: 01 :

มันเป็นช่วงเวลาบ่ายแก่ๆของวันพฤหัสบดีที่ ’เฮเลน’ ขอเลิกงานเร็วกว่าปกติ

เธอหิ้วกระเป๋าสีส้มใบโปรดขึ้นรถไฟฟ้า ขึ้นบันไดเลื่อน เดินผ่านทางเท้าที่คราคร่ำไปด้วยผู้คน และสิ้นสุดลงด้วยการเดินข้ามถนนเพื่อเข้าสู่อาคารขนาดใหญ่หลังหนึ่ง หญิงสาวเดินเข้าไปแจ้งชื่อกับพนักงานหน้าเคานเตอร์ที่ยืนรออยู่แล้วด้วยน้ำเสียงสดใส ดวงตาสีน้ำตาลสวยกวาดไปทั่วบริเวณขณะก้าวไปจับจองที่นั่งตรงโซฟาที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก วันนี้เฮเลนสวมเสื้อสูทสีน้ำตาลอ่อนสำหรับผู้หญิงทับเสื้อเชิร์ตสีขาวสะอาดตา ผมสีน้ำตาลแซมสีแดงเพลิงที่ปลายผมถูกรวบขึ้นให้เห็นใบหน้าสวยเฉียบ จมูกรั้นที่มีกระกระจายอยู่บางๆ ริมฝีปากกระจับที่แต่งแต้มด้วยลิปคลอสสีแดงฉ่ำวาว และปิดท้ายด้วยตุ้มหูสีแวววาวเม็ดจิ๋วที่สะท้อนล้อไปกับแสงไฟ 

-- ทั้งหมดทั้งมวลในวันนี้ทำให้เธอดูระยิบระยับ --

หญิงสาวนั่งรออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะลุกขึ้นยืนอีกครั้งเมื่อพนักงานคนเดิมเรียกชื่อแล้วพาเธอไปส่งที่หน้าห้องประชุม ก่อนจะผละออกไปทันทีที่เธอเดินหายเข้าไปหลังประตูนั่น

สองชั่วโมงต่อมาเราก็พบเฮเลนกำลังเดินหิ้วกระเป๋าสีส้มย้อนกลับไปตามทางเดิมที่เธอจากมา แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไปตรงที่ใบหน้าเปื้อนยิ้มของเธอ หญิงสาวฮัมเพลงในคออย่างมีความสุขขณะข้ามถนน ขึ้นบันไดเลื่อน และแม้กระทั่งตอนขึ้นรถไฟฟ้าที่คราคร่ำไปด้วยคนแปลกหน้า ที่แอบลอบมองรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอโดยที่เธอเองไม่รู้ตัวอยู่หลายครั้ง 

แล้วเมื่อท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเข้ม เฮเลนก็พาตัวเองกลับมาถึงบ้านพอดี - พร้อมกับหัวใจที่เป็นสุข

วันต่อมาเฮเลนตื่นไปทำงานกับกระเป๋าสีส้มคู่ใจใบเดิม หลังจากเข้าทำงานแต่เช้าจนถึงช่วงเวลาสุดท้ายก่อนพักเที่ยง เธอก็ตัดสินใจเข้าไปร่ำลาเพื่อนร่วมงาน เดินกลับเข้าไปยื่นซองจดหมายสีขาวสะอาดตาที่บรรจุเนื้อหาแสนสั้นกระชับกับเจ้านายร่างท้วมที่อวยพรให้เธอโชคดีทันทีที่อ่านจบ วันนี้จึงกลายเป็นอีกวันที่เฮเลนได้เลิกงานเร็วกว่าปกติ หญิงสาวเดินถือกล่องที่บรรจุของบนโต๊ะทำงานของเธอจนมาหยุดอยู่ที่ม้านั่งในสวนสาธารณะที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนักจากที่ทำงานเดิม ทันทีที่นั่งลงเฮเลนเลยได้มีโอกาสหยิบดอกเฮลิโคเนียที่เพื่อนร่วมงานที่สนิทที่สุดคนหนึ่งของเธอมอบให้ขึ้นมาพิจารณา

‘ดอกสีส้มเหลือบเหลืองของไม้ดอกชนิดนี้ทำให้ผมนึกถึงคุณ’ เขาบอกเธอมาแบบนั้น

เพราะเฮเลน เปรียบเสมือน เฮลิโคเนีย- พรรณไม้อวบน้ำยืนต้นที่หลงใหลในแสงแดด

บางที… มันอาจเป็นเพราะเฮเลนชอบออกมานั่งเล่นในสวนสาธารณะทุกครั้งที่มีโอกาส เป็นนิสัยแบบเดียวกันกับใครอีกหลายคนที่ตกหลุมรักแสงแดด ดังนั้นไม่ว่าใครที่รู้จักเธอเลยมักจะบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เมื่อไหร่ที่ต้องการตัวเฮเลน ให้ออกไปหาเธอในที่ที่มีแสงแดดตกกระทบถึงมากที่สุด ทีแรกอาจฟังดูแปลกอยู่เสียหน่อย แต่มันคือความจริง ดังนั้นถ้าอยู่ที่ทำงานคุณจะสามารถพบเฮเลนได้บนดาดฟ้าหรือระเบียงด้านนอกอาคาร แต่ถ้าอยู่นอกสถานที่ทำงาน คุณจะสามารถพบเธอได้ในสวนสาธารณะเสมอ และเฮเลนก็ไม่เคยปฏิเสธเรื่องที่ว่าเธอหลงรักแสงแดด เป็นความจริงที่ผิวสีแทนเรียบสวยต่างจากผิวสีขาวแกมซีดเหมือนพนักงานคนอื่นทำให้เธอดูโดดเด่นและแตกต่าง แต่ไม่ใช่เพียงแค่นั้น เพราะนอกจากนั้น มันเป็นเพราะเฮเลนชอบที่จะได้สัมผัสถึงความร้อนที่ค่อยๆละเลียดอาบไปทั่วทั้งร่างของเธอต่างหาก เพราะนอกจากจะทำให้เธอรู้สึกมีชีวิตชีวาแล้วยังทำให้เธออารมณ์ดีได้ทั้งวันอย่างไม่ทราบสาเหตุ ดังนั้นเฮเลนจึงมักมาปรากฏตัวที่สวนสาธารณะแห่งนี้อยู่บ่อยๆ 

แต่วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่หญิงสาวจะได้มานั่งเล่นบนม้านั่งตัวเดิม เพื่อมองผู้คนเดินผ่านมาและผ่านไปพร้อมจิบน้ำมะนาวโซดาจากร้านเครื่องดื่มเจ้าประจำของเธอ

เมื่อตะวันใกล้ลับจากขอบฟ้า ก็เป็นเวลาเดียวกับที่รถไฟฟ้ากำลังแล่นออกไปจากสถานี เฮเลนมองลงไปยังสวนสาธารณะที่ค่อยๆกลายร่างเป็นภาพเบลอก่อนจะหายลับไปจากสายตา ความรู้สึกใจหายแวบเข้ามาปกคลุมอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะหายไป เย็นนั้นเธอกลับบ้านพร้อมกับคำถามในหัวว่าสถานที่ที่มีแสงแดดตกกระทบได้มากที่สุด ณ ที่ทำงานแห่งใหม่จะเป็นที่ไหน

และแล้วในคืนนั้น ก่อนที่เวลาบนหน้าปัดนาฬิกาจะเคลื่อนเข้าสู่วันใหม่ 

เธอก็ได้คำตอบ.

: Note to reader :

Heliconia / ธรรมรักษา เป็นพรรณไม้อวบน้ำยืนต้น ลักษณะผิวใบเรียบเป็นมัน ช่อดอกมีหลากสีเช่นสีส้ม, เหลือง, แดงและชมพูขึ้นอยู่กับชนิดของพันธุ์ โดยสามารถเจริญเติบโตได้ดีทั้งในที่แดดรำไรจนถึงแดดจัดหรือกลางแจ้ง นิยมปลูกเป็นทั้งไม้ประดับและไม้ตัดดอก ☼

Twitter: #BangkokFloralDesignbyTRISS #StandByMeWithTRISS