เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
#fictober — vga by SushiPlussushiplus_
Day 10 : Duh!

  •  

    จู่ ๆ มินยุนกิก็มีความคิดที่เลวร้ายขึ้นมา

    ถ้าแทฮยองแค่เล่นตลกล่ะ — แบบ... เขาอาจจะแค่ขำ ๆ เป็นการหยอกรุ่นพี่ที่สนิทกันมากก็เท่านั้น

    ถ้าเป็นแบบนั้น...

    “ทำไมขมวดคิ้วแบบนั้นล่ะครับ” แทฮยองเอ่ยถามก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับเขายุนกิเคี้ยวข้าวไป ขมวดคิ้วไป ทำเอาแทฮยองที่เดินมานั่งกินข้าวถึงกับหวั่นใจ

    “เปล่านี่”

    แล้วอีกคนก็เป็นน้องชายที่สนิทมาก

    เอาจริง ๆ เลยนะ ยุนกิก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องมาปากแข็งอะไรแบบนี้ด้วยแต่จะให้พูดออกไปตรง ๆ มันก็กระดากปากหรือเปล่าวะ?

    “เหรอครับ...” แทฮยองพยักหน้ารับแล้วหลังจากนั้นคนอื่น ๆ ก็ตามมานั่งด้วยพักหลัง ๆ เขารู้สึกว่าจองกุกจะมานั่งด้วยบ่อยเหลือเกิน แต่ก็เอาเถอะ อีกฝ่ายดูไม่ค่อยวอแวพี่ยุนกิของเขาเท่าไหร่

    แล้วอีกคนก็เป็นน้องชายที่สนิทมาก

    ประเด็นมันอยู่ที่ยุนกิเอาแต่กิน ๆ ๆ เงียบ ๆ พอหมดแล้วก็รีบลุกออกไปอย่างรวดเร็ว

    “มันสับสนน่ะ” ซอกจินเอ่ยกับแทฮยองที่มองตามยุนกิไปแทฮยองหันไปมองเจ้าของประโยคเมื่อครู่แล้วก็ดันไปเห็นจองกุกที่นั่งอยู่ข้างจีมินพยักหน้ามาให้

    ทำไมมันเข้าใจ แต่เขาไม่กระจ่างวะ

    เบื่อหน้ามันจริง ๆ ให้ตายเหอะ

    “ก็คนแถวนี้มัวแต่ไม่จริงจัง ก็งี้แหละเนอะ” ไม่ว่าเปล่า หนุ่มหล่อดีกรีขวัญใจคนทั้งโรงเรียนที่แทฮยองโคตรจะหมั่นไส้ไปพยักเพยิดหน้ากับเพื่อนสนิทของเขาอย่างจีมิน

    เวรกรรมตรงที่จีมินพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วยกับมัน

    “สรุปเพื่อนใครวะจีมิน” แทฮยองพึมพำออกไป

    “ก็เพื่อนแกนั่นแหละ” จองกุกเป็นคำตอบด้วยใบหน้าระรื่น “ไม่ใช่เพื่อนเราหรอกเนอะ”

    “อะไรวะ” --- รู้สึกมันจะหันไป เนอะกับจีมินบ่อยเหลือเกิน

    “สนใจเรื่องของตัวเองเหอะ” จีมินว่า แทฮยองตีหน้ายักษ์ใส่แต่มีหรือเพื่อนตัวเล็กจะใส่ใจ “พี่โฮซอกเล่าให้ฟังออกบ่อยว่าช่วงนี้พี่ยุนกิดูคิดมาก”

    “จริงเหรอครับ” แทฮยองรีบหันไปทางโฮซอกทันที รุ่นพี่คนร่าเริงหัวเราะแห้ง ๆแล้วผงกศีรษะรับ

    “ก็งี้แหละ”

    ไอ้เวรจอนจองกุกพูดแบบนี้อีกแล้ว!

    “อะไรวะ มีอะไรก็พูดมาสิ”

    “แล้วแกอะ แกล้งพี่ยุนกิทำไม”

    “แกล้ง?” แทฮยองทวนคำพูดของจองกุก จีมิน โฮซอกและซอกจินมองหน้ากันแล้วลอบยิ้มออกมา พวกเขาน่ะสนิทกับทั้งยุนกิกับแทฮยองก็จริงแต่เรื่องแบบนี้เขาก็ไม่รู้จะจัดการยังไง ทั้ง ๆ ที่ยังคลำทางไม่ถูก จองกุกที่กัดกับแทฮยองตลอดกับจับทางได้ถูกเสียอย่างนั้นอย่างว่าแหละ สองคนนี้ถึงจะไม่ยอมรับ แต่จริง ๆ แล้วเข้ากันได้ดีทีเดียว  

    “ก็แกชอบไปเต๊าะพี่เขาเล่น พี่เขาไม่ตลกด้วยนะเว้ย”

    “ละใครว่าฉันตลก”

    “เอ้า! ชอบพี่ยุนกิจริง ๆ เหรอเนี่ยว้า... ไม่รู้เรื่องเลย”

    “ก็เออน่ะสิ!! ตาบอดหรือไงแล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับพี่ยุนกิเลยนะ”

    “จะไปรู้เหร้อออ ทำเป็นเล่นอย่างนี้ ฉันยังเข้าใจผิดเลยแล้วพี่ยุนกิจะไม่รู้ก็ไม่เห็นแปลก”จองกุกเอ่ยด้วยน้ำเสียงยียวนแบบที่คนฟังอย่างแทฮยองขมับเต้นตุ้บ ๆแต่ที่จองกุกพูด... มันก็จริงไง

    “จะทำให้อะไรก็รีบทำเหอะแทฮยอง” ซอกจินเอ่ยขึ้นมาถึงพี่คนนี้จะทำตัวเหมือนเด็ก ๆ แต่พอถึงเวลาจริงจัง แทฮยองก็สัมผัสได้ถึงความเป็นผู้ใหญ่ของคนคนนี้ได้“แกก็แน่ใจอยู่แล้วนี่ มันไม่เร็วไปแล้วแหละ”

    “ช้าไปด้วยซ้ำ” แน่นอนว่าไอ้คนพูดไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากจอนจองกุก!!!

    “หุบป๊ากกกก ช้าอะไร มีสิทธิ์อะไรมาพูด!”

    “แหม ไวกว่าก็มีสิทธิ์พูดแล้วป่ะวะ”

    “ไวกว่าอะไร” แทฮยองโต้กลับไปทันควัน แต่พอเหลือบไปเห็นหน้าแดง ๆของเพื่อนสนิทตัวเล็ก เขาก็ดูเหมือนจะปะติปะต่ออะไรได้

    “ขนาดจองกุกกับจีมิน — เหมือนจะชอบกันที่หลังแกยัง...”โฮซอกพูดแล้วก็หัวเราะคิกคัก

    “ย่าห์ อย่าแซ็วสิครับ!”คนพูดขึ้นมาคือพัคจีมินอย่างไม่ต้องสงสัย มีหรือคนแบบจองกุกจะมาเขินอายนี่ก็ยืดอกยิ้มหน้าบานจนแทฮยองคิ้วกระตุกแล้ว

    “จีมิน แกคบกับมันแล้วเหรอ”

    “ก็... อื้อ”

    “ทำไมไม่บอก!!!”

    เซอร์ไพร์ส— ไง เซอร์ไพร์สป่ะ” จองกุกยกมือขึ้นมาประกอบคำพูดได้อย่างน่าตบให้หน้าคว่ำไปกับจานอาหารกลางวันเป็นที่สุดเอาเข้าจริงเขาก็พอรู้อยู่หรอกว่าจีมินมีคนคุย เคยถามถึงแต่จีมินก็เอาแต่เขิน แล้วช่วงนี้สนใจแต่ยุนกิ อีกอย่างก็ไอ้จองกุกที่มาลอยหน้าลอยตาวนเวียนอยู่รอบตัวเขาบ่อย ๆ เขาเองก็ลืมไปว่านอกจากยุนกิแล้วยังมีจีมินอีกคน

    “พะ เพิ่งตกลงคบเมื่อเช้าเอง ยังหาจังหวะบอกไม่ได้” จีมินเอ่ยเบา ๆด้วยท่าทีเคอะเขิน

    “ไม่ได้นะเว้ยยยย เป็นไอ้จองกุกไม่ได้!!!”

    “สนใจเรื่องของตัวเองเห๊อะ”

    “รู้แล้วโว้ยยย ฉันไม่ยอมแกหรอก”พูดจบแทฮยองปึงปังลุกขึ้นเอาจานไปเก็บก่อนจะรีบกดโทรศัพท์ยิก ๆ

    คงไม่วายจะแชทไปหายุนกินั่นแหละ

    จองกุกหัวเราะอย่างอารมณ์ดี จีมินที่นั่งอยู่ข้าง ๆเลยอดไม่ได้ที่จะตีไหล่แกร่งของอีกคน

    “พวกนายสองคนนี่น้า” ถึงจะส่ายหน้าหน่าย ๆ แต่บนใบหน้าของจีมินก็มีรอยยิ้มประดับอยู่เขารู้อยู่หรอกว่าที่แทฮยองบอกไม่ยอมนั่นจริงจังเสียที่ไหนล่ะ

    “เอาน่า รอดูผลงานเราได้เลยจีมินนี่”


    ✨✨✨✨✨✨✨✨

     

    ลุ้นๆๆๆ ตอนต่อไปเป็น Don't say it จะเป็นยังไงน้าาา

    ฝากด้วยนะคะ มันยากกว่าที่คิด ท้อแทททท้

    เมนต์หรือติดแท็ก #วกสตร หน่อยนะคะ ฮือ นี่ก็พูดถึงวันเลย คนอ่านอย่าเพิ่งรำคาญ เพราะเราจะพูดทุกวันแม้ว่าจะไม่มีคนเมนต์หรือติดแท็กเราก็จิพูดต่อไปค่ะ5555555555

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
bowantsfood (@bowantsfood)
เราชอบมากๆเลยนะคะ ชอบทุกตอน มันน่ารักมาก ๆ เลย ?