อยู่ดีๆก็มีงานแบบไม่รู้ตัว

จริงๆ event นี้นี่รู้มาก่อนแล้ว งานวิ่งเนี่ย เพราะเห็นเพื่อนโพสอยู่ใน FB แล้ววันนี้เราก็เข้าไปสมัครวิ่ง

พอเปิดเข้าไป เห็นชื่อคุณศิลปินซะงั้นอ่ะ ... อ่าว มีงานแถลงข่าวด้วยแฮะ

นี่รู้ว่ามีงานวันนี้ด้วยแค่หนึ่งชั่วโมงก่อนงานเริ่ม (ในเพจบอกงานเริ่มบ่ายโมง //แต่จากประสบการณ์งาน press ทั้งหลายที่เจอมันก็เลทกันทั้งนั้นแหละนะ)

ยังไงดีล่ะครับ นี่ยังสมัครวิ่งในเวปไม่เสร็จเลยครับ ต้องกินข้าวก่อนด้วยครับ ไปดีมั๊ยยย

นี่คือไม่ชัวร์ด้วยว่าคุณศิลปินจะไปจริงๆหรือเปล่า จะถามในทวิตเรอะ นางจะตอบชั้นมั๊ยยย 5555

เอาวะ !! ไปซะหน่อยก็แล้วกัน 

ว่าแต่ ชั้นควรบอกใครมั๊ย อะไรๆที่ไม่คอนเฟิร์มทั้งสิ้นเนี่ยแหละ 

ตัดสินใจรวดเร็วแบบไม่ได้คิดอะไรมาก DM ไปบอกน้อง FC คนนึงว่าคุณศิลปินมีงานวันนี้ 555555 คือกะว่า เดี๋ยวน้องเค้าคงจัดการอะไรต่อเองอ่ะนะ ^^

แค่นี้ก็แทบจะวาร์ปไปไม่ทันบ่ายโมงอยู่แล้ว ทิ้ง hint เอาไว้ให้หาเองละกันนะครัช ข้าน้อยชิ่งไปก่อนล่ะ

//คือบางทีก็ขี้เกียจ(จริงๆทำอะไรไม่ทันมากกว่า 555) ปล่อยให้มันเป็นแรงกระเพื่อมของน้ำโดยธรรมชาติละกัน...

ไปถึงหน้างาน ถามไถ่ทีมงานแล้วได้ความว่างานเริ่มจริงๆบ่ายสอง -_-' ดีค่ะดี 

อ่อ น้อง FC ไปถามคุณศิลปินในทวิตและนางคอนเฟิร์มแล้วด้วยนะคะว่ามา (คือตอนคุณศิลปินพิมพ์ตอบทวิตเนี่ย ชั้นก็นั่งมองคุณศิลปินพิมพ์อยู่ตรงหน้าเนี่ยแหละเจ้าค่ะ 55555 เออ นางเช็คโทสับเช็คทวิตบ่อยเหมือนกันแฮะ)

นี่ก็นั่งมองคุณศิลปินเล่นโทสับ กินซาลาเปา เม้าท์มอยไปเรื่อย บางทีคุณศิลปินก็หันมามองบ้าง หันมายิ้มให้บ้าง มองกล้องบ้าง ชูสองนิ้วให้บ้าง (อ่อ ตอนเธอกินซาลาเปาชั้นไม่ได้ยกกล้องขึ้นถ่ายเลยนะ พอเห็นนางเริ่มกัดซาลาเปา ชั้นก็ไม่มองนางต่อแร้น เกรงจายยย //หันไปถ่ายรูปท่านดาร์ธเวเดอร์เรื่อยเปื่อยไปเรื่อย ^^) จริงๆถ้าไม่ได้ยกโทสับขึ้นถ่ายรูปนี่ก็ไม่ได้นั่งจ้องมองนางหรอกนะ มันรู้สึกเขินๆแปลกๆยังไงก็ไม่รู้อ่ะ ^^! คือให้จ้องให้มองบนเวทีนี่ได้นะ แต่เวลารีแลกซ์หรือนั่งทำโน่นนี่นั่นอยู่จะรู้สึกแปลกๆที่จะมอง มันรู้สึกล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวยังไงไม่รู้ (แม้ว่ามุมที่นั่งอยู่นี่จะมองได้สบายๆก็เหอะ) //เพราะงั้น ยกโทสับขึ้นมากดชัตเตอร์รัวๆค่ะ 55555 ไม่ช่ายยยย

.

.

.

อาจมีคำถามว่าทำไมไม่ทวิตเองไปเลย ทำไมต้องทำลับๆล่อๆ DM ทำไมบอกข่าวกับแค่คนๆเดียว ทำไมเป็นคนๆนั้น ... ตอบได้อย่างเดียว มันเป็นอะไรที่อัตโนมัติในขณะนั้นเท่านั้นเอง แทบไม่ได้คิดอะไรด้วยซ้ำ รู้แค่ว่า เราต้องไม่ใช่ติ่งคนที่รู้ข่าวนี้คนเดียว 55555

หนึ่ง...ข่าวที่ยังไม่ชัวร์(และยังไม่ได้เช็คข่าว) เราไม่อยากทวิต //และ ณ ตอนนั้น ไม่มีเวลามานั่งเช็คแล้วค่ะ ไปตายเอาดาบหน้า

สอง...ตัวศิลปินเองอยากให้บอกไหม ไม่มีใครรู้ได้ 555

สาม...เราจะบอกอะไรกับใครได้พร้อมๆกันหลายคนในเวลาจำกัดอย่างนี้ 

สี่...ถึงจะเป็นมนุษย์มัลติทาส์กกิ้งก็เถอะ แต่ฟังก์ชั่นนี้ข้าน้อยทำได้ก็ต่อเมื่ออยู่กับสเตชั่นนิ่งๆเท่านั้น 

ห้า...ถ้าบอกไป แล้วเกิดศิลปินไม่ได้ไปร่วมงานล่ะ //กรูก็หมาสิครัช

หก...เราคุยกับคนที่คุยกับเราเท่านั้น 

เจ็ด...เราไม่กั๊ก

ข้อหกนี่สำคัญนะ ไหนๆพูดแล้วก็พูดตรงนี้เลยละกัน อันนี้ก็รู้ตัวว่าเวลาเราพิมพ์ เราทวิต หรือเราโพสรูปโพสสเตตัสอะไร หรืออัพบล็อกอัพไดอารี่นี่ก็เหอะ มันอาจจะดูน่าหมั่นไส้บ้าง (อาจจะไม่ใช่แค่"บ้าง" อาจจะ"มาก"เลยแหละ 5555) มีคนหมั่่นไส้เยอะ รำคาญ อิจฉา หรือเกลียด ... หรืออะไรก็ตามแต่... ก็แล้วแต่คนนะ มันเป็นสิทธิ์ของมนุษย์ที่จะรักใคร่ชอบพอ หรือเกลียดกัน

//อ่อ สิทธิ์ที่จะบล็อกกัน จะอันเฟรนด์ จะไม่รับแอดเฟรนด์ด้วยก็เช่นกันนะ (นี่เจอมาหมดแล้ว กั่กๆๆ)

คือ บางงาน บางอย่างที่รู้เนี่ยอยากบอกมาก แต่โดนบล็อกและก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกันด้วย แถมยังไม่ยอมพูดด้วยอีก ก็บอกกันลำบากนิดนึง (ขนาดนี้ก็ยังอยากบอกอยู่เลย 555)

นี่ไม่ได้หมายความว่า ทุกคนต้องรับแอด ทุกคนต้องมาฟอลอิชั้นนะคะ //เข้าใจความหมายชิมิ ^^

และการที่ข้าน้อยคุยกับคนที่คุยด้วยเท่านั้นก็เพราะไม่อยากพูดกับกำแพงคนเดียวค่ะ นี่เข็ดมาก เคยแบบทักไปก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรกลับมาเลยเนี่ย ก็เลยไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวใส่หัวใจอ่ะนะ

สำหรับคนอื่นเป็นยังไงไม่รู้ จะอยากกั๊กอยากเก็บศิลปินไว้กับตัว อยากกำความลับอะไร อยากมีซัมติงสเปเชี่ยลอะไรกับศิลปิน อยากจะฟินส่วนตัวมากๆก็ตาม แต่สำหรับเรา ถ้าเป็นเรื่องงานนะ ถ้ามันไม่ถึงกับต้องเป็นความลับอะไร (คือถ้าไม่ใช่วงใน ไม่ใช่ทีมงาน ซึ่งหน้าที่คือต้องรักษาความลับนั่นน่ะ) เราอยากแชร์ไปให้ได้รับรู้กันให้มากที่สุดอยู่แล้ว (ตกลงนี่อิชั้นเป็นติ่งหรือเป็น PR) ...

เราชอบการบันทึก สิ่งดีๆควรมีการบันทึก และการบันทึกและการเก็บรักษาให้มันคงอยู่ คือการแบ่งปัน การแชร์ไปตามที่ต่างๆ กระจายๆกันไปเก็บไว้ อย่างน้อยเมื่อเวลาผ่านไปแล้วกลับมาย้อนหาดูมันอาจจะยังมีอะไรหลงเหลืออยู่บ้าง

//ข้าพเจ้าไม่ได้เป็นคนดี ไม่ได้เป็นแม่พระ ไม่ได้เป็นนางฟ้า ข้าพเจ้าแค่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น...

ป.ล. นี่ชั้นไปอัดอั้นตันใจมาจากไหนเนี่ยยย 555

ป.ล.2 ดูภาพประกอบและความเวิ่นเว้ออื่นๆของวันนี้ได้ที่ devil's diary นะครัช ^^