาน เพราะว่าหนังสือเล่มเล็กเป็นขนาดบุงโกะ แล้วก็ตัวหนังสือก็ค่อนข้างจะใหญ่ (เมื่อเทียบไซส์ของฟ้อนท์ตัวอักษรกับขนาดเล่มน่ะนะ)
    ถามว่าสนุกไหม... ก็เรียกว่าธรรมดาอะ
    ไม่ได้แย่ แต่ก็ไม่ได้ดี

    ด้วยความที่เรื่องมันโบราณ คนเขียนก็อยู่ในยุคที่โบราณกว่านี้ มันก็ดีสุดได้เท่านี้ คนอ่านอย่างเราจะรู้สึกว่าเรื่องมันเชยก็ไม่แปลก...
    เเต่เเอบมีขัดใจตรงที่อยู่ ๆ คนเขียนนึกอยากจะเฉลยปม/สาเหตุ ก็เฉลยคำตอบขึ้นมาเลย แล้วก็ตัดจบมันซะดื้อ ๆ งั้น
    ทั้งที่ตอนแรกเล่าโน่นนี่เยอะเเยะ อ้อมไปอ้อมมา อารัมภบทน้ำท่วมทุ่งอยู่เสียนาน...

    แต่เหนือสิ่งอื่นใด... อ.รัมโปสามารถบรรยายคาแรกเตอร์ของพระเอกหรืออาเคจิในเรื่องออกมาได้อย่างมีเสน่ห์มากจริง ๆ 

    อนึ่ง... ปกเเจ็กเเก็ตสวยมากกกกกกกก /ชื่นชม
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
tidachan (@tidachan)
เรายังไม่เคยอ่านเล่มนี้ แต่เคยอ่านเล่มอื่นของเอโดะงาวะ รัมโป ค่ะ
รู้สึกคล้ายกันว่าเฉยๆ เพราะเราอ่านนิยายสมัยใหม่ๆ ที่เนื้อเรื่องมันซับซ้อน มีทริกแปลกใหม่เยอะแยะ พออ่านนิยายเก่าบางทีก็เลยเดาออกแล้ว
ถ้าดูตามบริบทยุคสมัยที่นิยายของเอโดะงาวะ รัมโป ออกมา ก็คิดว่ามันสุดยอดแล้ว และเข้าใจได้ว่าทำไมถึงเป็นต้นแบบให้นิยายแนวสืบสวนของญี่ปุ่นต่อๆ มาค่ะ
Lucreazia (@Lucreazia)
@tidachan เห็นด้วยค่ะ แต่พอลองคิดในบริบทที่ว่าคนเขียนเขียนตั้งแต่สมัยสงครามโลกครั้งที่สองก็เข้าใจได้ดีเลยเนอะคะ ดีสุดยอดในสมัยนั้น ๆ คนจะยกย่องก็ไม่แปลกใจจริง ๆ ค่ะ