สวัสดีค่ะ ขอเกริ่นก่อนว่าทั้งชีวิตนี้ไม่เคยคิดที่จะมาเขียนไดอารี่อะไรแบบนี้ กว่าจะเริ่มได้ใช้เวลาอยู่พักนึงเลย เรื่องที่เล่าจะเล่าต่อไปนี้เป็นสิ่งที่เราอยากแบ่งปันให้กับเพื่อนๆที่อยากลองหนีออกห่างจากโซเชียลเหมือนเรา ถ้าอ่านแล้วเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยยังไงลองมาแชร์กันนะคะ...
FACEBOOK เป็นโซเชียลที่เราใช้มานานมากๆ เป็นอะไรที่มีอิทธิพลกับเราที่สุด ทุกเช้าตอนตื่นก็ต้องหยิบโทรศัพท์มาเช็คฟีดแล้ว เป็นแอปพลิเคชันที่เราไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเราจะเลิกใช้เลย เหตุนี้เกิดจากความรู้สึกและพฤติกรรมของเราเอง ทุกวันนี้เราเป็นเหมือนเป็นคนติดโซเชียลมากเกินไป แคร์ทุกอย่างในโซเชียล ไม่ว่าจะเป็นโพสแล้วคนอื่นจะคิดยังไง ลงรูปนี้ไปจะมีคนไม่ชอบมั้ย ทำไมคนนี้ไม่กดไลค์เรา ทำไมคนนั้นกดไลค์ให้เฉยๆ เขาเกลียดเราหรอ แม้กระทั่งโพสหรือลงรูปอะไรไปแล้วไม่มีคนมาเม้นเลย เราก็คิดแล้วว่าทุกคนต้องเกลียดเราแน่ๆ สุดท้ายทำให้เราต้องตามลบโพสพวกนั้นทิ้ง เราเป็นแบบนี้ทุกวัน ย้ำว่าทุกวันจริงๆ จนเราเครียดกับตัวเองมาก หยุดไม่ให้คิดแบบนั้นไม่ได้ เราไม่รู้ว่าจะมีใครประสบปัญหาแบบเดียวกับเรามั้ย หรือเราแค่เป็นบ้าไปคนเดียว?
จนวันนึงเราตัดสินใจลองบอกลาเจ้าFACEBOOKคู่ชีวิต พอลองไม่ใช้มันแล้ว ก็แอบตกใจนิดนึงตรงที่ เราไม่มีมันก็ได้หนิ เราสบายใจขึ้นระดับนึง มีเวลาในการทำอย่างอื่นมากขี้นทั้งๆที่แต่ก่อนต้องเข้าFACEBOOKทุกชั่วโมง ละตอนนี้เราก็เลิกเล่นมาได้หลายวันแล้ว อยากจะบอกว่าเราโอเคกับการใช้ชีวิตโดยไม่มีFACEBOOKจริงๆ คือเหมือนเราตัดขาดโลกๆหนึ่่งไป ทุกอย่างสงบขึ้น ใจเราก็สงบขึ้น เราเลยอยากมาแชร์ให้กับใครสักคนที่รู้สึกแบบนี้เหมือนเรานะคะ ลองใช้วิธีนี้ แล้วเอาเวลามาอยู่กับตัวเองใส่ใจตัวเองแทนที่จะใส่ใจคนอื่น เราจะรักตัวเองขึ้นมาระดับหนึ่งเลยค่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in