วันถัดมา มิ้งกับพัชชะนอนพาไปฉลองที่ร้านไก่เกาหลี พวกเขาบอกว่า ฉันโชคดีมากที่หนีจาก Monster ได้แล้ว แต่แม้ว่าฉันจะหนีมันได้ไกลเท่าไหร่ ฉันก็ไม่เลิกกลัวมันอยู่ดี ฉันกลัวสายตามัน ฉันไม่อยากแตะต้องมัน แม้แต่จะใกล้มันฉันยังไม่อยากทำ ฉันขนลุกทุกครั้งที่มองเห็นมันไกลๆ สิ่งที่มันเคยทำร้ายฉัน ฉันยังจดจำได้ดี
            ผ่านไปแล้ว 1 เดือน ฉันสูญเสียความเป็นตัวเองไปอย่างเต็มรูปแบบ โตโต้พาฉันเข้าป่า ซึ่งเป็นกิจกรรมหนึ่งที่ฉันโปรดปรานมากที่สุด เพราะหวังว่าจะทำให้ฉันมีความสุขมากขึ้น  เจ้ไก่มาพาฉันไปกินชาไทที่ร้านรู้สึกดี แม้เจ้แกจะชอบซิกเนเจอร์มากกว่า            เจ้ไก่ถามฉันว่า " ฉันรักคนที่ตายไปแล้วนั่นอยู่ไหม "