ช่วงเวลาณ.ตอนนี้ก็ตีหนึ่งกว่าๆ​ เราที่กำลังจะนอนแต่นอนไม่ได้เพราะความคิดมากต่างๆนาๆเข้ามาในสมองจนต้องกลับมาจับโทรศัพท์​ และพอดีนึกขึ้นได้ว่าเคยเขียนไดอารี่​ของตัวเองไว้ในนี้อยู่​ เอาหละหลังจากที่หายไปนาน​ ก็มีเรื่องพอจะให้กลับมาเขียนไดอารี่อีกครั้งได้

   ตามชื่อที่ตั้งไว้ข้างบนเลย​ จริงๆก็ไม่ใช่ชื่อหรอกมันเป็นคำถามแหละ​ เนื่องจากตอนนี้เราออกมาอยู่คนเดียวได้เกือบๆสามเดือนแล้ว​ เป็นการอยู่คนเดียวที่เราใฝ่ฝัน​มาตลอดชีวิต​ การอยู่แบบตัวคนเดียวจริงๆในที่ๆไม่คุ้น​ ไม่มีแม้แต่ครอบครัวหรือเพื่อนมาอยู่ด้วย​ ตัดภาพไปที่แต่ก่อนคือไม่เคยอยู่คนเดียว​ อย่างมหาลัยก็อยู่กับเพื่อนตลอด​ กลับบ้านก็จะมีครอบครัวอยู่ด้วย 

   มาตอนนี้ในได้ชีวิตคนเดียวตามความฝันแล้ว​ มันก็ไม่แย่และไม่ยากอย่างที่คิด​ อะไรๆดูง่ายขึ้นด้วยเพราะมีแค่ตัวเราตัดสินคนเดียว​ ไม่ต้องมาคอยหงุดหงิด​ รำคาญ​ หรือทะเลาะ​กับใคร​ เป็นการใช้ชีวิตในห้องเงียบๆ​คนเดียวในทุกๆวัน​ อยู่ไปอยู่มาก็ปาไปจะครบสามเดือนแล้ว​ 

   แต่แล้วสิ่งที่เราลืมคิดไปว่ามันจะเกิดขึ้น​ สิ่งนั้นก็คือความเหงา.. ใช่ค่ะ​ จะบอกไม่เหงาเลยก็คงโกหก​ เราแบบเหงาแบบเหงามาก​ หลายๆครั้งมันใจคือโหวงเหวง​ไปหมด​ แต่ก็ไม่ได้ถึงกับทรมานนะ​ แต่มีบ่อยครั้งที่เราอยากให้มีใครมาอยู่ด้วย​ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยืนหยัดกับตัวเองว่า "ฉันจะอยู่คนเดียว", "ฉันชอบอยู่คนเดียว" ดูตอนนี้สิ.. อายตัวเองชะมัด​ แต่เราก็ไม่ได้ไปเที่ยวบอกใครเค้าหรอกค่ะว่าเหงา​ เพราะเป็นคนหยิ่งในศักดิ์ศรี​ตัวเองมาตั้งแต่ไหนแต่ไรละ​ ทำได้ก็มาระบายในพื้นที่ตรงนี้ืื​ พื้นที่ๆเป็นเหมือนหน้าผาที่ทำให้เราตะโกนออกมาให้สบายใจได้นิดนึง​ ทำได้แค่มาบ่นๆแหละ​ แล้วกลับไปใช้ชีวิตในแบบที่เป็นอยู่เหมือนเดิม​ ถ้าถามว่าอยู่ได้มั้ยก็อยู่ได้แหละ​ ทำไงได้อะเนอะเราเป็นคนเลือกเอง​ ขอเวลาไปหาทางในการฮีลความเหงาของตัวเองก่อนนะคะ​ 

    วันนี้แค่มาแบ่งปันเรื่องราวการอยู่คนเดียวแล้วเหงาแบบสุดๆ​ คิดว่าหลายๆคนคงเผชิญ​กับเหตุการณ์​แบบนี้​ มีวิธีจัดการแบบไหนกันบ้าง​ บอกเราได้นะ​ ใครที่แวะมาอ่านก็ขอบคุณมากๆเลยค่ะ​ อย่างน้อยก็ทำให้เรารู้ว่าสิ่งที่เราจะโกนออกมายังมีคนรับฟัังอยู่ ถึงมันจะเป็นเรื่องไร้สาระก็ตาม​ :)​