แต่ถึงจะสนุกก็เถอะ อะไรก็ตามที่มันต้องแลกด้วยคะแนนนี่มันกดดันเนอะ

รู้สึกว่าเออ ฝึกมาตั้งเยอะก็ต้องทำให้สมกับเวลาที่เสียไปสิ!!!

แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในวันนี้ก็ตาม..เราว่าเราทำทุกอย่างดีสุดตามศัพยภาพละ

คะแนนจะเป็นยังไงก็คงแล้วแต่บุญแต่กรรมแล้วค่ะ 5555555

ร่ายมาตั้งยาว

เคยได้ยินคำว่า "ไม่ลองไม่รู้" ใช่ไหมทุกคน

เรายึดถือหลักนี้มาตลอดในการดำรงชีวิตในทุกๆด้าน

"ไกด์" ก็เป็นอาชีพนึงที่ตอนเด็กๆเราคิดว่า น่าจะเป็นอาชีพที่สนุกเนอะ ด้วยอะไรหลายๆอย่าง

คุณไกด์มักจะยิ้มมมมมมมมอย่างสดใส สีหน้าที่มองแล้วรู้สึกสนุกไปกับสถานที่

จริงๆใต้รอยยิ้มนั้นมันก็ซ่อนอะไรหลายๆอย่างนะ

อย่างวิชาไกด์ของเราเนี่ย เราไปไกด์ที่สถานที่ที่มีความ ประวัติศาสตร์ของเก่า (ขอไม่บอกสถานที่นะคะ)

ไอ้เราก็งงนะว่าเอออ กรูจะยิ้มแย้มสดใสด้วยสถานการณ์อะไร

แต่วันนึงเราก็โดนอ.คอมเม้นมาว่า .."เหมียวซัง โม้วสุโกชิ เกงกินิ"

 (เหมียวคะ ขอร่าเริงอีกนิด)

เอาวะะะะ วันไกด์จริง เราก็ยิ้มเท่าที่เราทำได้

แต่รู้สึกฝืนจังเลยอะ

เราอยากจะไกด์อย่างร่าเริง แต่ก็กังวล 

เฮ้ยจำสคลิปได้ปะ เฮ้ยยตรงนี้ทำถูกปะวะ เฮ้ยพูดงี้เสียมารยาทไหม
เฮ้ยต่อไปไปไหนต่อวะ อ้าวชิบหายเมื่อกี้ลืมพูดไรรึเปล่า

ภายใต้รอยยิ้มของเรา มันมีแต่ความกังวลไปหมดเลยย

เหยยย 20 คะแนนไม่หารนะเว้ยยยยยย