ถึงจะลังเลมาหลายครั้งแต่มันก็ไม่เคยเปลี่ยน

           ตอนเด็กพ่อเปิดร้านซ่อมคอมได้สัมผัสคอมพิวเตอร์มาตั้งแต่เด็กเลยล่ะ ตั้งแต่ยังไม่เข้าอนุบาลด้วยซ้ำมั้ง

           โตขึ้นมาอีกนิดก็รู้จักกับ window os แล้วลามถึงบิลเกตต์ ตอนแรกก็สนใจแค่ความรวย แต่หลังจากนั้นก็เกิดคำถามว่า

 "เค้าสร้างโปรแกรมพวกนี้ขึ้นมายังไงว่ะ" "โครตเจ๋ง"             อยากเป็นคนเจ๋งๆแบบนี้อยากเขียนโปรแกรมเป็นบ้าง แต่ก็แค่คิดเพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้หาวิธีเขียนโปรแกรมเท่าไหร่ จะมีก็ลองเล่นโปรแกรมนั้นนี้ไปเรื่อยๆ

             พอขึ้นประถมปลายก็เรียนคอมพิวเตอร์รู้สึกอันนี้ก็น่าสน น่าสนไปหมด จนจับผลัดจับพลูได้แข่งคอมพิวเตอร์พวกใช้โปรแกรมอะไรพวกเนี้ย จนเข้าถึงรอบประเทศแต่เข้ามาได้เพราะความเข้าใจโปรแกรมมากกว่านะเรื่องคณิตที่เกี่ยวก็ถูไถไป555

              แล้วก็ตั้งปณิธานไว้เลยว่า โตขึ้นจะเรียนคอมและทำงานในสายคอมเป็นโปรแกรมเมอร์ที่ดี สร้างสรรค์นวัตกรรมใหม่ๆมาให้ได้

              เอาจริงๆ จุดที่ทำให้โครตรักก็ตอนมัธยมนี้แหละ เป็นตอนที่โครตดีแต่โครตแย่เพราะความขี้เกียจของตัวเองและอาจจะกากด้วยที่ไม่ยอมค้นคว้าฝึกฝนตัวเอง เลยได้มาเรียนพยาบาลเนี้ย

              See u soon na ~~~