เดือนนี้ก็เป็นอีกเดือนที่ได้ข้อสรุปกับชีวิตว่า ถ้ารักตัวเองไม่ได้ก็ยอมรับและเกลียดตัวเองแทนเถอะ อย่างน้อยก็ไม่ต้องฝืนแล้วสะกดจิตตัวเองว่าไม่เป็นไรซ้ำๆ แต่ก็นั่นแหละนะ ดันเป็นคนฝืนเก่งซะด้วย ก็ทำไม่ค่อยได้หรอก สุดท้ายมันก็จะระเบิดและกลับมาสู่สภาวะผ่อนคลายอีกครั้ง อะไรแบบนั้น ก็หยิกตัวเองเล่นไปแบบนี้ก่อนแล้วกัน แล้วก็ภาวนาไปว่า จะไม่มีอะไรมา trigger ในระหว่างนี้ ขอยืดระยะวงจรออกไปสักพัก 

เป็นเดือนที่อยากอยู่กับตัวเองให้มากเท่ากับที่ปีก่อนได้ทำ อยากคุยกับตัวเองจริงๆจังๆ ไม่รู้สิ บางทีก็รู้สึกเหมือนเราก็กลายเป็นคนแปลกหน้าของตัวเองไปแล้ว และเอาจริงๆชีวิตปลายปีมันจะหนักหน่วงแบบนี้ก็ไม่แปลก เพราะลึกๆแล้วเราก็แอบกดดันตัวเองว่า จะปีใหม่แล้วโว้ยย แต่ชีวิตมึงยังเหลวแหลกเหมือนเก่าเลย แล้วก็เฟล 

คือเขาบอกว่าในระยะแรกของคนมีความรักเนี่ย (<6เดือน) จะมีปริมาณสารในสมองใกล้เคียงกะคนเป็น OCD ซึ่งจริง พอทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่เราคิดไว้ มันพาลไปทำให้เรา low self esteem มากๆ และลามไปถึงเรื่องอื่นๆ ในชีวิตด้วย ความไม่ไว้ใจ ความไม่กล้าตัดสินใจ การดูถูกตัวเอง ความ insecure แบบทวีคูณ แย่กว่านั้นคือยิ่งพยายามดันตัวเองขึ้นมามันกลับยิ่งทำให้ทุกอย่างเหมือนจะแย่ขึ้น พยายามที่จะไม่คาดหวัง แต่คือในความไม่คาดหวังแม่งก็คาดหวังไปแล้วนั่นแหละ ก็สรุปได้ง่ายๆว่าการมีแฟนแม่งไม่เห็นง่ายเลย(โว้ยยยย) แต่มันจะง่ายขึ้นแหละ..มั้ง (ถ้าแฟนผ่านมาอ่านจะงอนมั้ย 55555) 

แต่ท่ามกลางความปั่นป่วนทั้งหมดก็ยังมีเรื่องดีๆอยู่บ้าง เช่นได้ซ้อมละครรัวๆ เหนื่อยแต่สนุกมาก เวลาที่นานๆทีได้กลับมาทำอะไรที่เราชอบมันโคตรมีความสุขเลย ก็คงจะมีอันนี้แหละที่มาช่วย distract ให้คิดเรื่องอื่นนอกจากเรื่องตัวเองได้ดี

เดือนหน้าน่าจะเป็นอีกเดือนที่หนักหน่วง ตอนนี้เลยอยากตักตวงความสุขและพลังสะสมไว้ให้เยอะที่สุด ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงเหมือนกัน แต่ก็อย่าโหดร้ายกับเรามากเลยนะ ขอบคุณและฝากเนื้อฝากตัวด้วย :)