เพื่อนฝูงเก่าแก่หลายคนที่เคยตัวเตี้ยกว่า ล้วนพลิกแซงหน้านำผมไปไกลสุดกู่ เช่น ไอ้ซ้ง ซึ่งสูงเกือบ 180 ซม. ตอนจบ ม.6

จากเพื่อนในห้อง 50 คน ไปๆ มาๆ ก็มีคนตัวสูงกว่าผมร่วม 40 ราย เหลืออีกประมาณ 5-10 คนเท่านั้น ที่เตี้ยกว่าหรือสูงพอๆ กับผม

ทั้งยังมีครูผู้หญิงในโรงเรียนอีกสองท่าน ที่คล้ายจะตัวสูงกว่าหรืออย่างน้อยก็สูงเท่าๆ ผม

สมัย ม.6 ผมไปติววิชาคณิตศาสตร์เพื่อเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย พร้อมกับลูกพี่ลูกน้องผู้หญิง ผู้เป็นญาติห่างๆ ฝั่งแม่ ซึ่งเรียนอยู่ชั้นเดียวกัน แต่เธออายุน้อยกว่าผมหนึ่งปี

ผมพยายามทบทวนว่าเพราะอะไร ตนเองจึงไม่มี “ภาวะยืดตัว” เฉกเช่นเพื่อนผู้ชายร่วมรุ่นส่วนใหญ่

ข้อหนึ่ง อาจเป็นเพราะผมเริ่ม “ช่วยตัวเอง” ตั้งแต่ตอนเรียน ป.6 ถือว่า “เร็วมาก” หากเปรียบเทียบกับเด็กผู้ชายอายุเท่ากัน นั่นจึงอาจส่งผลให้ผมหยุดโตก่อนหน้าเพื่อนๆ ตามไปด้วย

ข้อต่อมา ผมเริ่มดื่มนมน้อยลงเมื่อเข้าเรียนชั้นมัธยมศึกษา เพราะในโรงเรียนมัธยมฯ ไม่ได้แจก “นมฟรี” และ “บังคับ” ให้เด็กนักเรียนต้องดื่มนมเหมือนตอนโรงเรียนประถมฯ แต่ก็คงมีเพื่อนหลายคนที่ยังเดินหน้าซื้อหานมมาดื่มเองโดยสมัครใจอยู่เป็นประจำ ผิดกับผมที่ดื่มบ้างไม่ดื่มบ้าง (แถมดันเลิกเล่นกีฬา เช่น ฟุตบอลและว่ายน้ำ ไปซะเฉยๆ อีกต่างหาก)

ข้อสุดท้าย ผมเริ่มชอบดูทีวีและติดเกมคอมพิวเตอร์ จนเข้านอนตอนตีสองตีสาม ตั้งแต่ช่วงเรียน ม.3 หลายคนชี้ว่าการนอนน้อยนอนดึกเช่นนี้ มีส่วนชะลอยับยั้งไม่ให้ร่างกายได้เจริญเติบโตอย่างเต็มที่