"ฉันฝันนะว่าสักวัน" 

"ฉันฝันถึง" 

       ประโยคขึ้นต้นแสนคุ้นเคยที่เราได้ยินกันแล้วชวนให้นึกตามว่า ฝันนั้นเป็นยังไง หน้าตาแบบไหนนะ ผมไม่ได้มาเล่านะว่าผมฝันอะไร หรือมาบอกว่าให้คุณต้องทำตามฝันด้วยคำคมเท่ๆอะไร คุณเคยรู้สึกแบบนี้ไหมเวลาที่คุณตื่นนอนแล้วคุณพบว่าฝันนั้นได้ล่องลอยหายไปไกล คุณอยากเก็บมันไว้อยากยัดเจ้าความฝันใส่โหล่แต่คุณก็พบว่าคว้ามันไม่ทันแล้ว คุณเก็บได้เพียงความรู้สึกดีๆเท่านั้น  ก่อนอาจจะรู้สึกเสียดายตามมาบ้างเพราะพบว่ามันคือฝัน

           ลองคิดสิถ้าเราหยุดฝันจะเป็นไง การนอนหลับที่ไม่ฝันจะเป็นยังไงไม่อาจรู้ได้เลย เวลาที่หลับลงเราพบกับความมืดก่อนจะกลมกลืนไปกับความฝันโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำก่อนจะพบว่าอีกทีก็ตื่นขึ้นแล้ว ลองคิดว่าถ้าเราไม่ฝันเราอาจพบอีกทีว่าตื่นแล้วก็ได้ แต่นั้นจะต่างอะไรกับเครื่องจักรกันที่คุณแค่ปิดเครื่อง

ให้มันหลับไปแล้วเปิดมันอีกทีเหมือนการตื่นขึ้น 

                                  เราไม่ใช่เครื่องจักรเพราะเรามีฝันถ้าพูดอย่างงั้นก็คงไม่ผิด

        

       เราอาจรู้สึกว่าฝันมันก็แค่ฝัน มันก็แค่เรื่องที่ไม่จริง แต่เรารู้ได้ไงว่าความจริงที่คิดว่าจริงนั้นไม่ใช่ฝัน ตอนนี้คุณอาจกำลังฝันอยู่ก็ได้   คงมีแค่การตื่นขึ้นเท่านั้นที่ทำให้เรารู้ว่าเราพบความจริง ความจริงที่พบว่าคุณได้ตื่นขึ้นอยู่ ดีใจเถอะที่ได้ฝันเพราะถ้าเรารู้ว่านี้คือฝันแสดงว่าคุณได้ตื่นขึ้นแล้ว   

คุณยังมีชีวิต