หลังก่อสร้างเสร็จ พอถึงเวลาอาหารเย็น พวกเราก็เข้าไปที่ครัว    (อยู่คนละฝั่งกับก่อสร้างเลย) เพื่อทานข้าวเย็น โดยธรรมเนียมของค่ายก่อนทานอาหารจะมี 2 อย่างที่ต้องทำ

          ธรรมเนียมแรกเลยก็คือ “ แนะนำอาหาร ” ความเด็ดของการแนะนำอยู่ที่มุขของฝ่ายครัวที่จะยกมาประกอบการแนะนำ บางอันก็เสี่ยวมากจนต้องร้องโอ้ย  บางอันก็แอบแซวเพื่อนๆ แซวพี่ๆ เรียกรอยยิ้ม  บางอันก็เน้นเขินฟังแล้วอมยิ้ม  ซึ่งเรียกรอยยิ้มของเพื่อนๆ พี่ๆ ได้เป็นอย่างดี และไม่ต้องกลัวว่าจะเล่นแล้วแป๊ก เพราะเวลาเล่นมุขแล้วแป๊ก จะมีเพื่อนๆ พี่ๆ ค่อยรอรับมุขอยู่ตลอด เป็นความรู้สึกที่อบอุ่นมากก

         เราเคยเข้าฝ่ายครัวแล้วต้องแนะนำเมนูโดยต้องเล่นมุข (ที่คิดเอง) ด้วย  ปกติแล้วไม่ค่อยจะเล่นมุขอะไรแบบนี้ ยิ่งต่อหน้าคนเยอะๆ ด้วย เพราะเคยเล่นแล้วเพื่อนบอกว่า " มึงพอเหอะ 555555 เราก็เออ " แต่เพื่อความท้าทายเราเลยลองดู จัดไปป

    " ขยะเปียกทิ้งด้านขวา ขยะแห้งทิ้งด้านซ้ายนะครับ ส่วนผมถึงจะพูดเรื่องถังขยะ แต่จริงๆ ไม่อยากถูกทิ้งนะครับ "  ยิ้มอ่อน

แล้วทุกคนก็เฮ...กันใหญ่ น่าจะเป็นครั้งแรกเลยที่เล่นมุขแล้วทุกคนโอเค  รู้สึกดีใจ อิอิ

          ถัดมาอีกอย่างคือ " ท่องบทสวดก่อนทาน " ตอนแรกงงมาก 5555 ไม่เคยท่องอะไรแบบนี้ แบบโอ้ววว นี่บทสวดหรืออะไร ทำไมยาวแบบนี้  เราเชื่อว่าหลายๆ คนคงจะเคยได้ยิน  “ ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง ... ”  แต่บทนำก่อนกินที่นี่ยาวมาก ยาวพอๆ กับชื่อกทม.ฉบับเต็ม ฟังครั้งแรกโครตก่งก๊ง เมื่อไหร่จะจบ  เรามีมาให้สัมผัสกันเต็มๆ ด้วยครับ

• บทสวดก่อนกินข้าว

       ข้าวเอ๋ยข้าวสุก มีให้กินกันทุกบ้านทุกฐานถิ่น กว่าจะมาเป็นข้าวให้เรากิน ชาวนาสิ้นกำลังแทบทั้งปี

ต้องทนแดดทนฝนทนลมหนาว กว่าจะได้ข้าวจากนามาถึงนี้

คนกินข้าวควรคิดดูให้ดี  ชาวนานี้มีบุญคุณต่อเรามิเบาเลย

ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขวาง เป็นของมีค่า คนจนคนยาก

มีมากหนักหนา สงสารบรรดา เด็กตาดำๆ ที่ไม่มีกิน

กินข้าวทุกครั้ง อย่าให้เหลือติดจาน กินแล้วเก็บจาน พระท่านให้พร สวดมนต์ก่อนนอน สอบได้สอบได้

อยู่อย่างปราชญ์ ใฝ่ในความรู้ อยู่อย่างครู ใฝ่ในวิชา อยู่อย่างหมา ใฝ่ในการนอน

อยู่อย่างหนอนใฝ่ในของเน่า อยู่อย่างพระพุทธเจ้า สะอาด สว่าง สงบ “ เสวย ”

                 นั่นแหละครับท่านผู้โชมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม 5555555 เฮ้ยย!! เค้าจำกันได้ไงวะ ความคิดแรกแว๊บขึ้นมา ปกตินี่คุ้นแค่ท่อน ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง จริงๆ นอกนั้นแบบ ....  แต่สุดท้ายพอผ่านไปหลายๆ วันมันก็ดังในหัวจนเริ่มชิน เพื่อนๆ ผัดกันนำสวดไปเรื่อยๆ ส่วนใครไม่แม่นก็มีพี่ช่วย ต้องปรบมือให้เพื่อนๆ ที่ช่วยกันนำครับ ถึงมีบ้างผิดบ้าง หลุดบ้างแต่ทุกคนก็ช่วยกัน พวกเราเองก็คอยส่งกำลังใจไปให้คนนำอยู่นะ มีแค่บ้างมื้อเช่นมื้อเช้าอาจจะส่งไม่ถึง เพราะยังไม่ตื่น ZZZz

                 แต่บทสวดมันยาวจริงๆ กว่าจะเสร็จเล่นเอาลุ้นกันหอบ ช่วงท้ายๆ ค่าย เราเองกว่าจะนำได้ก็ฝึกกันนานอยู่ เดินไปไหนก็ท่องๆ ตลอด พอนึกไม่ออกก็ถามเพื่อน ถามพี่แถวนั้นที่เดินมาผ่านมา 5555 แล้วก็ท่องวนไปวนมา จนมาถึงเวลานำจริงๆ ตื่นเต้นเสียงสั่นไปหมด เพราะคนในนั้นรอฟังเสียงเรานำคนเดียว แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้แบบไม่ผิด ^__^

               หลังจากทานเสร็จ ถ้าเป็นมื้อเย็นพี่ๆ จะเป็นคนล้างจาน ( ปกติฝ่ายครัวจัดการ ) เพื่อให้น้องๆ รีบไปอาบน้ำ แล้วหลังจากนั้นพี่จะตามไปอาบ เพื่อนบางคนก็อยู่ช่วยล้างจานต่อระหว่างรออาบ ช่วยเก็บโต๊ะอะไรก็ว่ากันไป

ภาพของพี่โอปอลนะครับ