ลมหายใจสีเทาม้วนตัวเต้นรำกลางอากาศ ลอยขึ้นฟ้าหาแสงจันทร์ราวกับว่าแรงโน้มถ่วงเป็นเพียงนิทานหลอกเด็ก การสลายตัวของมวลอากาศนั่นน่าพิศวงจนฉันละสายตาไม่ได้ 

“ไม่เหม็นหรอ” ฉันถาม 

“ไม่นะ” คุณตอบอย่างไม่ลังเล 

ความเงียบระยะเวลา 3.86 วินาที 

“ถ้าเหม็นก็เข้าไปรอข้างในได้นะ” 

“ไม่เป็นไร” 

ตลกดี ก็รู้อยู่แล้วนี่ว่าฉันอยากอยู่ข้างคุณมากกว่าข้างใน จะถามทำไม 

“เธอ ห่างกันหน่อยดีไหม” คุณถาม 

ฉันเขยิบออก พอให้ตัวที่เหนียวเหงื่อของทั้งคู่ห่างจากกัน 

“ว่าไง” คุณเริ่มมองต่ำ 

“อะไรว่าไง” 

“ก็ห่างกันไง” 

“เฮ้ย” ฉันอุทานด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แม้แต่ฉันเองก็ยังไม่แน่ใจว่าสั่นเพราะความตกใจ เสียใจ หวาดกลัว หรือทั้งหมด 

“อื้ม” 

ฉันนิ่งไปพักใหญ่ จำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่เคยหยุดอยู่นิ่ง ๆ ทั้งที่ลืมตาแบบนี้คือเมื่อไร อาจจะเป็นครั้งนั้นที่โดนแปะแข็งตอนป.4 

คุณหยิบบุหรี่มวนใหม่ขึ้นมาจุดอย่างช้า ๆ 

“ขอโทษนะ” 

“เฮ้ย ไม่ต้องขอโทษหรอก มันก็ไม่ได้ผิดไรนี่” 

เราทั้งสองต่างนั่งก้มหน้าราวกับสายตาของคู่สนทนาอยู่บนพื้นถนน ฉันไม่รู้ว่าทำไมเขาจึงทำเช่นนั้น แต่สำหรับฉัน ฉันแค่รู้สึกว่าการมองตาคุณในตอนนี้ต้องทำให้น้ำตาฉันพรั่งพรูออกมาแน่ และหากน้ำตาไหลออกมา การรับรู้ของฉันจะผิดเพี้ยนไป การพูดจะตะกุกตะกัก การคิดแบบเป็นเหตุเป็นผลจะถูกบิดเบือนด้วยความเศร้าและความผิดหวัง ฉันยังอยากพูดคุยกับคุณต่ออีกสักหน่อย และนั่นหมายถึงการมองพื้นถนนต่อไป 

“ถามได้ปะว่าทำไม” 

คุณบอกฉันถึงเหตุที่เขาถึงเลือกที่จะจบความสัมพันธ์ในฐานะคู่รัก เหตุผลง่าย ๆ คือเขาไม่รู้สึกรัก และนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เราแยกทาง ความรักไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาของมนุษย์ต่างหากที่น่ากลัว 

ฉันเสียดายที่คุณไม่บอกฉันก่อนหน้านี้ 

ลมหายใจโสโครกสีนิล พวยพุ่งออกจากปากของคุณอย่างไม่ขาดสาย ประหนึ่งควันจากท่อไอเสียรถเมล์ฟรีจากภาษีประชาชนที่ทำหน้าที่บกพร่องจนได้รับเสียงก่นด่าเป็นนิจ และนั่นเป็นสิ่งสุดท้ายของคุณที่ฉันได้เห็น 

ฉากหันมามองตาคน(เคย)รักเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกอดลาคงจะมีแต่ในหนังโรแมนติกน้ำเน่าเท่านั้น ภาพในอุดมคตินั้นถูกเก็บไว้ในใจ ขณะที่ฉันลุกขึ้นและเดินออกมาอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ไม่แม้แต่จะหันไปมองหน้าคุณ ไม่ใช่เพราะไม่อยาก แต่เหมือนการสั่งการของสมอง จิตใจ และอารมณ์ปั่นป่วนไปหมดจนไม่รู้ว่าควรทำสิ่งใด 

หวังว่าสักวันฉันจะได้เจอกับคุณอีกคนหนึ่ง คนที่ทำให้ลมหายใจสีเทากลับมามีเสน่ห์อีกครั้ง