เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ผู้ป่วยลูคีเมียที่หัวร้อนที่สุดในโลก_93f.b
หนึ่งปีที่ผ่านไปกับยัยลูคีเมีย
  •               เมื่อวันที่ 15 มีนาที่ผ่านมาเป็นวันที่เราได้รับอิสระภาพหลังจากอยู่โรงพยาบาลในคราบยัยลูคีเมียครบหนึ่งปี แก ชั้นเป็นยัยลูคีเมียอย่างเป็นทางการมาปีนิดๆแล้วว่ะ และแน่นอนว่า ว่าาาาา ครบหนึ่งปีก็ต้องเจาะไขกระดูกดูความเป็นไปซะหน่อยว่าร่างกายยังตอบสนองกับพ่อพระเอก(กลีเวค)ดีอยู่ไหม นี่ก็ครั้งที่ห้าแล้ว ยังรู้สึกเหมือนครั้งแรกอยู่เลย เจ็บหรอ? ฮึ อายก้น /นั่งน้ำตาไหลเงียบๆ

                  นึกย้อนไปเมื่อปีที่แล้ว ตอนที่อยู่ในห้องฉุกเฉิน ตอนให้ยา ตอนต้องทนกินต้มจืดน้ำเขียว ข้าวต้มผักชีของรพ. ตอนร้องไห้เพราะไม่ได้กินเค้กกล้วยหอม คือ มานั่งคิดดูแล้วตลกมาก แบบ มึงเป็นบ้าอะไรของมึ๊งง(แต่เฮ้ย เรื่องกินก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆปะ ในยามที่ต้องกินแต่หมูก้อนในตำนาน เค้กกล้วยหอมก็คือเป็นไอเท็มที่ฮีลได้ดีนะว้อย (เถียงกับแม่ซื้อหรอ)) ตอนต้องใช้การ์ดเฉยเมยกับเจ๊กล้องวงจรปิดและผองเพื่อน ตอนต้องกลั้นตดเพราะสถานการณ์ในห้องไม่ค่อยดี ตอนที่ปวดขาจะเป็นจะตาย ตอนที่โดนหมอดริฟต์ตั่งต่าง เอาจริงๆนะ เป็นระยะเวลาหนึ่งปีที่โคตรจะแอดเวนเจอร์ ใช้ความอดทนมากกว่า 23 ปีที่ผ่านมาซะอีก เรายังคงไม่ลืมว่าลูคีเมียพรากอะไรไปจากเราบ้าง อย่างแรกน่าจะเป็นโปรรีฟิลบาบิก้อน ปูทะเล ของปิ้งย่างนานาชนิด แต่สิ่งที่ได้กลับมาน่าจะเป็นการช่างแม่งเก่งขึ้นอีกนิดกับความอดทนที่เพิ่มขึ้นมาอีกหน่อยล่ะมั้ง ที่บอกว่านิดหน่อยคือนิดหน่อยจริงๆนะคะ ยังอยากตบกับพนังงานเซเว่นที่เม้ากับเพื่อนเครื่องข้างๆจนไม่สนใจเราอยู่ และจนถึงตอนนี้ เรายังทะเลาะกับพ่อพระเอกอยู่เกือบทุกวัน เอาใจยากไม่มีเปลี่ยน บางวันก็ทำตัวร้ายๆใส่เราซะงั้น ข้าวเช้ากลายเป็นเรื่องยากของเราไปแล้ว นั่งมองข้าวแล้วก็ถอนหายใจ ใช้เวลากินข้าวอย่างเร็วที่สุดก็ครึ่งชั่วโมง บ้าปะ อิบ้า เหมือนมันรู้ว่ากินข้าวเสร็จจะต้องกินยาต่อ พอกินยาเสร็จก็จะคลื่นไส้จนต้องนอนพะงาบๆ ขอยาแก้คลื่นไส้หมอมากินก็ไม่ดีขึ้น บางวันร้ายมากหน่อยก็อ้วกแตกหมดไส้หมดพุง บทจะดีก็ดีแบบงงๆ วันที่เราไม่คลื่นไส้เลยก็มีนะ ทำนู่นทำนี่ได้เหมือนไม่ใช่คนเดียวกันกะที่อ้วกแตกเมื่อวันก่อน ทำไมอะ ทำไมต้องเป็นพระเอกที่เอาแต่ใจขนาดนี้วะ 

                 เอ้อ แล้วเวลามีคนถามว่าหายหรือยังนี่ก็ตอบเขาไม่ถูกทุกที เอาเป็นว่าช่วงนี้ก็ยังอยู่ด้วยกันอย่างสันตินะคะ ที่มาอัพเดตวันนี้แค่อยากเขียนเก็บไว้เฉยๆ เอาไว้เป็นกำลังใจให้ตัวเองว่าเอ้อ มุงเก่งแล้วนะที่ทนอิโรคบ้ามาถึงวันนี้ได้ แต่เรื่องที่อยากเล่าจริงๆคือเหมือนว่าที่เมกาจะไม่มีคู่แท้คนนั้นคนที่เราฝันถึงแล้วค่ะ ซึ่งตอนนี้ทางสภากาชาดน่าจะรีเสิร์ชให้ใหม่อีกรอบอยู่ เรายังไม่ได้คุยรายละเอียดกับหมอเรื่องนี้ เพราะหมอนัดให้ไปเจอสองเดือนครั้งมาสักพักแร้วววววววว ทีแรกกะจะรอจะไปเจอหมอวันที่ 22 นี้ก่อน จะได้มาอัพเดตเรื่องหาคู่ด้วย แต่กลัวว่าจะเจ็บหลังจากการอ๊อดอ๊อดแล้วมานั่งเขียนไม่ไหวน่ะสิ


    ศัทพ์เทคนิคประจำวันนี้
    อ๊อดอ๊อด (น.) เสียงตอนหมอเจาะไขกระดูกในความคิดของพ่อ

    ตัวอย่างการใช้
    พ่อ : วันที่ 22 ไปอ๊อดอ๊ีอดอีกแล้วใช่ปะ
    พี่สาว : อ๊อดอ๊อด อ๊อดอ๊อด..

    เอ้อ พอเปลี่ยนจากพูดว่าเจาะไขกระดูกมาเป็นอ๊อดอ๊อดก็รู้สึกซอฟต์ลงมาเยอะ
    ค่ะ ยังไงก็แล้วแต่ พิมพ์ #99บอนชอน #99ชาชีส เป็นกำลังใจในการอ๊อดอ๊อดที่จะถึงนี้ได้เช่นเคยค่า

    tbc.

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
พี่ก็พึ่งมาเป็น อ่านเรื่องของน้องพี่ก็ค่อยหายเครียดหน่อย สู้ไปด้วยกันนะน้อง
Bc722 (@CallAreLBrt722)
เข้ามาแล้วเห็นอัพเดทรีบกดเข้ามาเลย? ไม่ว่ายังไงก็สู้ๆ นะคะ เราเชื่อว่าต้องหาคู่แท้เจอแน่ๆ ค่ะ อย่าท้อนะคะ❤️
Noot Tharara (@Nootsstories)
#99มูแลงรูจ
_93f.b (@ikmincho)
@Nootsstories มาเหนือโคตร เอาจัยไพรรรรรรรรร