เรื่อง: น่าจนใจที่เมียจ๋าน่ารักเกินไป (飬妻好忙)

ผู้แต่ง: ลวี่กวง (绿光)

สำนักพิมพ์: อรุณ 

คุณ! 

หลอก! 

ดาว! 

ตั้งชื่อเรื่องซะมุ้งมิ้งฟรุิ้งจนนึกว่านิยายตลก อ่านไปจนจะจบเรื่องก็ว่าเออ ไม่น่าใช่ละ โอเค มีช็อตขำๆ ยิ้มมุมปากนิดหน่อย แต่ยังไงก็ไม่จัดอยู่ในไทป์นิยายตลกแน่นอน ค่อนไปทางดราม่ามากกว่า

พอนางเอกตายพระเอกเลยต้องเซ็ตซีโร่ 'อีกครั้ง' ด้วยการแลกเปลี่ยนสิ่งที่ตัวเองมีเพื่อขอโอกาสเริ่มใหม่อีกครั้ง ที่ว่าอีกครั้งก็คืออีตาพระเอกนี่ย้อนมาหลายชาติแล้ว แต่ละชาติก็พยายามลองเปลี่ยนเส้นทางชีวิตใหม่ๆดูเผื่อจะเมคอิทแฮปเพ่น ไม่ว่าจะลองไม่เจอหน้านางเอกตลอดชีวิต หรือเอานางเอกมาเลี้ยงต้อย แต่สุดท้ายนางเอกก็ยังตายอยู่ดี เนื้อเรื่องหลักในนิยายจะอยู่ในชาติเจ็ด(หลังจากชาติที่แต่งกะองค์หญิง)เป็นชาติสุดท้ายแล้ว เพราะพระเอกไม่มีอะไรเหลือให้แลกแล้ว

เอาจุดที่ชอบของเรื่องนี้ก่อน
     • อาชีพพระเอกแปลกดี ไม่ค่อยเจอพระเอกเป็นโหรหลวง
     • แก๊งบ่าวรับใช้บ้านพระเอกน่ารักดี ในเรื่องเล่าว่าโตมาด้วยกันเหมือนพี่น้อง ดูหนิดหนมกันดี ในเรื่องเล่าว่าพ่อแม่พระเอกตายตั้งแต่พระเอกยังเด็กก็เลยโตมากับบ่าวพวกนี้เหมือนกึ่งบ่าวกึ่งครอบครัว ถึงตามสภาพสังคมจริงๆ ไม่น่าจะสนิทกันขนาดนั้นก็เถอะ ต่อให้โตมาด้วยกันยังไงก็เป็นนายบ่าวอยู่

     • ในแก๊งบ่าวชอบแม่นางอู่เยี่ยมาก ซีนแรกดูเหมือนนางอิจฉาแนวเพื่อนสมัยเด็กที่แอบชอบพระเอก เขาเป็นของฉัน แต่นางก็แมนๆดี แค่ปากร้ายไปหน่อย อารมณ์แบบ ก็ชอบพระเอกนะ แรกๆมีอาการหึงด้วย แต่อีกสักแปปก็ยอมรับความจริงว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะนางเป็นแค่บ่าวแล้วพระเอกก็แสดงท่าทางรักนางเอกมาก ชีก็เลยปลง แค่เห็นพระเอกมีความสุขก็พอใจแล้ว ตลกตอนนางเห็นนางเอกอ้อนพระเอกแล้วคิดในใจแบบอเมซิ่งว่า ที่แท้ยัยยาเอ๋อร์ที่ดูเรียบร้อยนี่เป็นคนน้ำนิ่งไหลลึกแบบนี้นี่เอง คืออู่เยี่ยคนแมนนางคิดว่าชาตินี้ตัวเองคงทำมารยงมารยาอะไรแบบนั้นไม่ได้แน่ๆ

     • โครงเรื่องค่อนข้างโอเค ย้อนเวลามาแก้ชะตาแบบย้อนซ้ำไปซ้ำมาอาจจะไม่แปลก แต่ชอบที่ชาติล่าสุด(ชาติที่เจ็ด) นางเอกก็จำได้ด้วย ไม่ใช่พระเอกจำได้อยู่คนเดียว ถึงนางเอกจะจำได้แค่ชาติที่หกก็เถอะ ส่วนพระเอกจำได้ทั้งเจ็ดชาติ ด้วยความที่ตอนนั้นตายไปก็ยังเข้าใจผิดอยู่ พออยู่พระเอกมารับตัวไปอยู่ด้วยอีก ชีก็ระแวง เว้นระยะห่าง แต่ก็ยังทำเป็นจำไม่ได้ เพราะมีปมในใจที่ยังไม่ได้แก้ แปลกใหม่ดี แต่ยังไงก็น่าจะบอกสาเหตุที่อยู่ๆก็จำได้หน่อยนะ นี่เหมือนนักเขียนอยากให้จำได้ก็จำได้เลย ไม่ต้องมีเหตุผลอะไรรองรับทั้งนั้น

สิ่งที่ขัดใจก็มีเยอะอยู่
     • pace การเล่าเรื่องเร็วมาก เหมือนก้าวเท้าฉับๆๆๆ อีเว้นท์12345 เกิดติดๆกันรัวๆ ยังไม่ทันดึงอารมณ์ร่วมจากอีเว้นท์แรก อันที่สองมาละ ส่วนตัวคิดว่านักเขียนเรื่องนี้เหมือนคนที่มีวัตถุดิบดี แต่ยังปรุงออกมาให้อร่อยไม่ได้ เอาจริงโครงเรื่องการย้อนเวลามาแก้ไขชะตาซ้ำไปซ้ำมาอันนี้น่าสนใจออกนะ  ถ้าขยี้ความเจ็บปวดในชาติก่อนๆของพระเอกให้ชัดกว่านี้อาจจะน้ำตาร่วงได้เลย ตัวเหตุการณ์มันสะเทือนใจนะ แต่คนเขียนเล่าข้ามมากจนยังไม่ทันรู้สึกอะไรก็กระโดดมาซีนถัดไปละ ยังไม่ได้ได้ยินเสียงฟูมฟายของตัวละครเลย ทั้งที่น่าจะดราม่าน้ำตาร่วงได้

     • ไม่อินกับตัวละครเลย แต่ละอย่างที่พระเอกทำให้นางเอกคือรู้แหละว่าคงรักมาก แต่คนเขียนไม่เล่าเลยว่าทำไมเขาถึงรักขนาดนั้น รักจนให้ได้ทุกอย่างจริงๆ ถ้าปูแซมๆมาหน่อยคงอยากเอาใจช่วยได้มากกว่านี้ 
     • มีตัวละครหลายตัวมากที่อ่านแล้วไม่เข้าใจว่ามีไว้เพื่ออะไร อย่างบทน้องสาว(ปลอมๆ)ของพระเอก ปูมาดูน่าจะมีอะไร แต่สุดท้ายก็ดูไม่ได้มีผลกับเรื่องเลย แต่มีหน้าที่หลักคือมาบอกข้อมูลที่เอาไว้แก้ปมสุดท้ายของเรื่องจบแล้วก็หายไปเลย สุดท้ายก็ไม่ได้เฉลยปริศนาว่าชีเป็นใครมาจากไหน หรือว่าจะมีเล่มต่อก็ไม่รู้

     • มีจุดที่อ่านแล้วรู้สึกขัดๆ [Spoil] คนเขียนบอกว่านางเอกจำได้แค่ชาติก่อนหน้าชาติเดียว แต่นางชอบบรรยายว่าพระเอกที่นางจำได้อ่อนโยนเหมือนน้ำพุใส นางเลยรับไม่ค่อยได้ที่ชาติปัจจุบันพระเอกสังเวยคนไปมากเพียงเพื่อช่วยนาง ดูฮีไม่ค่อยรู้สึกอะไรด้วย เมียข้ารอดก็โอเคงี้ แต่อันที่จริงในชาติก่อนหน้าที่นางเอกตายในวันที่พระเอกแต่งงานกับองค์หญิง จริงๆพระเอกก็จะแต่งเพื่อเอาองค์หญิงมาสังเวยเพื่อช่วยนางเอกนี่นา จริงๆฮีก็ผ่านมาหกชาติ(แบบโคตรโหดร้าย)แล้ว ก็ไม่น่าอบอุ่นอ่อนโยน บริสุทธิ์ดังน้ำพุใสมาตั้งนานละนี่นา อ่านแล้วก็รู้สึกขัดๆนิดนึง [Spoil]

รวมแล้วก็อยู่ในระดับอ่านจนจบได้แบบใช้ความพยายามมากหน่อย ก็ไม่ได้แย่ แต่น่าเสียดายที่ดูทรงแล้วน่าจะดีได้กว่านี้อีก มันไม่สุดสักทาง จะดราม่าก็ไม่ใช่จะตลกก็ไม่เชิง

ผ่านมาหลายเรื่อง รู้สึกอรุณเลือกเรื่องมาไม่ค่อยตรงจริตตัวเองเท่าไรเลย แต่เรื่องที่เลือกมาแล้วชอบมากอย่างลำนำราตรีก็คือชอบแบบขึ้นอันดับท็อปในใจไปเลย 

สุดท้ายนี้ก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าทำไมตั้งชื่อออกมาได้คนละแนวกับเนื้อเรื่องขนาดนั้น