ชีวิตไม่ง่ายเลยนะคะ 

เมื่อต้นสัปดาห์ที่แล้วเรามีนัดสัมภาษณ์งานด้วยค่ะ ดีใจมากๆเลย เพราะอยากทำงานที่นั่นมากๆแล้วก็คงเป็นประสบการณ์ที่สนุกแน่ๆ แค่คิดว่าต้องตื่นไปทำงานที่นั่นทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ก็อยากลุกไปซื้อชุดใหม่แล้วก็วางแผนตารางชีวิตประจำวันเลยค่ะ 

ตอนสัมภาษณ์งานก็รู้สึกตื่นเต้นไม่เบาเลยค่ะ พูดผิดพูดถูกบ้างเพราะตื่นเต้นจนเรียบเรียงคำพูดภาษาอังกฤษอย่างตะกุกตะกัก แต่โดยรวมเมื่อลองประเมินตัวเองแล้วคิดว่าทำได้ดีค่ะ แบบที่ว่าพอใจแล้ว เราทำเต็มที่แล้วล่ะวันนั้น ที่ดีใจอีกอย่างคือ เราได้เรียนรู้จากผู้ที่สัมภาษณ์เราค่ะ เราได้รับความรู้ใหม่และเปลี่ยนความคิดบางอย่างที่เราเคยดูถูกตัวเองด้วยค่ะ ระหว่างการสัมภาษณ์เราตกตะกอนอะไรเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับตัวเองได้ดีทีเดียว ^^

เมื่อวานนี้ทางบริษัทก็แจ้งผลการสัมภาษณ์ทางอีเมลล์ค่ะ แน่นอนว่าสภาพแวดล้อมในการทำงานค่อนข้างดีและค่าตอบแทนของบริษัทค่อนข้างสูง การแข่งขันก็สูงตามไปด้วย และเราไม่ได้รับคัดเลือกค่ะ 

จ๋อยเลยค่ะ ซึมเลย T-T

เรานอนหลับไม่สนิทมาหลายคืนเพราะคิดเรื่องสมัครงานค่ะ เราคิดถึงตัวเองตอนหลับสบาย ตอนที่เรานอนแบบไม่ต้องคิดอะไร แล้วก็ไม่มีเสียงในหัวปลุกให้เราตื่นนอนตอนเช้าแทนที่จะเป็นนาฬิกาปลุก 

ตอนที่เราซึม เราก็ย้ำกับตัวเองตลอดนะคะว่าชีวิตเรามันต้องเดินต่อไป อย่าพึ่งยอมแพ้นะ เรียกชื่อตัวเองแล้วบอกว่าเราเก่งแล้ว มาลองอีกทีนะ เราเหนื่อยมากเลยค่ะเพราะพยายามมาหลายครั้งแล้วก็ยังไม่ได้ผลลัพธ์ที่น่าดีใจสักที แต่มันช่วยไม่ได้นี่คะ เราก็เลยงั้นลองอีกไปเรื่อยๆก็ได้ พยายามจนกว่าจะได้

มีหลายช่วงเวลาในวัยยี่สิบที่เราอยากหายตัวไปบ่อยครั้งมากเลยค่ะ แต่ทุกครั้งที่เราดึงสติตัวเองกลับมาได้ เราก็เลยตั้งเป้าหมายไว้ข้อนึงว่า เราจะพยายามจนถึงที่สุดก่อน เราอยากเห็นตัวเรามีความสุข แล้วก็อยู่ในจุดที่สามารถประเมินและตอบตัวเองได้ว่า โอเคเราพยายามกับสิ่งนี้เต็มที่แล้ว มากกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะ ความเชื่อนี้เป็นสิ่งที่ยังคงทำให้ตัวเราไม่หายไปไหนน่ะค่ะ 

เราใช้ชีวิตมากับความขี้เกียจและขี้ขลาด เราเสียดายช่วงชีวิตในวัยรุ่นของเรามากๆเลยค่ะ เรารู้ว่าตัวเราไม่ใช่คนไม่เก่ง เป็นคนเก่งด้วยซ้ำค่ะ^^ แล้วก็รู้สึกขอบคุณเสมอที่เกิดมาโชคดีสามารถเข้าถึงทรัพยากรและแหล่งความรู้ได้เยอะ แต่เสียอย่างเดียวเลยค่ะ อย่างเดียวจริงๆ เราเป็นคนขี้เกียจ จริงๆอาจจะมีอีกอย่างด้วยค่ะ คือตอนที่เราอยู่ในวัยเด็ก เรายอมฟังเสียงของคนรอบข้างมากเกินไป เราคิดว่าคำพูดดูถูกความสามารถที่เขาใช้กับเราคือความจริงของตัวเราค่ะ เราเลยเป็นคนขี้ขลาด ไม่กล้าลงมือทำอะไรตลอดช่วงวัยเด็กจนถึงวัยรุ่นตอนปลาย แต่จริงๆแล้วความคิดเห็นของคนอื่นไม่ใช่ความจริงของเรานะคะ เราจำโควทนี้มาจากซีรี่ย์สักเรื่องน่ะค่ะซึ่ีงเราชอบมาก ถ้าเราทบทวนการกระทำและความคิดของเราเสมอ เรื่องที่เราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ใครจะพูดยังไงก็ช่างเถอะ เราพยายามปล่อยวางแล้วไม่เก็บมาคิดมากเท่าเมื่อก่อนแล้ว เราเสียดายเวลาด้วยค่ะ เวลาที่เราขี้ขลาดจนไม่ลงมือทำ มันน่าเสียดายนะคะว่ามั้ย โทษใครไม่ได้ด้วย ใครจะรับผิดชอบให้เราหรอคะ มีแค่เราที่ต้องจัดการเอาเอง^^

ปีนี้เราเลยตั้งเป้าหมายกับตัวเองค่ะ ว่าจะลงมือทำในสิ่งที่ไม่กล้าทำมาตลอด เป้าหมายเล็กๆน้อยๆที่มันทำให้หัวใจเราพองโตนี่แหละค่ะ อย่างการเขียนบล็อกนี้ก็เป็นหนึ่งสิ่งที่เราเคยคิดจะทำแต่ไม่กล้าทำสักทีค่ะ เรารู้สึกดีใจเล็กๆที่เรากล้าพิมพ์ พอตัดสินใจว่าอยากเขียนก็เลยสมัครแล้วก็เริ่มเลยค่ะ จากคำแรก ประโยคแรก พิมพ์มาเรื่อยๆก็หลายบรรทัดแล้ว

มันเป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆเองค่ะ แต่ถ้าสิ่งเล็กๆน้อยๆนี้ทำให้หัวใจคุณพองโต ก็กล่าวชมตัวเองกับความสำเร็จเล็กๆนี้ดูนะคะ แบบว่าคุณเก่งแล้วค่ะ คุณเก่งที่สุดในโลกของคุณแล้ว ^0^

ปีที่แล้วเราใช้ชีวิตกับความกลัวมาทั้งปีเลยค่ะ เราเพิ่งเรียนจบ สับสนมากๆเพราะอยากทำงานคนละสายกับสิ่งที่เรียน ความมั่นใจในตัวเองก็ต่ำเตี้ยเรี่ยดินมากเพราะประสบการณ์ส่วนตัวและคำพูดของคนอื่นๆที่เราเก็บสะสมไว้ในตัวเองตลอดหลายปี เราเลยคิดกับตัวเองว่าแล้วถ้าปี 2021 เราทำสิ่งที่ต่างออกไปล่ะ เราอยากเห็นตัวเองในเวอร์ชั่นที่ดีกว่านี้ค่ะ เราอยากใช้ชีวิตแบบที่เราสามารถรู้สึกภูมิใจกับตัวเองได้

เราเขียนไดอารี่นี้ เรียกว่าไดอารี่ได้ไหมนะ '_'? เราเขียนขึ้นมาจากประสบการณ์ตัวเองล้วนๆเลยค่ะ ถ้ามีใครผ่านมาอ่านแล้วรู้สึกไม่ชอบใจ เราก็ไม่รู้จะแก้ให้ยังไงนะคะ^^ แต่ว่าอยากขอบคุณมากๆเลยค่ะ ถ้ามีใครอ่านมาถึงตรงนี้ ดีใจที่ได้เจอกันผ่านทางตัวอักษรนะคะ

เราไม่รู้จะพูดสิ่งนี้ได้รึเปล่า เพราะตอนนี้ทุกคนก็ใช้ชีวิตกันอย่างยากลำบาก ความยากลำบากที่มีหลายระดับแตกต่างกันไป เราหวังว่าในทุกวันจะมีสิ่งเล็กๆที่ทำให้ทุกคนรู้สึกมีความสุข หรือรู้สึกว่า อ่าดีจังที่สิ่งนี้เกิดขึ้นกับฉันในวันนี้ ความรู้สึกที่ใจพองโตกับเรื่องเล็กน้อยแบบนั้นน่ะค่ะ

ขอบคุณที่รับฟัง(?)เรื่องราวของเรานะคะ ขอให้คุณเองมีคนที่รับฟังเรื่องราวของคุณอย่างจริงใจเช่นกัน แล้วพบกันใหม่ค่ะ ^w^