วันที่ 24 : Carnival Special II (ทศอนันต์xว่านปราชญ์)

ผมเดินเข้ามาในซอยเล็กเพื่อมุ่งตรงไปยังร้านกาแฟของคนที่น่าปวดหัวที่สุด ที่บอกว่าน่าปวดหัวเพราะคนคนนั้นเป็นจอมเหลวไหลน่ารำคาญ บางครั้งก็ชอบมาแหย่ให้ผมโกรธ บางครั้งก็มาโมโหใส่ทั้งที่ผมไม่ได้ทำอะไร แต่บางครั้งก็… มาใจดีด้วย

ผมไม่ค่อยเข้าใจ…

ผมเป็นกรัชวาลตระกูลนก มีปีกสีขาวงอกขึ้นกลางหลัง บางคนก็ว่ามันสวยนะ แต่สำหรับผมมันธรรมดา เพราะผมไม่ค่อยชอบสีขาวเท่าไหร่

ผมเดินมาจนถึงหน้าร้าน ผนังใสทำให้เห็นบรรยากาศข้างในได้ และบรรยากาศในร้านตอนนี้… มันแปลกๆ

มันแปลกเพราะคนในร้านดูนั่งนิ่งเหมือนไม่กล้าขยับ ทั้งที่เป็นร้านกาแฟแต่กลับไม่มีใครยกแก้วกาแฟขึ้นเพื่อลิ้มรสมัน ทุกคนทำเพียงก้มหน้านิ่งๆ แล้วนั่งตัวเกร็ง

ผมเลิกคิ้วแปลกใจ พอเดินเข้าไปใกล้ประตูจึงได้เห็นสาเหตุที่ทำให้ร้านเป็นอย่างนี้

อดีตนายเหนือแห่งกรัชวาลนั่งอยู่ที่โต๊ะเล็กมุมร้าน คนที่นั่งตรงข้ามคือคนที่มีกลิ่นดีที่สุดเท่าที่ผมเคยได้กลิ่นมา ผู้ชายคนนั้นเป็นพนักงานธรรมดาที่ใช้ชีวิตธรรมดา แต่สำหรับผม… เขาเป็นคนที่น่าอยู่ใกล้มากๆ

อดีตนายเหนือของพวกเราเอ่ยถามขอให้คนที่นั่งตรงข้ามรับเลี้ยงท่านด้วยสายตาอ่อนโยน มันอ่อนโยนมากจนผมตะลึงไป ไม่ใช่อะไรเลย… ก็ตั้งแต่ผมเคยพบอดีตนายเหนือท่านนี้มา ท่านไม่เคยยิ้มแบบนี้มาก่อน รอยยิ้มท่านมักเป็นรอยยิ้มเย็นจัดจนแช่แข็งคนได้ นอกจากนั้นก็จะเห็นเพียงใบหน้าเรียบเฉยนิ่งสนิทเท่านั้น

อดีตนายเหนือผู้นี้ตอนแรกเหมือนตุ๊กตาหุ่นที่โดนคนในตระกูลใหญ่ชักใยอยู่ ท่านหนีหายไปหลายครั้งเพราะไม่ชอบ เรื่องนี้ไม่ใช่ความลับ พวกเราที่เป็นเจ้าหน้าที่หน่วยต่างๆ ที่ดูแลกรัชวาลต่างส่ายหน้ากับความเหลาะแหละของอดีตนายเหนือ และเมื่อ 7 ปีก่อนนายเหนือก็หายไปอีกครั้ง ครั้งนั้นผมก็คิดว่าอีกแล้ว

แต่ครั้งนี้มันกลับแตกต่าง เพราะหายไปสักพักใหญ่ อดีตนายเหนือก็กลับมา และครั้งนี้ท่านเปลี่ยนไป… เป็นคนละคน

วางแผนตัดอำนาจตระกูลใหญ่...

โน้มน้าวตระกูลเสือให้มาร่วมมือ...

กรุยทางให้ตระกูลสิงห์ขึ้นมามีอำนาจ...

แต่ยังอยู่ภายใต้การควบคุมของท่าน…

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็ว ใช้เวลาไม่กี่ปีท่านก็ได้ตามประสงค์ ตระกูลใหญ่ลดบทบาทอำนาจที่เคยมี เหลือเพียงสนับสนุนและให้คำแนะนำแก่อดีตนายเหนือ ตระกูลเสือให้ความร่วมมือในด้านต่างๆ ด้วยการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน การจับมือกันอย่างเป็นทางการยิ่งทำให้อดีตนายเหนือดูน่าหวาดเกรงขึ้นเพราะอำนาจที่เพิ่มขึ้นมามากมาย ท้ายสุดตระกูลสิงห์ที่เคยเป็นผู้นำเหล่ากรัชวาลเมื่อหลายสิบปีก่อนก็ได้กลับเข้ามาสู่อำนาจอีกครั้ง… แน่นอนว่าภายใต้การคานอำนาจของอดีตนายเหนือ

อดีตนายเหนือละจากอำนาจเมื่อสองปีก่อน นายเหนือคนใหม่เป็นคนจากตระกูลสิงห์ตามคาด ทุกอย่างดูวุ่นวายเล็กน้อยเมื่อขั้วอำนาจเปลี่ยนฝ่าย แต่นายเหนือคนใหม่ก็จัดการได้ดี และแม้จะกลายเป็นอดีตนายเหนือไปแล้ว แต่ท่านผู้นี้ก็ยังคอยดูแลและช่วยเหลือให้สถานการณ์ของกรัชวาลกลับมาเป็นปกติ แน่นอนว่าคนที่ต่อต้านไม่ค่อยพบจุดจบที่ดีนัก เพราะอดีตนายเหนือไม่ใช่คนใจดีขนาดนั้น...

ผมคิดแบบนั้นนะ…

ผมดึงสติกลับมาแล้วมองเข้าไปในร้านอีกครั้ง ผู้ชายที่นั่งตรงข้ามกับอดีตนายเหนือยิ้มให้นายเหนือ ตอบรับท่านพร้อมเอ่ยนามด้วยน้ำเสียงนุ่มหวาน

อา… เห็นแล้วยิ้มตามไปด้วยเลย

แน่นอนว่าบรรยากาศดูผ่อนคลายอบอุ่น แต่ไม่ใช่กับกรัชวาลทั้งหลายที่นั่งอยู่ในร้าน กิตติศัพท์มากมายของอดีตนายเหนือนั้น… ค่อนไปทางน่าหวาดกลัวเสียมากกว่า อีกทั้งองค์รักษ์ทั้งสองที่ยืนตัวตรงสง่าอยู่ไม่ไกลยิ่งทำให้บรรยากาศเหมือนโดนคุกคามอยู่กลายๆ

เหมือนงานฉลองไร้เสียง...

ผมเปลี่ยนเป้าสายตาไปทางด้านขวาซึ่งเป็นส่วนของเค้าเตอร์บาร์ เจ้าของร้านยืนกอดอกยิ้มบางๆ มองภาพตรงหน้า เหมือนว่าจอมเหลวไหลคนนี้จะรู้จักผู้ชายกลิ่นหอมที่ชื่อพารักษ์อยู่ก่อนแล้ว

อา… ให้ตายเถอะ อยู่ๆ ก็รู้สึกหงุดหงิด

ครั้งแรกที่ผมพบกับคุณทศเจ้าของร้านกาแฟแห่งนี้ คือตอนที่มาสมัครเข้าฝ่ายจัดระเบียบกรัชวาล มันก็แค่การบังเอิญเดินผ่าน แต่ผมกลับจำเขาได้ดี และผมก็ได้มีโอกาสเจอเขาอีก แต่ไม่บ่อยนัก จนกระทั่งเมื่อเกือบสิบปีก่อนที่เขามาทำร้านกาแฟ ที่ๆ รวมกรัชวาลมากหน้าหลายตาเข้าไว้ด้วยกัน ผมจึงต้องเข้ามาดูแลความเรียบร้อยบ้าง… ตามหน้าที่

หมอนี่ไม่ค่อยไหวนะผมว่า เขาเหมาะกับกาแฟแต่ไม่เหมาะกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เอามากๆ

ทำไมน่ะเหรอ?

ก็ขนาดว่าเมาแล้วนอนกับใครเขายังจำไม่ได้เลย…

………...