เข้าสู่วีคที่ 7 แล้ว เวลาผ่านไปไวสุดๆ 

.

วีคนี้ชาวอินเทิร์นก็ยังทำงานกันอย่างขยันขันแข็งเหมือนเดิม แม้อาจจะเหนื่อยล้าไปบ้างแต่ก็ยังเอามือจรดแป้นพิมพ์ แต่งรูป ทำกราฟฟิคกันอยู่เหมือนเคย 

.

ในส่วนของการทำคอนเทนต์เราได้ลองเปลี่ยนแพลตฟอร์มการลงงานไปลงในไอจีด้วย พบว่าแตกต่างกันกับลงใน facebook มากทีเดียวเพราะการลงในไอจีต้องสั้น กระชับ ใช้รูปภาพเป็นส่วนสำคัญในการเล่าเรื่อง และจากการไปหาคุณป้าหงษ์หรือที่เราเรียกติดปากว่าคุณป้าไหหลำบ่อยๆ คุณป้าเริ่มเล่านั่น เล่านี่ให้ฟังโดยที่เราไม่ได้ถามอะไร แถมยังให้ก๋วยเตี๋ยวบะหมี่หมูตุ๋นสุดอร่อยแบบฟรีๆ มาให้พวกเราแบ่งกันกินอีกด้วย นั่นแสดงถึงความสัมพันธ์ที่เพิ่มมากขึ้นระหว่างป้าและพวกเราชาวอินเทิร์น เย้ๆ  ทำให้ในพาร์ทของโปรเจ็คก็เริ่มเห็นเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้นตามไปด้วย เพราะได้รับความเห็นเพิ่มเติมจากคุณป้ามาปรับใช้ในงานโปรเจ็คของเรา :D 

.

งานไม่เคยห่างมือ กระเพาะเราก็ไม่เคยห่างจากของกินเช่นเดียวกัน เป็นอีกหนึ่งวีคที่เรากินกันเยอะมากๆ เรียกได้ว่ากินคาว ไม่กินหวาน แทบจะไม่อยู่ในพจนานุกรมของชาวเรา มาวันแรกเราก็ต้องเผชิญกับอาหารที่สั่งมาทำโปรเจ็ค 9 จาน ที่ถึงแม้จะแบ่งกันกินหลายคนก็ยังอิ่มแบบจุกๆ ต่อด้วยข้าวหมูแดงแถวแปลงนาม เยาราชที่ให้เยอะจนพุงกาง อีกทั้งยังมีชาบูที่สั่งมาเลี้ยงเพื่อนฝึกงานที่ฝึกงานจบ และจบวันศุกร์แบบสุขๆ ด้วยกินอาหารแสนอร่อยบนเรือ 

.

นอกจากประสบการณ์และสกิลที่เพิ่มมากขึ้นแล้ว กระเพาะของเราก็เริ่มขยายตามไปด้วยนั่นเอง 

.

จะว่าไปตอนพิมพ์นี่ก็อยากกินมะกะโรนีกุ้งร้านตามสั่งโรงพิมพ์เหมือนกันนะเนี่ย หิววววววว