เขียนลง Blog ครั้งแรก 030516

เมื่อคืนขณะที่นอนไม่หลับ เราก็ไถหน้าจอโทรศัพท์ไปมา เวลาล่วงเลยไปจนดึก ดึกมากพอที่ผู้เล่นโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คคนอื่นหลับกันหมดแล้ว ไทม์ไลน์เราก็นิ่ง จนหมดสิ่งจะเล่นแล้วในแอพพลิเคชั่นสีฟ้าสีน้ำเงินนั้น เราก็เลยนึกขึ้นได้ว่าพักหลังๆ มานี้เราไม่ค่อยได้มีเวลาลบรูปที่ไม่จำเป็นเลย เราไม่ชอบให้มีรูปเยอะๆ ให้รกเครื่อง เราจะคอยลบรูปที่คิดว่าไม่กลับมาดูหรอก อยู่ตลอด

ในการลบรูปที่คิดว่าไม่จำเป็น ทำให้ทุกรูปต้องผ่านตาเพื่อจะได้พิจารณาว่าจะเก็บหรือจะลบรูปไหนดี พอทำการลบเสร็จ ทุกครั้งเราจะคอยมาดูรูปที่เราเก็บไว้ ไม่ว่าจะเป็นรูปแมวพันธุ์สก็อตติชโฟลด์ที่เราแคปมาจากในไอจีชาวญี่ปุ่น(ซึ่งเป็นรูปที่มีเยอะที่สุดในเครื่องเรา) รูปอาหารที่เราถ่ายไว้เพื่อไปรีวิวในเพจอาหารของเราToo Much Food (ไทอิน) และรูปถ่ายกับเพื่อน ซึ่งมีไม่ค่อยเยอะหรอก

แต่เราจะมีรูปประเภทหนึ่งที่เราไม่ยอมลบ และชอบเปิดไปดูซ้ำๆ เป็นรูปประเภทที่คอยย้ำเตือนเราถึงความรู้สึก บรรยากาศตอนที่เราถ่ายมันไว้ ดูทีไรเหมือนความรู้สึกนั้นย้อนมาได้ วันนี้เราจะมาพูดถึงรูปประเภทนี้ของเรา

(หมายเหตุ: รูปส่วนใหญ่ไม่ได้ผ่านการแต่งเติมใดๆ และถ่ายด้วยกล้องโทรศัพท์ทุกรูป โดยผู้ที่ไม่มีความเชี่ยวชาญด้านการถ่ายรูป, ไทม์ไลน์จากเก่าไปใหม่)

อันนี้เป็นมินินเค้กนมสที่เพื่อนกับพี่ของเพื่อนเราซื้อมาเซอร์ไพรซ์เราในวันถัดมา ชิ้นเล็กนิดเดียวแต่อร่อยมาก แบ่งกันชิมคนละนิดคนละหน่อยให้พอติดใจไปหาซื้อกินเองต่อ

ที่นี่คือตลาดหนองมน แหล่งรวมของกินอร่อยย่านบางแสน เป็นตลาดที่เราชอบมาก ลูกชิ้นทอดอร่อย น้ำมะพร้าวสดก็หวาน รูปนี้เราถ่ายไว้ครั้งสุดท้ายที่ได้มาที่นี่ก่อนเราไปฝึกงาน เอาไว้ดูเวลาคิดถึงน้ำมะพร้าว(ซึ่งก็ได้ดูบ่อยๆ) แอบเสียดายที่ตอนนี้ร้านขนมหวาน 5 บาทปิดกิจการไปแล้ว

นี่เป็นรูปนกที่สวนนันทนาการ เป็นฝูงนกที่ไม่กลัวคนเลย ชอบมาจิกๆ อยู่ใกล้ๆ คนให้อาหารปลา เพื่อขอแบ่งความรัก เราถ่ายไว้ก่อนไปฝึกงาน เพราะคิดว่าน่าจะคิดถึงพวกมัน คงไม่ได้มาแบ่งความรักให้กันอีกนาน

ช่วงวันหยุดสั้นๆ เราได้ไปอยู่บ้านพี่ที่เป็นคุณครูสอนคณิตศาสตร์ระดับมัธยม เราเลยมีโอกาสได้ช่วยกรอกคะแนนข้อสอบให้พี่เรา ตรวจๆ ไป พบกับแผ่นนี้ เราขำมาก เพราะนึกถึงตัวเองที่ก็เคยเขียนข้อความประมาณนี้ในข้อสอบวิชาฟิสิกส์ตอน ม.ปลาย 5555555 ปล.ฉันเกลียดคำว่า อนุยาติ กับคำว่า น้ะ ของเธอ 55555 รู้เลยว่านอกจากวิชาคณิตศาสตร์ เธอยังไม่ตั้งใจเรียนวิชาภาษาไทยด้วย 55555 มีการลงชื่อด้วยนะ 55555555555

เด็กหญิงคนนี้ดูหงอยเหงา ในมือของเขามีทินเนอร์ (ที่เอาไว้ผสมสี) รูปนี้เป็นตอนที่เราไปค้างบ้านเพื่อน แลกกับการช่วยเพื่อนทาสีหลังคาโรงรถ เป็นบ้านเพื่อนที่เราชิลมาก เพราะไม่อาบน้ำกันก็ได้ ตื่นมาก็กินข้าวแล้วก็มาทาสีหลังคา ชิลยังกะอยู่บ้านตัวเอง

คอมเม้นต์บ๊อกซ์มีเงินเต็มเลย ตลกอะ 5555555 และเท่าที่เราสังเกต ราเม็งเจ้านี้มีเหรียญเต็มคอมเม้นต์บ๊อกซ์ทุกสาขาด้วยนะ

กวางน้อยที่เราอยากได้ เป็นของพี่เพื่อน เราถ่ายไว้ถามคนอื่นว่าเคยเจอที่ไหนมั้ย เราอยากได้

นี่เป็นวิวยามค่ำคืนที่มองจากระเบียงหอเราที่พักช่วงฝึกงาน เป็นมุมที่ดีมาก สวยทุกช่วงเวลาจริงๆ รูปนี้ถูกถ่ายไว้ในคืนแรกที่เราเข้าพัก

ลาเต้ไม่อาร์ต เป็นลาเต้แก้วแรกที่เรากดเองจากเครื่องชงกาแฟอัตโนมัติของที่ฝึกงาน เราว่าหน้าตามันน่ารักดี

ด้วยความที่กะเช้าเข้างานตีห้า เราจึงมีโอกาสได้เห็นภาพนี้บ่อยๆ เป็นภาพโรงแรมฝั่งตรงข้ามที่กั้นกันด้วยแม่น้ำเจ้าพระยา ในเวลารุ่งเช้า

เป็นวิวจากระเบียงหอเรา ที่เราถ่ายไว้ตอนเย็นหลังเลิกงาน

เป็นรูปที่ถ่ายมาจากหนังสือ Out of Africa อีกที เป็นรูปที่ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้จูบปากกับยีราฟ เราว่าน่ารักดี(เขิน)

เป็นหนังสือที่รวบรวมเกี่ยวกับหนังการ์ตูน และที่มาที่ไปของค่าย Studio Ghibli เจอในร้านกาแฟเล็กๆ แถวหอ อยากได้มากกกกก ถ่ายไว้เพื่อตามหาซื้อมาครอบครอง เจอที่ไหนโปรดบอกข้าน้อยด้วย

ถ่ายจากชั้นสองของร้านในถนนข้าวสาร จำได้ว่าบรรยากาศตอนนั้นดีมาก นั่งมองผู้คนเดินไปเดินมาจากมุมสูง ลมเย็นๆ จิบเบียร์คุยอะไรเรื่อยเปื่อยกับเพื่อน คลอเสียงดนตรีสดจากทางร้าน จริงๆ ไม่ใช่ร้านที่เราตั้งใจมานั่งหรอก แต่หาร้านที่ตั้งใจมาไม่เจอ ร้านแก้ขัดนี้ก็ถือว่าดีเกินคาดอยู่นะ

เจอในร้านกาแฟแถวถนนพระอาทิตย์ ชอบบบบ

เป็นมุมที่เรามองแล้วรู้สึกเย็นใจที่สุดในที่ฝึกงาน แบบพอได้มองมุมนี้ทีไรก็รู้สึกแบบ อ่าาาส์ เย็นใจจัง เรารู้สึกว่าทุกที่ควรมีมุมเย็นใจแบบนี้

เราเป็นคนชอบสะสมนามบัตร เราชอบความครีเอทในการออกแบบการ์ดใบเล็กๆ ที่มันจะบ่งบอกถึงตัวตนเจ้าของการ์ดอะ พอเห็นกล่องนี้แล้วอยากจะขโมยแล้ววิ่งออกจากร้านไปเลย ร้านนี้เป็นร้านกาแฟเล็กๆ น่ารักๆ แถวบางรัก (ขอบอกว่า เวรี่สมูธตี้ร้านนี้ดีสุดๆ ของสุดๆ ของสุดๆๆๆ)

วิวที่ถ่ายจากระเบียงหอตอนเช้าที่เมื่อคืนนอนไม่หลับ จนเช้าแล้วก็ยังไม่ได้นอน ก็เลยได้เห็นท้องฟ้าสีฟ้าอมชมพูแบบนี้ เห็นภาพนี้ทีไรแล้วทำให้เรานึกถึงอากาศตอนเช้าที่สดชื่นปอดทุกทีเลย เพราะวันนั้นยืนสูดเอามันอยู่อย่างนั้นอยู่พักนึงเลยแหละ แต่แย่ตรงที่เป็นเช้าที่เรายังไม่ได้นอน เลยค่อนข้างมึนๆ หัว

คนอ้วนที่ดีต้องมีร้านเครปในดวงใจ และนี่เป็นร้านเครปในดวงใจของเรา แป้งกรอบบบ ให้ไส้เยอะ สามไส้ 25 บาท เราถ่ายไว้เป็นที่ระลึกว่าเครปในรูปนี้มันอร่อยแค่ไหน เห็นรูปนี้ทีไรรสสัมผัสนั้นก็ย้อนเข้ามาในหัวทันที

ปกติเราไม่มีทางตื่นเช้ามาทันร้านหมูปิ้งตอนเช้าแน่นอน แต่เช้าวันนั้นเรายังไม่ได้นอนจากอาการนอนไม่หลับ (คนละวันกับรูปท้องฟ้าสีฟ้าอมชมพู) เราก็เลยคิดว่า ไหนๆ ก็นอนไม่หลับละ อย่าให้เสียเที่ยว ออกไปกินหมูปิ้งกับน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ดีกว่า เจ้านี้ดีที่สุดจริงๆ หมักหมูอร่อยมาก ไม้ละ 5 บาท มันไม่เยอะไป ตับย่างก็อร่อย และขายหมดเร็วมากกกก

ร้านกาแฟในโรงแรมที่เราฝึกงาน เราชอบที่นี่มาก ชอบเค้กที่ขาย เครื่องทำกาแฟแบบเมนน่วลที่มีอายุถึง 10 ปี บรรยากาศในร้านนี้สบายๆ มาก มีพี่ๆ บาริสต้าสาวสวยใจดีสามคน อีกทั้งยังตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา มองเห็นวิวแม่น้ำ และมองเห็นมุมเย็นใจของเราด้วย ชอบหมดเลย

ให้ความรู้สึกสองอย่าง ผ่อนคลายจากการทำงานที่ต้องใส่รองเท้าให้ถูกระเบียบที่ทำงานมาทั้งวัน พอพ้นบริษัทก็ใส่แตะขึ้นบีทีเอสกลับบ้านเลย สองคือไปเที่ยวแล้วรองเท้าขาด แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลไหน เราก็ชอบมาก สายตาเราบังเอิญไปเห็นเข้าพอดี เลยแอบถ่ายรูปเก็บไว้ดู

เราไม่รู้เราพลาดตรงไหน เราใส่ใจรดน้ำทุกวัน แต่มันก็ยังตาย ตอกย้ำว่าเราเป็นคนที่ปลูกอะไรก็ตาย เสียดายจังเลยอะ ไม่น่าซื้อมาเลย น่าจะเอาไว้ให้คนที่เขาปลูกต้นไม้เก่งๆ ซื้อไปปลูก

เป็นร้านกาแฟที่ดี เห็นเก้าอี้ตรงริมน้ำนั่นมั้ย มันจะดีแค่ไหนถ้าเราได้นั่งจิบเบียร์ตรงนั้นตอนเย็นๆ (แต่เขาเป็นร้านกาแฟ แกจะมานั่งจิบเบียร์อะไร 555) แต่วันนั้นเราพลาดตรงที่มาตอนบ่าย ร้อนไหม้มาก นั่งในร้านยังรู้สึกได้ถึงความไหม้ ถ่ายไว้เตือนตัวเองว่าให้ไปอีก และต้องไปตอนเย็นๆ

จริงๆ แล้ว รูปนี้เราตั้งใจจะถ่ายแค่ร้าน เพราะน่ารักดี เป็นร้านน้ำผลไม้สดปั่นที่มีแค่หน้าต่างกระจกใสที่มีผลไม้หลายอย่างวางโชว์ แต่คุณลูกค้าของร้านคนนี้เขาหันมาเจอตอนเรากำลังยกโทรศัพท์ถ่ายพอดี เลยทำตัวเป็นายแบบให้ 5555555

กะเพราไข่ดาวของป้าร้านตามสั่งแถวหอที่เราเคยเล่าไปไง เราถ่ายไว้เพราะมันดูชวนหิวดี และเป็นวันท้ายๆ ก่อนเราจะย้ายหอ จะขอถ่ายรูปคู่กับป้าเราก็เขินๆ เลยถ่ายรูปผัดกระเพราแกไว้ดูแทน55555 ปาท่องโก๋ที่วางใกล้ๆ กันนั้นคือสิ่งที่เราจะกินได้กินเมื่อนอนไม่หลับจนเช้า ซื้อปาท่องโก๋ที่ตลาดเช้ากลับมาเดินผ่านร้าน เห็นป้ากำลังเปิดร้านพอดี ก็เลยแวะกินผัดกะเพราเป็นมื้อเช้าซักหน่อย

หาดบางแสนหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมา 4 เดือนเต็ม ตอนนั้นตื่นเต้นมาก

ถ่ายไว้เพราะท้องฟ้าสีสวยดี และได้มาเดินวอร์คกิ้งสตรีทบางแสนครั้งแรกในรอบสี่เดือน

เป็นของไร้สาระที่เราอยากได้ แต่มันน่ารักมากนะ แต่มันไร้สาระ สองความคิดนี้ตีกันในหัวเรา เราก็หยิบๆ วางๆ เดินตัดสินใจอยู่รอบร้าน สุดท้ายแล้วความคิดที่ว่าเป็นของไร้สาระก็ชนะไป แต่เราชอบมันมากเลยอะ (จริงๆ ก็ไม่ไร้สาระนะ แต่เป็นของที่เราไม่มีโอกาสได้ใช้อะ)

สวนนันทนาการ เป็นสวนสาธารณะในมหาลัยเรา สบายใจทุกทีที่ได้ไปให้อาหารนกอาหารปลา เราเลยชอบถ่ายรูปสวนนี้ไว้ดูบ่อยๆ (มีรูปสวนนี้ในเครื่องเยอะมาก)