อีกีกวังยังไงก็คืออีกีกวังที่โดนหลอกง่าย พูดอะไรก็เชื่อ ขี้ลืม แล้วยังจะทำอะไรไม่ทันชาวบ้านอยู่ดี

พองานคอนปลายปีด้วยความที่อยากจะให้แฟนได้ฟัง เพลงที่อยากฟังกันถึงได้อัดเพลงเก่าไปค่อนข้างเยอะ

อยู่ๆก็เกิดเห็นใจคนที่เอาแต่จ้องรายชื่อเพลงแต่ทำ อะไรไม่ได้ ดูเหมือนเจ้าตัวจะลืมท่าไปจนหมดสิ้น เพราะงี้ไงเลยโดนแซวมาตลอดว่าจำท่าเพลงอื่นได้ ยกเว้นเพลงตัวเองอีกีกวังคว้าโทรศัพท์ขึ้นก่อนจะเปิดดูท่าเต้นเพลงตัวเองอีกครั้ง

“ไหวปะเนี่ย” จุนฮยองมองที่เอาแต่ซ้อมท่าเดิม แต่ก็จะผิดที่อยู่หลายรอบแล้ว เจ้าตัวหันมามองเขาก่อนจะพยักหน้าหงึกๆให้เป็นคำตอบ พยายามจะซ้อมไม่ให้เป็นภาระคนอื่นมากนัก

แต่อีกีกวังยังไงก็คืออีกีกวัง

“ไม่ใช่กีกวังนายต้องอยู่ตรงนี้” เมนโวคอลตัวน้อยบอกเพื่อนรัก อีกครั้งเมื่อเจ้าของชื่อหลงทิศหลงทางอีกแล้ว

“ขอโทษนะทุกคน” ก็นั่นแหละถึงจะเป็นแบบนี้ก็ไม่มีใครโกรธเจ้าตัวลง เพราะหลังจากนี้คงแอบไปซ้อมมาอีกแน่ๆ เมมเบอร์ก็ได้แต่บอกว่าไม่เป็นไรวันนี้วันแรกไม่แปลก หรอกที่จำไม่ได้ แต่ก็ยังรู้สึกผิดไม่หาย

เลยจบกันที่เจ้าคนเบลอขอเลี้ยงข้าวแทน

“กลับบ้านดีๆละ” พอหลังจากกินข้าวเสร็จจุนฮยองก็ขอ ขโมยตัวกีกวังไปส่งให้แทน แต่อีกีกวังบอกอยากลองเดินชมวิวก่อนกลับบ้านเลย ตามใจมาส่งกลางทางแบบนี้ พร้อมก่อนกลับก็ย้ำอีกรอบและได้การมองค้อนมาแทน

“ไม่รู้แหละเป็นห่วง”

“ก็รู้แต่ไม่ใช่เด็กแล้วนะ” จุนฮยองยีหัวอีกคนให้ได้เห็นหน้างอแงอีกรอบ ก็ทำไงละเขาก็ห่วงเหมือนเดิมแบบที่เป็นตลอด

“เดินดูทางด้วยรู้มั้ย”

“รู้แล้ว เป็นพ่อหรอมาสั่ง”

“เป็นแฟนเนี่ย” เกิดอาการใบ้กินไปชั่วขณะเพราะคำพูดของคนขับ กีกวังอ้าปากพะงาบเพราะคิดคำเถียงไม่ออก จุนฮยองเผลอหัวเราะก่อนจะเอื้อมไปเปิดประตูให้อีกคน

“เกิดเป็นอะไรไปจะหากีกวังแบบนี้จากไหนได้อีก”

“ยงจุนฮยอง!”