วันที่ 18 : Facepalm
นิลนพมองลูกศิษย์ที่นั่งเหม่ออยู่เงียบๆ นัยน์ตาสีดำเหลือบแดงจ้องนิ่ง เขาหยุดพูดสักพักแล้วแต่ดูเหมือนพารักษ์จะไม่ได้ฟังตั้งแต่ต้น อาจารย์หนุ่มเอนหลังกอดอกด้วยท่าประจำที่ชอบทำ
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูเรียกสติของพารักษ์กลับมาอีกครั้ง ร่างสมส่วนสะดุ้งเบาๆ ก่อนมองหน้าอาจารย์ที่ปรึกษาเหรอหรา นิลนพถอนหายใจลุกขึ้นอ้อมไปเปิดประตูด้วยตัวเองแม้พารักษ์จะนั่งหันหลังให้ประตูก็ตาม
“นพ เดี๋ยวผมขอเอกสารเกี่ยวกับงานกิจกรรมที่จะจัดในคณะอาทิตย์หน้าด้วยนะ… อ้าว นัดเด็กไว้เหรอ โทษทีนะ” เสียงนุ่มทุ้มของหัวหน้าภาคเอ่ยขอโทษ พารักษ์ยกมือไหว้อาจารย์ที่เข้ามาใหม่ ฝ่ายปฏิพัทธ์รับไหว้แล้วหันมองหน้านิลนพ นิลนพส่ายหน้าช้าๆ
“พารักษ์ วันนี้พอแล้ว มีเรียนอยู่ไหมตอนบ่าย” นิลนพถามนักศึกษาคนเดียวในห้อง
“ไม่มีแล้วครับอาจารย์”
“งั้นวันนี้กลับไปได้แล้ว พร้อมเมื่อไหร่ค่อยนัดผมอีกครั้ง”
“อาจารย์…”
“ไปพักก่อน กลับมามีสมาธิเมื่อไหร่ค่อยมาหาผม”
“...ครับอาจารย์” พารักษ์พยักหน้าเบาๆ ก่อนขอตัวจากอาจารย์ทั้งสองท่าน
คล้อยหลังพารักษ์ ปฏิพัทธ์มองคนรักที่ก้มหน้าซบกับฝ่ามือใหญ่ของตัวเอง ความกังวลแล่นเข้ามาจนปฏิพัทธ์อดเป็นห่วงไม่ได้ สะโพกสอบพิงขอบโต๊ะทำงานใกล้ๆ เจ้าของห้องพัก มือเรียวลูบกลุ่มผมนุ่มช้าๆ ส่งผลให้ใบหน้าคมดุผละออกจากฝ่ามือตัวเองไปไถอ้อนฝ่ามืออีกคนที่ลูบผมอยู่ ปฏิพัทธ์หัวเราะเบาๆ
“เขายังไม่ดีขึ้นสินะ”
“ยังครับ นายเหนือกลับตระกูลใหญ่ได้สองอาทิตย์แล้ว พารักษ์ก็ยังเหม่อๆ ไม่ค่อยมีสติ ดีที่เด็กคนนี้ขยัน คงกลับไปอ่านหนังสือเอาเองทีหลัง เพราะตอนผมสอนก็ไม่ฟังผมเหมือนกัน” นิลนพตอบยาว ความกังวลที่มีต่อลูกศิษย์ทำเอาคนที่เคยเป็นอาจารย์สอนนิลนพยกยิ้มกว้าง
“เด็กคนนี้จะไม่เป็นอะไร”
“นายเหนือเองก็…”
“หือ?”
“นายเหนือเหมือนองค์ลง กลับมาคราวนี้ไม่มีใครกล้าขัดเลย แม้แต่จะพูดแนะนำ… อันที่จริงคือพูดให้ทำโน่นทำนี่ก็ไม่มีใครกล้า นายเหนือพร้อมจะกระชากคอทุกคนเลยครับ” แขนใหญ่เลื่อนมาวางไว้ที่หน้าท้องปฏิพัทธ์ โอบกระชับเบาๆ
“ไม่ค่อยดีรึเปล่า” ปฏิพัทธ์กังวล
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ เพราะสิ่งที่นายเหนือทำทุกอย่างล้วนเป็นหน้าที่ที่นายเหนือต้องทำตั้งแต่แรก เพียงแค่ทุกคนไม่เคยเห็นนายเหนือที่เป็นแบบนี้เท่านั้นเอง”
“งั้นเชียว?”
“แต่ผมชอบนะ…”
“?”
“เพราะนายเหนือไม่เป็นตุ๊กตาอีกแล้ว”
…………….
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in