แม้จะนอนร้องไห้ขี้มูกโป่งด้วยความเจ็บปวดขนาดไหน
ก็ยังเปิดเพลงเมทัลจอมแหกปากคลอไว้เสมอ

ในช่วงเวลาเศร้าหมดแรงเพลงเมทัลเป็นเหมือนเพื่อนสติไม่ดีที่คอยแหกปากตะโกนใส่หน้าตอนน้ำไหลอาบแก้มว่า

และเราก็จะสติไม่ดีด่าใส่เพลงเมทัลที่เปิดไปว่า

"ก็คนมันเหนื่อยไม่ไหวแล้ว จะร้องไห้บ้างไม่ได้รึไง ไอ้บ้า!!"

ใช่ เราสติไม่ค่อยเต็มซักเท่าไหร่หรอกที่หันไปว่าใส่ลำโพงที่เปิดเพลงเมทัล แต่นั่นก็ทำให้เรารู้สึกดีที่มีอะไรให้พูดระบายออกไป แม้มันจะเป็นแค่เพลงแหกปากที่เนื้อร้องไม่เข้ากับอารมณ์เศร้าน้ำตานองหน้าก็ตาม

และช่วงเวลาที่คิดงานไม่ออก เพลงเมทัลสายว๊ากคอแตกก็ทำให้เราสงบได้ ด้วยเสียงรัวเร็วของเบสดรัม หรือเสียงริฟกีตาร์ที่ไวกว่าแสง มันทำให้เราสามารถจดจ่อมีสมาธิได้อย่างเหลือเชื่อ

หรือกระทั้งตอนออกกำลังกายก็เป็นเพื่อนชั้นดีที่คอยส่งเสียงดนตรีเร้าใจให้มีแรงวิดพื้นจนจบเซตและจะส่งเสียงว๊ากแสบหูด่าเสมอเมื่อพักอู้ระหว่างเซตนานเกินไป

สำหรับเราเพลงเมทัลเป็นมากกว่าเพื่อน เพลงเมทัลคือคนในครอบครัวของเรา มันไม่ได้ดีแค่การแหกปากร้องตะแบงเสียงแตกๆและรัวกระเดื่องจนหนังกลองแทบแหก ถ้าลองไปดูเนื้อร้องจะเห็นว่ามันก็มีความหมายลึกซึ้งไม่แพ้เพลงแนวอื่นๆ เลย เพียงแค่สไตล์การนำเสนอออกจะรุนแรงกระโชกโฮกฮากกว่าแนวอื่นก็เท่านั้น

ปล.เวลาฉันร้องไห้หัดปลอบใจฉันบ้าง ไม่ใช่ตะโกนแหกปากอย่างเดียว!!