เมื่อสมัยเด็กๆ มีภาพความทรงจำที่ยังแจ่มชัดอยู่ในสมองส่วนลึกของผม มันเป็นภาพเหตุการณ์เมื่อครั้งที่แม่ซื้อผ้ามาผืนหนึ่ง เป็นผ้าสีกรมท่า ปักข้อความเป็นภาษาอังกฤษว่า Angkor Wat, Cambodia พร้อมรูปปราสาทหรืออะไรบางอย่างที่มียอดหลายๆยอด และผ้าผืนนั้นดันมาถูกแขวนเอาไว้ตรงห้องนอนของผมพอดี ทำให้สายตาของผมจะไปจรดอยู่ที่มันเป็นประจำทุกวัน จนบางครั้งก็เก็บไปฝัน ฝันว่าได้ไปอยู่ ณ สถานที่แห่งนั้น สถานที่ซึ่งผมไม่เคยรู้มาก่อนว่ามันคือที่ไหน (เพราะอ่านภาษาอังกฤษไม่ออก) แต่มันมีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด เเละนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของการ ทำตามความฝัน ในแบบที่ตัวเองไม่คิดมาก่อนว่าจะ กล้า ทำมันจริงๆ
ก่อนไป ผมได้ศึกษาหาข้อมูลมาบ้างในเรื่องของรถโดยสารระหว่างประเทศ หมอชิต-เสียมเรียบ ไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ เพื่อน หรือเเม้กระทั่่งคนรู้จัก ต่างก็คิดว่าผมเวิ่นเว้อเพ้อเจ้อ มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน? การนั่งรถข้ามด่านไปยังประเทศเพื่อนบ้านเป็นสิ่งที่น่ากลัว ไม่ปลอดภัย เเละเสี่ยงอันตรายเป็นอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตาม ผมอยากจะพิสูจน์ให้พวกเขาเหล่านั้นเห็นว่า "มันไม่เป็นความจริง"
จะเดินทางโดยรถสาธารณะทั้งทีก็ต้องมีนี่เลยครับ ตั๋ว เมื่อได้ตั๋วแล้ว นั่นหมายถึง เรามีใบรับประกันว่า เราได้ไปแน่ๆ โดยรอบรถที่เราจองได้ คือ รอบ 9 โมงเช้า เวลากำลังพอเหมาะ ไปถึงจุดหมายก็เกือบพลบค่ำ หลังจากไปถึงก็กะจะนอนหลับพักผ่อนเพื่อเตรียมกรำศึกหนักในวันรุ่งขึ้น
"และดวงอาทิตย์ก็เริ่มโผล่พ้นเส้นขอบฟ้า อวดโฉมท้าทายสายตาของเหล่าตากล้องนับร้อย"
เมื่อแสงสาดส่องไปยังตัวปราสาท โลกทั้งใบก็แทบหยุดหมุน
น้ำตาพลันไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกของการบรรลุเป้าหมายของชีวิตที่เราเพิ่งเคยได้ลิ้มรส นี่สินะ สิ่งที่ผมใฝ่ฝันไว้ตลอด ในที่สุดก็ได้ประจักษ์ชัดต่อสายตาของเราเสียที นครวัด
นอกจากนครวัด เสียมเรียบยังมีศาสนสถานสำคัญอีกมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ปราสาทบายน ซึ่งตั้งอยู่ตรงใจกลางของนครธม จุดเด่นก็คือการสลักหินรูปใบหน้าแห่งบายน ไม่ว่าเราจะเดินอยู่ ณ จุดไหนของปราสาท ก็จะรู้สึกเหมือนมีสายตาคอยจับจ้องอยู่ตลอดเวลา ทำให้เกิดความรู้สึกขนลุกอย่างน่าประหลาด
ใกล้ๆกับปราสาทบายน เป็นที่ตั้งของ ปราสาทบาปวน ปราสาทรูปทรงคล้ายพีระมิด สร้างขึ้นตามแบบศิลปะบาปวน ด้านบนมีการจัดทำบันไดให้ขึ้นไปเยี่ยมชมได้
อีกหนึ่งสถานที่ที่มีชื่อเสียงของที่นี่ คือ ปราสาทตาพรม ซึ่งเคยเป็นสถานที่ถ่ายทำของภาพยนต์ระดับ Block Buster อย่าง Tomb Raider จึงไม่น่าแปลกใจว่าทำไมขณะที่เราเดินอยู่ในปราสาทแห่งนี้ ถึงมีเสียงเรียกชื่อของ Angelina Jolie อย่างไม่ขาดสาย จุดเด่นของที่นี่ คือ ต้นไม้ใหญ่ที่หย่อนรากลงมาปกคลุมไปทั่วปราสาท นับได้ว่าเป็นการผสมผสานกันอย่างลงตัวระหว่าง ธรรมชาติ และ อารยธรรมมนุษย์
ร่องรอยของศิลปะที่ถูกปกคลุมไปด้วยมอสสีเขียวชื้น
การเดินทางระยะเวลา 3 วัน 2 เป็นอันต้องสิ้นสุดลงพร้อมๆกับความประทับใจในเสน่ห์แห่งเสียมเรียบ แม้จะเป็นเเค่ระยะเวลาสั้นๆ เเต่สิ่งที่ได้รับนั้นเกินความคาดหมายมากทีเดียว ทั้งน้ำใจของผู้คนในประเทศเพื่อนบ้าน อัธยาศัย และรอยยิ้มที่เราได้รับกลับมา มันทำให้เราหลงรักที่นี่ หลงรักประเทศนี้ ไม่ว่าสิ่งที่เคยได้ยินมาจะเป็นอย่างไร แต่เราขอให้
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in