อดเปรี้ยวไว้กินหวาน
อดข้าวตอนหกโมงเย็นเพื่อไปกินคอหมูย่าง อ่อมหมู และส้มตำ
ร้านเจ๊ผงตอนสามทุ่ม ปรากฏว่าร้านปิด!
แก้เขินอาย ไม่สมอยาก เลยแวะกินก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ
ซึ่งไม่กินมะระเพราะกินไม่เป็น
นี่ก็สั่งเส้นเล็กไก่รวม ร้านเลยใส่ทั้งไก่งวง ไก่แจ้ ไก่ไข่ ไก่เนื้อ
และไก่ตี(โอ้ย ชนบทคัก เขาเรียก ไก่ชน!) มาให้อย่างล้นชาม
ไหนจะเลือดตกยางออกจากการเชือดคอของไก่นั่นอีก
ส่วนของเส้นนั้นก็เล็กนุ่มลื่นมากเหมือนตะเกียบพลาสติกจากทางร้าน
เห็นว่าเส้นนุ่มก็อยากกินแบบลื่นปืดๆ เหมือนนางเอกเกาหลีไม่ก็คนจีนแถวซัวเถา
พอคีบใส่ปากรูดปืดเท่านั้น ร้อนลวกชิบหาย!
คายออกก็ไม่ทันเลยซูดดดเข้าไปแก้เขิน และจบด้วยการตักเส้นใส่ช้อน
เป่าๆๆๆ แล้วค่อยเข้าปากตามเดิม! #ซัวเถาไหมล่ะ
ร้านนี้มากินหลายครั้งเพราะติดใจน้ำซุปแบบปรุงไม่ปรุงก็อร่อย
เป็นน้ำซุปสูตรไม่บังคับปรุง แต่บางร้านบังคับปรุงจนพริกหมดสวนยังไม่อร่อยเลย
ร้านนี้ซดน้ำหมดเกลี้ยงทุกทีไป อร่อยไม่รู้โรยโดยสูตรต้มตุ๋น
สัจธรรมวันนี้ คือ เป่าเส้นเล็กก่อนใส่ปาก น้ำร้อนที่แท้จริงคือน้ำซุป
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in