เราทุกคนบนโลกไม่มีใครหรอกที่ชีวิตจะสมบูรณ์แบบไปทุกอย่าง
คนบางคนคิดว่า คนรวย มีรถหรูๆขับมีบ้านหลังใหญ่ๆ เขาต้อง
มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบแน่นอน เขารวยแต่เขาอาจจะยังไม่พอ ใจ
เขามีบ้านมีรถแต่เขาอาจจะยังไม่มีความสุขก็ได้
ทุกวันนี้ตัวเราเองโหยหาความสุขโหยหาความสมบูรณ์แบบให้ตัวเอง
ทำไมต้องโหยหา?
คนนอกอาจมองว่าเราก็เก่ง มีดี มีชีวิตที่โอเคหลายคนก็มองว่าเรา
ก็มีความสุขแล้วแหละ เราคือคนเก่งคนนึงที่สมบูรณ์แบบ
แต่เอาเข้าจริงๆแล้วเราก็แค่คนๆนึง ไม่ได้มีความสมบูรณ์แบบอะไร
ไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี ยิ่งโตขึ้นความต้องการยิ่งมากขึ้นโดยไม่มี
ที่สิ้นสุด
จนมาวันนึงเราได้รู้จักกับความเศร้าเลยทำให้เราพักกับการโหยหา
ความสมบูรณ์ในชีวิตไปชั่วคราว
เราได้มีเวลาทบทวนมีเวลาอยู่กับตัวเองมาสักระยะ แต่มันยังไม่พอ
ที่จะทำให้เข้าใจอะไรหลายๆอย่างที่ยากจะเข้าใจ เราเคยเกือบจะตาย
เพราะเพียงแค่คำพูดของคนๆนึง เคยรู้สึกโดดเดี่ยวไม่มีใคร รู้สึกไร้ค่า
เพียงเพราะใครไม่กี่คน พอมาลองทบทวนดูจริงๆชีวิตที่เป็นอยู่มัน
ดันไปตรงกับคำที่ว่า
"Hell is other people."
ชีวิตเราส่วนใหญ่มักชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนรอบข้าง
มักโดนทำร้ายด้วยคำพูดของอื่น เราทุกข์เราทรมานส่วนใหญ่ไม่ใช่
เพราะตัวเรา แต่มันเป็นเพราะเราใส่ใจคำพูดในด้านลบของคนรอบข้าง
เราไม่ได้กลั่นกรองคำพูดในแง่บวกที่ซ่อนเอาไว้
พอมาวันนึงเราเองคนที่ไม่เคยเปิดใจ คนที่ไม่เคยรู้ว่าโลกภายนอกมีอะไร
ยังจมปลักกับความเศร้าในบางครั้ง แต่พอวันนึงเหมือนมีจุดเปลี่ยนอะไรสัก
อย่าง ทำให้เราเปิดใจรับรู้ และรู้ว่า จริงๆแล้วชีวิตก็คือชีวิตเรา
ชีวิตที่เรามีมันเป็นแค่ช่วงสั้นๆ เราอยากทำอะไรเราก็ทำขอเพียง
แค่สิ่งที่ทำมันไม่เดือดร้อนตัวเอง หรือคนอื่น
ชีวิตเราเองจะหวังให้ใครมาเข้าใจทุกเรื่องมันคงยากหรือแทบเป็นไปไม่ได้
เรานี่แหละคือคนที่จะเข้าใจตัวเราเองได้มากที่สุด ขึ้นอยู่กับว่าเราจะใช้เวลา
ทำความเข้าใจนานแค่ไหน ถึงจะนานซะจนดูเหมือนว่าในชีวิตนี้ เราจะไม่มีทาง
เข้าใจตัวเองได้แล้ว แต่เอาเข้าจริงๆทุกๆอย่างย่อมเป็นไปได้ ต้องมีสักวันที่เราเอง
จะเข้าใจตัวเองได้ดีที่สุด และพาตัวเองไปในทิศทางที่ดีกว่าที่เคยเป็น
มันถึงเวลาพักของเราบ้างแล้ว พักที่จะอยู่กับตัวเอง พักที่ืคือการพักที่แท้จริง
พักเพื่อฟื้นฟูร่างกายและจิตใจ และทำความเข้าใจกับตัวเองว่า
"ไม่มีใครบนโลกที่สมบูรณ์แบบ"
ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ
นิ้ง:)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in