/

ในช่วงเวลาสองสามเดือนที่ผ่านมานี้ ถ้าเกิดฝันขึ้นมาทีไรก็มักจะเป็นความฝันที่แปลกประหลาด ความแปลกประหลาดที่นำพามาซึ่งความเหนื่อย

แม้ขนาดชั่วโมงในการพักผ่อนอันเล็กน้อย เธอก็ยังพบเจอกับความเหนื่อยล้า

เธอวิ่งหนีบางสิ่งบางอย่างอยู่เสมอ

ความกลัวของการถูกไล่ทันติดตามเธอไปทุกที่

และถึงแม้จะไม่มีสิ่งใดวิ่งตามเธอมาจริงๆ การหยุดอยู่กับที่ก็นับเป็นการถูกกาลเวลาวิ่งนำและทิ้งห่างเธอออกไปทุกที

เพราะฉะนั้นเธอจึงวิ่ง วิ่งหนีอยู่เสมอ

"You two shared a close tie, so she doesn’t want to bother you. When she was still alive, you treated her very well. If you treated her badly, she might come to revenge you. The closer you were when the person was alive, the more unlikely the person will come to see you. You and wife shared a close bond, so there’s nothing that can be done. It’s normal you haven’t dreamed of her."

- The Silent Teacher

เธอฝันถึงเขานานๆ ครั้ง

ในฝันเขาดูเงียบขรึมแต่ก็ใจดี เป็นความใจดีที่เธอรู้มาตลอด

แต่เธอแทบจะไม่เคยได้สัมผัสกับสิ่งนั้น 

เธอค้นพบว่าเธอแทบไม่รู้จักเขา และเริ่มคิดได้ว่าที่จริงแล้วเขาก็คงแทบไม่รู้จักเธอเช่นกัน

เวลาดำเนินไปอย่างนั้น บนการไม่รู้จักกัน ดำเนินไปจนมันสิ้นสุดลง 

เธอจึงฝันถึงเขาได้แค่นานๆ ครั้ง ไม่ใช่เพราะที่ผ่านมาเราเจอกันเพียงพอแล้ว

แต่เป็นเพราะเราไม่รู้จักกัน และเราคงไม่ค่อยได้ฝันถึงคนไม่รู้จัก

เมื่อคืนเธอเพิ่งฝันถึงเขา เขาที่ใจดีและท่าทางที่รอคอยที่จะได้รู้จักกันอีกครั้ง

การพบเจอคนที่จากไปแล้วในความฝันไม่ได้ทำให้เธอรู้ว่านี่คือความฝัน เธอไม่สงสัยหรือแคลงใจ ก็แค่ปล่อยให้ทุกอย่างมันดำเนินไปอย่างที่มันจะเป็น

เคยมีคนบอกว่า ถ้ารู้ตัวว่าอยู่ท่ามกลางความฝัน ก็จะสามารถดัดแปลงความฝันได้ดังใจคิด

ความฝันนั้นจะเป็นเหมือนภาพยนตร์เรื่องนึง และเราคงเป็นเหมือนผู้กำกับและนักแสดงไปด้วยพร้อมๆ กัน

เธอเคยรู้ตัวในความฝันเพียงครั้งเดียว ครั้งเดียวเท่านั้น เป็นการรู้ทันความฝันที่ไม่สามารถบังคับอะไรได้เลย เธอรู้เพียงว่านี่คือความฝัน แต่ยิ่งรู้สึกตัวก็ยิ่งถูกกดให้จมดิ่งลงไปในความฝันนั้นลึกขึ้นไปเรื่อยๆ ทางเดียวที่จะหลุดพ้นคือการตื่น ไม่มีตรงกลาง จมลง หรือหลุดออกมา มีแค่สองรูปแบบเท่านั้น

สำหรับที่นี่ การตื่นนอนหลังสิบโมงคือการเริ่มวันที่สายเกินไปเสียแล้ว 

เขาบอกว่าถ้าเธอเริ่มวันหลังสิบโมงเช้าเธอจะไม่สามารถสร้างสรรค์อะไรได้อีก

แต่ถึงอย่างนั้น หก เจ็ด แปดหรือเก้าโมงเช้าก็ไม่เคยมอบอะไรให้แก่เธอเช่นเดียวกัน 

/