เป็นอีกวีคที่คนในออฟฟิศเยอะขึ้นอย่างถนัดตา พวกเราชาวอินเทิร์นเลยเบาการร้องเพลงทุกเย็นลงหน่อย คุยกันน้อยลงอีกนิดเพราะเกรงใจเพื่อนโต๊ะข้างๆ อีกอย่างงานก็ล้นมือจะแย่แล้วถ้ามัวแต่คุยเล่นกันอีกจะเสร็จไม่ทันจ้า 

.

ตัวเราที่เป็นคอนเท้นต์ก็ต้องลงพื้นที่ ออกไปสัมภาษณ์กันแทบทุกวัน กลับมาออฟฟิศก็ต้องรีบมาปั่นงานต่อ สิ่งที่เราได้เรียนรู้คือต้องรีบเขียนไม่งั้นภาระงานก็จะไปตกอยู่กับน้องกราฟฟิคและตากล้อง แต่สิ่งที่ได้เรียนรู้อีกมากๆ เลยคือบางครั้งหลายอย่างก็ไม่เป็นไปตามที่คิดเพราะเป็นปัจจัยที่เราไม่สามารถจะทำอะไรได้ อย่างเช่น ฝนที่เทลงมาอย่างไม่บอกกล่าว แต่สิ่งที่ควบคุมได้คือตัวเราที่ต้องพยายามรับมือ แก้ไขปัญหา และเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ตอนนี้เราอาจจะยังรับมือได้ไม่ดีนัก แต่สิ่งนี้แหละจะทำให้เราเติบโตเป็นคนที่เก่งอีกขึ้นแน่นอน! เย้ 

.

 ใช่ว่าเราทำงานกันเยอะแล้วเราจะต้องซีเรียสเสมอไป โต๊ะเด็กฝึกงานทราเวลก็ยังครองแช้มป์เสียงดังที่สุดในห้องอยู่ดี ฮ่าๆ (พยายามเบาเสียงแล้วนะ แง) ไม่รู้ไปอารมณ์ดีกันมาจากไหน บางทีก็หัวเราะเยอะจนปวดกรามเลยก็มี 

.

ช่วงวีคนี้เองก็มีแก๊งเปปโปโรเน่เกิดขึ้น คือรวมมนุษย์ 3 คนที่พูดไม่รู้เรื่องเอาไว้ด้วยกัน ส่วนอีกสามคนที่เหลือคือเรา ขนุน น็อต เลยฟอร์มแก๊งเป็นแอนตี้ 555555555 แต่ถึงเราจะอยู่แก๊งแอนตี้แต่ก็ต้องขอบคุณแฟมิลี่เปปเปอโรเน่ที่มอบเสียงหัวเราะให้

.

ปล.ขอให้โปรเจ็คที่เสนอพี่ๆ ผ่านไปได้ด้วยดี 

จะเอาคำที่พี่ๆ คอมเม้นท์ไปปรับปรุงแก้ไขค่า