จริงๆแล้ว ไอ่ 'เพื่อนสนิท' เนี่ย เรามีเป็นแสนเลยนะ (เวอร์ไปๆ) ล้อเล่น จริงๆ มีไม่กี่คนหรอก ที่เป็นเพื่อนสนิท แต่พอกำลังคิดว่าต้องเขียนจดหมายถึงเพื่อนสนิท เราก็นึกถึงแกตลอดเลย แบบ พอคิดว่า จะเขียนถึงคนไหนดีนะ สมองก็สั่งขึ้นมาเลยว่า แกไงๆ แล้วเราก็คิดว่า เราคงต้องเขียนถึงแกนั่นแหละ 

หวัดดี เป็นไงบ้าง? สบายดีใช่มั้ย ? ทั้งที่เราเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่กลับเขียนจดหมายถึงด้วยคำถามแบบนี้น่ะหรอ บ้าบอเนอะ ว่ามั้ย ? เราห่างกันค่อนข้างมาก ด้วยระยะทาง เวลา และความเหมาะสมของเราทั้งคู่ แกมีความฝันของแก เราก็เช่นกัน หลายครั้งที่เห็นแกมีความสุข ยิ้มได้กับเพื่อนใหม่ๆ รู้ว่าแกได้พบผู้คนหลากหลาย ก็อดอิจฉาไม่ได้... อยากกลับไปกอดแกว่ะ ทั้งตอนที่เราท้อ ทั้งตอนที่รู้ว่าแกท้อ ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน เรามักจะไม่ได้คุยกันด้วยคำพูด แต่เราแค่มองตากัน อยู่ข้างกัน และรู้ว่ามีกันและกันอยู่ข้างๆ แบบนั้นมันโคตรดีเลย รู้ใช่มั้ย ? แต่เพราะตอนนั้นเราทำตัวแย่ด้วยล่ะ ทั้งที่เราเป็นเพื่อนสนิทกัน และเมื่อไหร่ที่คิดถึงเพื่อนสนิท เราก็จะคิดถึงแกเป็นคนแรกเสมอ อยากไปเที่ยวกับแก อยากบอกแกในเรื่องที่แกยังไม่รู้ อยากไปเที่ยวด้วยกัน อยากไปไหนด้วยกันเรื่อยๆ คิดว่าแค่เรานัดกันที่ร้านกาแฟเล็กๆ ซักร้าน แล้วเริ่มพูดเรื่องที่ผ่านมาของกันและกัน มันคงมีความสุขมากๆ 

ว่ามั้ย ?

เราเจอกันครั้งแรกตั้งแต่สมัยม.ต้น เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่ช่วงนั้น ถึงแม้ด้วยนิสัยส่วนตัวที่ดูจะเข้าใจยากเกินไปจนน่ารำคาญ ทำให้เราดูตีตัวออกห่างจากแก แต่เรายังคิดถึงช่วงเวลาของกันและกันอยู่เสมอนั่นแหละ คิดถึงวันแรกที่เราตัดสินใจไปกินข้าวด้วยกัน วันนั้นที่เราเอื้อมแขนไปกอดแก วันที่เรายิ้มด้วยกัน ร้องไห้ด้วยกัน ไปทะเลด้วยกัน โดยมีเราเป็นช่างกล้องและมีแกเป็นนางแบบ คนสวยของเรา ถึงวันนี้ฝีมือการถ่ายภาพของเรายังไม่พัฒนาไปไหนเลย แต่แกก็คงไปไกลมาก ทำความฝันของตัวเองให้เป็นจริงนะ เราเชื่อว่าแกทำได้ เราอยู่ด้วยกันมาหลายปี เราอาจจะรู้จักแกไม่เท่าใครซักคน แต่เราก็มั่นใจว่า หลายปีที่เราอยู่ด้วยกัน เราได้สัมผัส ได้เห็น และรู้แล้วว่าแกทำได้ ต้องทำให้ได้นะ ไม่สิ แกทำได้เว่ย เราเชื่อมั่นในตัวแกมากๆ

ตอนนี้แกกำลังมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก เรารู้ เราเข้าใจ แต่เราไม่สามารถปลอบแกได้เท่าที่ควร เพราะสถานะเราที่ใกล้เคียงกันในเรื่องนี้ เราก็ยังไม่เข้มแข็งพอที่จะปลอบใจใครได้เหมือนกัน ก็อยากให้แกเข้มแข็งมากขึ้นเรื่อยๆ นะ เราก็อยากอยู่ข้างๆ แกในวันที่แกต้องการ ในวันที่แกรู้สึกโดดเดี่ยว อยากกอด อยากปลอบ อยากให้รู้ว่าแกมีเราอยู่ข้างๆ เสมอเว่ย แต่.. แกก็รู้ใช่มั้ย ว่าเรารัก แล้วก็เป็นห่วงแกมาก.... อะไรนะ... ไม่รู้หรอ

แก้วรักอายนะ :)

ยิ้มเยอะๆ มีความสุขกับชีวิตให้มากๆ ทำอะไรก็อย่าลืมคิดถึงตัวเอง แกต้องมีความสุขนะ ทุกอย่างมันจะโอเค เราเชื่อมั่นในตัวแก เราเชื่อว่าเราจะได้เห็นแกยิ้มอย่างสดใส มีความสุขอย่างที่ควรจะเป็น หวังว่าเราจะได้คุยกันในเร็วๆ วันนี้ จดหมายฉบับนี้อาจจะไม่ถึงแก หรือมันอาจจะถึงก็ได้ เราไม่รู้แฮะ... แต่ก็.... เอาเป็นว่าความรู้สึกของเราที่มีต่อแกก็ได้ระบายออกไปแล้ว หากวันนึงได้บังเอิญมาเปิดอ่าน วันนึงแกเผอิญมาเห็น... หวังว่าจะเข้าใจ และรับรู้ถึงความรู้สึกนะ

อีกครั้งนึง.. รักมากๆ 

จาก คนกากที่รักเธอ