เดือนสิงหาคมนับเป็นฤดูร้อนของประเทศญี่ปุ่น อากาศร้อนอบอ้าว ร้อนจนหน้าแดง ร้อนจนเป็นลม นอกจากเทศกาลชมดอกไม้ไฟแล้ว อากาศร้อนยังเป็นสัญญาณเตือนถึงการเริ่มต้นของงานแข่งขันเบสบอลระดับมัธยมฯปลายทั่วประเทศ หรือที่ทุกคนรู้จักกันดีในนาม ‘โคชิเอ็ง’

แฟนการ์ตูนเบสบอลน่าจะคุ้นเคยกับวลีประเภท ‘มุ่งหน้าสู่โคชิเอ็ง!’ หรือ ‘พวกเรามาไปโคชิเอ็งด้วยกันเถอะ!’ แววตาฮึกเหิมของเหล่าวัยรุ่นเลือดร้อนที่หมายมั่นอย่างแน่วแน่ว่าต้องไปเยือนสถานที่แห่งนี้ให้ได้ซักครั้ง น่าจะบอกได้ดีว่าสนามนี้สำคัญกับพวกเขามากแค่ไหน


โคชิเอ็ง คือชื่อสนามเบสบอลกลางแจ้งสุดคลาสสิคที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์ ท่วมท้นทั้งหยาดเหงื่อและหยดน้ำตา ตัวสนามตั้งอยู่ที่ตั้งอยู่ที่จังหวะเฮียวโงะ ภูมิภาคคันไซ ไม่ไกลจากเกียวโตและโอซาก้า ทำหน้าที่เป็นสนามเหย้าอย่างเป็นทางการของทีม Hanshin Tigers มายาวนานหลายสิบปี รองรับแฟนเบสบอลที่หลั่งไหลเข้ามาชมเกมต่างๆกว่าสองล้านคนต่อฤดูกาล

เฉพาะในเดือนมีนาคมและสิงหาคม โคชิเอ็งจะกลายร่างเป็นสังเวียนของเหล่าเด็กหนุ่มผู้ฝันอยากมาคว้าชัยให้ได้ซักครั้งในชีวิตม.ปลาย

บรรยากาศ Koshien Stadium ในการแข่งขันหน้าร้อน
( ภาพจากการถ่ายทอดสดของ Asahi )

HARU - NATSU

การแข่งขันเบสบอลระดับมัธยมฯปลายที่ถือว่ายิ่งใหญ่และเป็นที่จับตามองที่สุดในญี่ปุ่นคือ การแข่งขันช่วง ฤดูใบไม้ผลิ(ฮารุ) และ ฤดูร้อน(นัตสึ) โรงเรียนที่ได้ทั้งสองแชมป์ในปีเดียวกันได้รับการขนานนามว่า แชมป์ฮารุ-นัตสึ ( เคยเกิดขึ้นเพียง 7 ครั้งเท่านั้น ) การแข่งขันทั้งสองรายการจัดขึ้นที่สนามแห่งเดียวกันทุกปี จึงถูกเรียกติดปากว่า ‘โคชิเอ็ง’ นั่นเอง

การแข่งภาคฤดูใบไม้ผลิเรียกกันอีกชื่อว่า ‘เซ็นบัตสึ’ โรงเรียนที่เข้าร่วมต้องได้รับการคัดเลือกจากสมาคมเบสบอลระดับมัธยมฯปลาย ทีมที่การันตีว่าได้มาแน่นอนส่วนใหญ่คือแชมป์ภูมิภาคจากการแข่งขันฤดูใบไม้ร่วงของปีก่อน ทีมที่มีผลงานดีหรือมีผู้เล่นน่าสนใจในช่วงนั้นก็มีสิทธิได้รับเลือกเช่นเดียวกัน

สำหรับฤดูร้อน ทีมที่เข้าร่วมต้องเป็นแชมป์จากการแข่งขันรอบคัดเลือกประจำจังหวัด ( ฮอกไกโและโตเกียวได้โควต้า 2 ทีม ) อากาศหน้าร้อนนั้นโหดร้าย ร้อนขนาดที่ว่าทีมจากภูมิภาคที่อากาศเย็นอย่างฮอกไกโดต้องซ้อมในโรงยิมที่เปิดฮีตเตอร์เพื่อปรับสภาพร่างกายให้ชินก่อนบินลงมาแข่ง

ทั้งสองรายการแข่งด้วยระบบแพ้คัดออก รอบแรกๆแข่งกันหลายเกมต่อวัน นักข่าวจับจองที่ในสนามตั้งแต่เช้าจรดเย็น ท่ามกลางแดดร้อนเปรี้ยง นอกจากนักกีฬาบนสนาม กล้องถ่ายทอดสด และผู้ชมกว่าหมื่นคน โคชิเอ็งยังเต็มไปด้วยวงดุริยางค์และทีมเชียร์ที่แต่ละโรงเรียนขนมาเต็มสแตนด์ งัดทีเด็ดมาโชว์กันอย่างไม่ยอมแพ้ ปีนั้นเพลงไหนกำลังฮิตบนชาร์ตก็ดูได้จากเพลงที่เด็กๆเลือกมาเล่นระหว่างเกม 

ทีมชนะเข้ารอบ ทีมแพ้โกยดินจากสนามกลับบ้านพร้อมคำพูดที่ว่า “ฤดูร้อนของพวกเราจบลงแล้ว”

หลังจบเกมระหว่าง Osaka Toin และ Sendai Ikuei โคชิเอ็งฤดูร้อนปี 2017 ฝ่ายแรกแพ้ไป 1-2
( ภาพจากการถ่ายทอดสดของ Asahi )

แม้จะติดตามข่าวคราวของโคชิเอ็งเพียงคร่าวๆ แต่ทุกครั้งที่เปิดไปดูแล้วได้ยินเสียง “ แก๊ง ! ” ดังไปทั่วสนามเมื่อผู้เล่นตีลูกได้ ก็ต้องยอมรับว่ามันคลาสสิคมากจริงๆนะ

ACE

เบสบอลม.ปลายในปัจจุบันเล่นกันอย่างเป็นระบบมากขึ้น การเห็นเอซคนเดียวแบกทั้งทีมไว้บนบ่า ขว้างจนไหล่พังแขนยับมีให้เห็นน้อยลง ทีมที่ได้แชมป์ไม่ใช่ทีมที่มีผู้เล่นเบอร์หนึ่งเสมอไป อย่างปีนี้ทีมโรงเรียน Waseda Jitsugyo ที่มีตัวท็อปแห่งปีอย่าง Kotaro Kiyomiya ผู้เล่นเบสหนึ่งปี 3 เจ้าของสถิติโฮมรัน 100+ ในการเล่นม.ปลาย ก็มีอันต้องพลาดโคชิเอ็งฤดูร้อนไป หลังพ่ายแพ้ในการชิงแชมป์เขตโตเกียวตะวันตก

Kotaro Kiyomiya ตีโฮมรันที่โคชิเอ็งเมื่อตอนอยู่ปี 1
( ภาพจาก BFJ )

Kiyomiya เป็นผู้เล่นที่อยู่ในความสนใจของสื่อและ scout มาตั้งแต่สมัยเรียนปี 1 ปัจจุบันยังไม่ได้ออกมายืนยันว่าจะเข้าร่วมการดราฟปี 2017 หรือไม่ ข่าวลือ 1 บอกว่าเขาน่าจะเรียนต่อมหาวิทยาลัยแล้วข้ามไปเมเจอร์ลีกเลย ข่าวลือ 2 บอกว่าเขาจะไปเรียนมหาวิทยาลัยที่อเมริกาเลยต่างหาก แต่ถ้าหวยออกที่ข่าวลือ 3 นั่นคือตัดสินใจร่วมงานดราฟของ NPB ในปีนี้ ก็เดาได้ว่าคงถูกเลือกอย่างถล่มทลายจากหลายทีมแน่นอน

การเป็นดาวเด่นนั้นเปรียบเสมือนดาบสองคม เพราะการอยู่ใต้สปอตไลท์หมายถึงการถูกวิพากษ์วิจารณ์ Kiyomiya เอง (แม้จะไม่ได้แบกหมายเลขหนึ่งไว้กลางหลัง) ก็มักโดนปรามาสบ่อยๆว่าได้รับการ overrated จากสื่อ 


สำหรับเบสบอลม.ปลาย ตำแหน่งที่สื่อและคนทั่วไปจับจ้องย่อมหนีไม่พ้น ‘Ace’ หรือเจ้าของเสื้อเบอร์หนึ่ง โดยส่วนมากเอซคือผู้เล่นตำแหน่งพิชเชอร์ แต่ก็มีหลายครั้งที่โค้ชมอบหมายเลขนี้ให้ผู้เล่นตำแหน่งอื่นๆที่ได้รับความไว้วางใจเป็นจุดศูนย์กลางของทีม 

เอซพิชเชอร์ คือตำแหน่งซุปเปอร์สตาร์ มีแฟนคลับสาวๆตามถ่ายรูปขอลายเซ็น แถมยังเป็นที่สนใจของบรรดา scout จาก NPB หลายคนเลือกเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย แต่ก็มีอีกหลายคนเลือกเทิร์นโปรเลย เด็กตัวท็อปจากโคชิเอ็งถูกเลือกในการดราฟรอบแรกเสมอ ภาพเอซระดับเกรด A++ ถูกรุมดราฟจากหลายทีมมีให้เห็นกันทุกปี ผู้เล่น Big4 ของปีที่ผ่านมาก็ถูกเลือกในดราฟรอบแรกทุกคน ( Tatsuya Imai พิชเชอร์แชมป์โคชิเอ็งฤดูร้อน > Seibu Lions / Naruki Terashima > Yakult Swallows / Mizuki Hori - Nippon-Ham Fighters / Shoma Fujihira > Rakuten Eagles )

โรงเรียน Sakushin Gakuin แชมป์โคชิเอ็งฤดูร้อนปี 2016
ในรอบชิง Tatsuya Imai ทำสไตรค์เอ้าท์คู่แข่งไป 9 ครั้ง และขว้างจนจบเกม
( รูปจาก Japan Times )

อย่างไรก็ตาม เส้นทางของมืออาชีพไม่ได้สวยงามเสมอไป หลังตอนจบของชัยชนะทั้งน้ำตาตอนม.ปลาย หลายคนอาจพบว่าเทิร์นโปรมาแล้วมีเรื่องให้ต้องร้องไห้ทุกวัน ถูกดราฟมาเอิกเกริกแค่ไหน ถูกเพื่อนๆจับโยนฉลองสูงเท่าไหร่ สุดท้ายเมื่อมาถึง NPB ทุกคนก็เท่าหมด เล่นไม่ดี ก็ไม่ได้ลง ไม่ได้ลงนานๆ ก็ไม่ถูกต่อสัญญา...


ในประวัติศาสร์ของ NPB ผู้เล่นที่ถูกเลือกในการดราฟรอบแรกแล้วหายตัวไปเลยหลังจากนั้นมีมากมาย บางคนไม่ถูกต่อสัญญาจากทีมเดิม ต้องไป ’12-Team Tryouts’ หากยังไม่ได้รับการติดต่อจากทีมไหนอีก สุดท้ายก็ต้องรีไทร์ บางคนกลับมาเป็นโค้ชให้ทีมเดิม แต่ก็มีหลายคนหายหน้าไปจาก NPB

ปัจจัยที่ทำให้ผลงานของผู้เล่นไม่ดีอย่างที่คาดการณ์ไว้มีมากมาย อาการบาดเจ็บคือสิ่งที่น่ากลัวที่สุด บางคนเริ่มต้นไม่ดีแต่ปรับตัวได้ บางคนเปิดตัวมาร้อนแรงแล้วเฟดหายไป เมื่อพูดถึงเอซพิชเชอร์จากโคชิเอ็งที่ต้องเผชิญกับโลกอันโหดร้ายของโปรเบสบอล เรามักจะนึกถึง 3 คนนี้...

Yuki Saito

ชีวิตตอนนั้น ไม่มีนักเบสบอลคนไหนเหมือนหลุดออกมาจากการ์ตูนตาหวานเท่าเขาอีกแล้ว ยูกิ ไซโต้ คือเอซในตำนานของ Waseda Jitsugyo นักข่าวเรียกเขาว่า Hankercheif Prince หรือ 'เจ้าชายผ้าเช็ดหน้า' เพราะนิสัยชอบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเหงื่อระหว่างยืนพักบนเนิน หนุ่มดอกไม้ เรียนโรงเรียนดัง มาดพระเอก จะมีอะไรถูกใจสื่อไปกว่านี้

ปีที่เขาพาทีมไปคว้าแชมป์ สนามแทบลุกเป็นไฟ โคชิเอ็งหน้าร้อนปี 2006 อุดมไปด้วยเหล่าตัวท็อปมากมาย ผู้เล่นตีโฮมรันรวมกันถึง 60 ครั้ง เป็นสถิติที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์นับตั้งแต่มีการแข่งขันมา ( ซึ่งถูกทำลายไปแล้วสดๆร้อนๆในปีนี้ หลังจากน้องๆซัดกันไปทะลุ 60 โฮมรันตั้งแต่รอบก่อนรองชนะเลิศ )

ในรอบที่ 2 Waseda Jitsugyo เจอกับ Osaka Toin ที่มี Sho Nakata อยู่ในไลน์อัพของปีนั้น ตอนหลังทั้งสองกลายมาเป็นเพื่อนร่วมทีมที่ Nippon-Ham Fighters

รอบชิงปี 2006 Waseda Jitsugyo เจอกับ Komadai Tomakomai (ฮอกไกโดใต้) ที่มีเอซคือ Mashiro Tanaka ( ปัจจุบันเล่นให้ New York Yankees ) เป็นการแข่งที่ยาวนานถึง 15 อินนิ่ง ก่อนจบลงด้วยผลเสมอและต้องกลับมาแข่งกันอีกครั้งในวันต่อมา ผู้ชนะในท้ายที่สุดคือ Waseda Jitsugyo 

หลังจากนั้น ยูกิ ไซโต้ เข้าเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยวาเซดะ เล่นให้ทีมมหา’ลัยในลีก Tokyo Big 6 ยังคงทำ Shut Out คู่ต่อสู้บ่อยครั้งเหมือนเคย ก่อนจะดราฟมาอยู่กับ Nippon-Ham Fighters ในปี 2010


วิบากกรรมตอนนี้ ถ้าให้พูดกันแบบตรงๆ หลังเทิร์นโปรมา 6 ปี ยูกิ ไซโต้ ยังไม่เคยมีช่วงเวลาที่ดีกับการเล่นอาชีพเลยซักครั้ง ปี 2012 เขาได้ลงขว้างเปิดฤดูกาลให้ไฟท์เตอร์ แต่หลังจากนั้นกลับทำผลงานได้ไม่ดีเท่าที่ควร ถูกตีดับเบิ้ลติดกันบ่อยๆ สปีดของลูกหายไปกับสายลม หลังจากนั้นเป็นต้นมาใช้ชีวิตขึ้นลงระหว่างทีม 1 และ 2 ลงเล่นท่ามกลางคำวิจารณ์ในฐานะผู้สวมเสื้อเบอร์ 18 หมายเลขของ ‘เอซ’ สำหรับโปรเบสบอล

ในปี 2017 ไฟท์เตอร์เปลี่ยนเบอร์เสื้อของเขามาเป็นหมายเลข 1 เบอร์เสื้อที่เขาคุ้นเคยจากยุครุ่งเรืองสมัยอยู่กับวาเซดะ โดยหวังว่าฟอร์มการเล่นของเขาจะกลับมาคงที่และเป็นกำลังหลักของทีมอีกครั้ง ต้นฤดูกาลที่ผ่านมานี้เอง ยูกิ ไซโต้ ได้ Win ครั้งแรกในรอบกว่า 600 วัน

Yoshinori Sato

ชีวิตตอนนั้น เอซแห่ง Sendai Ikuei  ทีมดังจากจังหวัดมิยางิ หน้าร้อนปี 2007 เขาเป็นพิชเชอร์ดาวรุ่งที่โคชิเอ็ง หนึ่งใน Big 3 ของปีนั้น ( อีก 2 คนคือ Sho Nakata ผู้เล่นเบสหนึ่งของ Nippon-Ham Fighters และ Yuki Karakawa พิชเชอร์ของ Chiba Lotte Marines ) Fastball ของซาโต้เป็นที่ฮือฮาในหมู่นักข่าว เขาติดทีมชาติชุดเยาวชน และถูกเลือกในการดราฟรอบแรกจากทีมถึง 5 ทีม