สตอรี่ในไอจีที่ลงวันนี้คือรูปมะละกอสีส้มในกล่องสีเหลืองนวล มันไม่เกี่ยวกับพี่แคนหรอนะ แต่ว่าพอนึกย้อนไปว่าผลไม้บรรจุกล่องนี้ เป็นสิ่งที่แม่มักจะทำไว้ให้เสมอ...ก็รู้สึกเหมือนกับว่าได้รับการใส่ใจอยู่ตลอดเลย แล้วแพมล่ะ...ใส่ใจพี่แคนพอรึยังนะ
พอแล้วแหละ แกเป็นแค่แฟนคลับคนนึง ทำในจุดที่แกทำได้แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ!
ไม่พอหรอก ความจริงยังทำไม่เต็มที่ด้วยซ้ำ แกตันพี่แคนให้ได้อย่างที่พูดก่อนเถ๊อะ!!
พอหรือไม่พอกันแน่นะ
แล้วจุดไหนถึงจะพอ...
ขนาดทำอาชีพแฟนคลับยังต้องมานั่งเครียดอีกหรอเนี่ย เหนื่อยจริงๆ เฮ้อ
เหมือนกับในตัวอย่างภาพยนตร์ Girls don’t cry เลยนี่หน่า ต้องพยายามมากแค่ไหน?
แล้วต้องเป็นแบบไหนถึงจะพอใจ
ไม่ใช่ให้คนอื่นพอใจนะ เรายังไม่รู้เลย ว่าต้องทำตัวยังไง เราถึงจะพอใจในตัวเอง เราถึงจะรู้สึก”พอ”ได้
โอเค!
ได้คำตอบละ...
เราว่ามันยังไม่พอ...
ที่เราทำมันยังไม่พอ เราจะใส่ใจให้มากกว่านี้ เราอยากจะรู้สึกว่าไม่เสียดายเลยที่ทำไป ทุกวินาที ทุกครั้งที่มองรูปของคุณ เราอยากจะจดจำแต่เรื่องดีๆ เพราะคุณก็เป็นคนหนึ่งที่เราสามารถพูดได้ว่า “my youth is yours” ว่ะ...
ต่อให้ไม่ได้อยู่บนดาดฟ้า
แต่
“พระจันทร์คืนนี้สวยดีนะ”
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in