ฉันค้นพบว่า ทั้งสองอย่างมันแย่พอๆกัน โดยเฉพาะอย่างที่สอง เวลาที่คุณผิดหวังในตัวเอง
มักเป็นเวลาเดียวกับที่ไม่มีใครภูมิใจหรือคาดหวังในตัวคุณด้วย 

• ตกงาน 
  
• ไม่มีเป้าหมายในชีวิต 
  
• มีความฝันที่ไปไม่ถึง
  
• ทำตัวให้ครอบครัวเป็นห่วง
  
• มองเพื่อนๆก้าวไปไกลกว่า
  
• เวลาที่ทำตามที่พูดไม่ได้(อันนี้เกลียดตัวเองตอนเป็นที่สุด)

แล้วตัวฉันทำอะไรอยู่ ? คำพูดใหญ่โตที่พูดไป เอาแต่พูดๆๆๆไม่เห็นลงมือทำอะไรสักที ฉันว่าฉันก็พยายามนะ แต่มันไม่พอ แล้วทำไมไม่พยายามมากกว่านี้ ตอบแบบจริงสุดๆก็คือ เพราะฉันรักสบาย ขี้เกียจ ไม่ความรับผิดชอบทั้งต่อตัวเอง ต่อหน้าที่การงาน ต่อหน้าที่ของลูก ฉันแม่งโครตผิดหวังในตัวเองเลยว่ะ

  ทำไมอ่อนแอขนาดนี้... แค่คิดมันไม่พอหรอกนะ แค่ใจก็ไม่พอด้วย ในหัวกลมๆที่มีสมองและอยู่คั่นหูเนี่ยรู้ทุกอย่าง แล้วทำไมไม่ลงมือทำ ห๊ะ!!!!! 

ที่ต้องทำก็คือ เอาชนะตัวเองให้ได้ ซะที ซะที ซะที เพราะเธอน่ะรู้ว่าต้องทำอะไรอยู่แล้ว แค่ทำมัน ทำสิ อยากจะให้ชีวิตล้มเหลวแล้วตายไปแบบไม่ทำประโยชน์ให้เโลกรึไง? ตายไปแบบไม่มีคนภูมิใจในตัวเธอ แม้กระทั่งตัวเอง อ่ะนะ ถ้าไม่อยากก็รีบๆลงมือทำ อย่างแรกก็ต้องรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองให้ได้ดีก่อน

 เริ่ม

ฉันจะไม่ยอมเป็นไอ้ขี้แพ้ที่ทำอะไรไม่ประสบความสำเร็จสักอย่าง ยังไงก็จะพยายามแล้วนะ พอกันที 1 ปีที่ไม่มีอะไรสำเร็จ 

p.s. ฉันรู้ว่าฉันแย่ แต่ฉันจะไม่ยอมแย่อีกแล้ว

p.s. 2 แต่ถ้าเผื่อฉันแย่อีก ฉันก็จะมาเขียนว่าตัวเองอีก นี่คือการเขียนเพื่อกระตุ้นให้ตัวเองเลิกเป็นคนน่าสมเพชซะที 

ไม่สิ จะไม่มีวันนั้น พอแล้วความรู้สึกพ่ายแพ้

P.s. 3 อย่าเป็นแบบฉัน ขจัดความรู้สึกผิดหวังในตัวเองนะทุกคน เชื่อว่าถ้าทุกคนทำได้

ชีวิตที่ไม่มีอะไรต้องเสียใจจะเป็นของคุณ 

แค่นี้ก็พอแล้วกับชีวิตนึง

ที่ต้องทำเอง
ไม่สร้างขึ้น มันจะมาเหรอ

ไม่หรอกค่ะ!!!!