0.8 อนาคตเป็นเรื่องของพรุ่งนี้ แต่ฝึกงานเป็นเรื่องของความทรงจำ - Finding my internship

สวัสดีในตอนสุดท้ายค่ะ!

แล้วเราก็ได้เข้ามาสู่ช่วงสัปดาห์ที่ 12 หรือสัปดาห์สุดท้ายของการฝึกงานกันแล้วนะคะ หลังจากที่ได้พยายามเขียนบล็อกให้ดูตลกมานาน เพราะกลัวคนอ่านจะเบื่อกันไปก่อน แต่ก็ค้นพบแล้วว่านี่อาจจะไม่ใช่ทางของเรา(หัวเราะ) แม้ว่าจะเป็นสัปดาห์สุดท้าย แต่ยังไงก็ต้องทำงานอยู่ดีค่ะ5555 ดังนั้นเราก็จะมาเขียนถึงงานในช่วงสัปดาห์นี้กันก่อนค่ะ

งานแรกเป็นงานตากล้อง(อีกแล้ว) เราได้รับหน้าที่ถ่ายรูปเก็ยภาพบรรยากาศงานประชุมเชิงปฏิบัติการ เพื่อให้เข้าใจง่ายประมาณว่าโครงการรีวิวคอมเม้นระบบการทำงานของการเลือกตั้งในปีนี้ว่าดีไม่ดี ควรแก้ ข้อเสนอแนะอย่างไร เพื่อนำไปแก้ไขในครั้งถัดไปนั่นเองค่ะ ประมาณนี้โดยรวม ถึงแม้ว่าเราจะทำหน้าที่ถ่ายรูปเป็นหลัก แต่ในความเป็นจริงแล้วถ้างานตรงไหนว่างก็เข้าชาร์จเสียบทำงานแทนด้วยเช่นกันค่ะ พี่ที่ทำงานเขาก็ตาไวมีหลักฐานทางประวัติศาสตร์ถ่ายรูปให้เราลงในบล็อกด้วยเช่นกันค่ะ แต่ดูรูปไป ๆ มา ๆ แล้วรู้สึกเหมือนน้ำหนักตัวเองจะขึ้น ตัวออกแนวพอง ๆ กว่าตอนก่อนมาฝึกงานยังไงก็ไม่รู้ค่ะ สงสัยคงต้องคุมอาหารแล้ว
ถูกค่ะ สไลด์ข้างหลังเราทำเอง ท๊าด๊า!

และในงานส่งท้าย(แบบไม่นับงานเอกสารต่าง ๆ) ก็วกกลับเข้ามางานบุญงานใจอีกแล้วค่ะ กลับไปกรุงเทพฯ หน้าจะผ่อง ๆ หน่อยหวังว่าเพื่อน ๆ ในเอกจะไม่ตกใจกันนะคะ ได้ทำบุญหลังจากไม่ได้เข้าวัดร่วม 4-5 ปีได้เพราะที่ฝึกงานนี่แหละค่ะ เราได้เข้าไปเก็บบรรยากาศภาพกิจกรรมขึ้นรถไฟไปทำบุญของจังหวัดลำพูนครั้งที่ 14 จัดที่ ขุนตาล ค่ะ เป็นกิจกรรมที่ทำร่วมกันหลาย ๆ หน่วยงานข้าราชการในฐานะตากล้องเราก็ต้องติดสอยห้อยตามเขาไป จากงานคือคนเยอะมากจนแทบจะเมาคนเลยค่ะ มีฟ้อนเล็บการแสดง ทำบุญ ขึ้นรถไฟร่วมชั่วโมงที่นั่งแทบไม่มีเลยค่ะ ยมมาก(ภาษาเหนือ Trans : ห่อเหี่ยวหมดแรงในจิตใจ) แต่นึก ๆ ดูแล้วก็คงไม่ต่างจากเราขึ้น BTS ไปมอทุกวัน อันนั้นก็คนเยอะแล้วอย่าว่าแต่จะมีที่นั่งเลยค่ะ ที่ยืนจะมีไหม แต่โดยรวมแล้วก็ถือว่าเป็นประสบการใหม่ ๆ ที่ไม่เคยเจอมาก่อนแล้วไปลองสัมผัสดูค่ะ เพราะทั้งชีวิตเราคงไม่ได้เข้าร่วมอะไรแบบนี้อีกถ้าไม่มีโอกาส
ถึงพี่ ๆ ที่ฝึกงานและผู้คนที่ผ่านเข้ามาไม่ว่าด้วยความตั้งใจหรือโดยบังเอิญ
อย่างไรก็ตามงานเลี้ยงย่อมมีวันต้องเลิกรา และเส้นทางการฝึกงานของเราก็ได้มาถึงจุดสิ้นสุดแล้วค่ะ การฝึกงานในระบบข้าราชการเป็นสิ่งที่เราไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยค่ะว่าจะมาถึงจุดนี้ เราได้เรียนรู้งานต่าง ๆ ที่ถ้าจะพูดตามตรงก็คงไม่ตรงสายที่ได้เรียนมา แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นสิ่งที่เราได้เรียนก็ยังคงเป็นประโยชน์ต่อองค์กรแล้วรู้สึกว่าได้ใช้สิ่งที่เรียนมาจริง ๆ สภาพแวดล้อมของที่ฝึกงานทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองสุขภาพจิตดีขึ้นเนื่องจากรอบตัวเต็มไปด้วยผู้คนที่ใจดีและน่ารักต่อเราเสมอมา แล้วก็ให้โอกาสเราทำงานมาโดยตลอด ยินดีมากจริง ๆ ค่ะที่ครั้งนึงได้รับประสบการณ์มากมายจากที่นี่ รู้สึกขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ

ถึงแม้จะเป็นการฝึกงานช่วงเวลาสั้น ๆ ระยะเวลาเพียงไม่กี่เดือน แต่ก็ทำให้รู้สึกประทับใจและคิดถึงอยู่เสมอเมื่อนึกถึงค่ะ พี่ ๆ น่ารักกันมากจริง ๆ

ป.ล. ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้นะคะ
ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ
เขม.
ภาพประกอบ : บรรยากาศเลี้ยงหมูทะส่งนักศึกษาฝึกงานและพนักงานลูกจ้างชั่วคราว
ภาพประกอบ : มอบของที่ระลึกให้นักศึกษาฝึกงานและพนักงานลูกจ้างชั่วคราว