1
ทำไมถึงเมลเบิร์น
นั่นสินะ...ทำไม?
เครื่องบินแตะพื้นดินออสเตรเลียจนพาตัวเองมายืนงงข้างกระเป๋าใบใหญ่อยู่ที่ Southern Cross Station แล้วยังถามคำถามนี้กับตัวเองอยู่เลย
จริงๆ ควรถามก่อนหน้าจะเลือกจุดหมายปลายทางด้วยซ้ำ
ก็สงสัยอยู่ว่าบางทีตัวเองอาจเป็นคนความรู้สึกช้า
ออสเตรเลียมีเมืองใหญ่ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางของคนจะไปอยู่ไปเที่ยวไปเรียนอยู่หลายเมือง เราเองก็เลือกๆ เอาจากเมืองที่เคยได้ยินชื่อมานั่นล่ะ
Sydney...เขาว่าคนไทยเดินชนกัน
Gold Coast...ไม่ค่อยถูกโรคกับทะเล
Brisbane...น้องอยู่ ป้าอยู่ เพื่อนอยู่ แต่เราอยากอิสระ
Perth...ไม่มีอะไรดึงดูด
...
Melbourne...เขาว่าเป็นเมืองอาร์ท เขาว่ามีแกลอรี่ใหญ่และดีมาก
ค้นๆ ข้อมูลอีกหน่อยเขาบอกว่าหนาวเย็นดี อยากเจออากาศเย็น
งั้นก็ที่นี่แล้วกัน "เมลเบิร์น"
เห็นมั้ย...ใจง่ายอีกแล้ว
2
เรารู้จักเมลเบิร์นเพียงผิวเผินและตัดสินใจเลือกเป็นจุดหมายปลายทางโดยรู้เพียงแค่ว่ามีกราฟิตี้ อาร์ทแกลอรี่ สตรีทโชว์ และอากาศเย็น
เราคิดว่าอีกเหตุผลหนึ่งที่เราเลือกเมลเบิร์นเพราะมันเป็นชื่อเมืองที่ติดอยู่ในหัวมาเนิ่นนาน จากหนังสัญชาติออสเตรเลียที่เราจำชื่อและเรื่องราวไม่ได้ แต่จำได้ชื่อเมืองในประเทศที่ไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหนของโลกในเวลานั้นได้อย่างแม่นยำ
แต่เมื่อคนรอบข้างบอกว่าเราควรรู้มากกว่านั้นอีกสักหน่อย อย่างน้อยสถานที่ฮิตๆ ฮิปๆ ที่น่าไปก็ยังดี
คนพึ่งพาหนังสือมาตั้งแต่เด็กอย่างเราเลยไปหาซื้อหนังสือมาได้สองเล่ม
อ่านดูได้นิดหน่อยก็พอรู้ว่ามีที่ไหนน่าสนใจและควรต้องไปเหยียบเยือน
และคิดไม่ผิดเลยที่พกติดตัวไปด้วย
แต่ก็นั่นล่ะ เรารู้จักเมลเบิร์นแค่นั้น
แค่ในหนังสือ
3
จากสนามบินเรามาถึง Southern Cross Station ได้ด้วย Skybus
พนักงานช่วยยกกระเป๋าลงจากรถเป็นคุณลุงหนวดหนายิ้มกว้างใจดี
น้ำหนักกระเป๋าเกือบ 30 กิโลทำเอาคุณลุงตกใจนิดหน่อย แกถามพร้อมยิ้มกว้างๆ นั่นล่ะว่าทำไมหนักขนาดนี้ เราก็บอกแค่ว่ามาอยู่นาน
ถามทางไปซื้อตั๋ว
เดินไปซื้อบัตร Myki ด้วยความช่วยเหลือจากคนแถวนั้นที่อุตส่าห์ช่วยอธิบายให้อยู่นาน
ใช้ Wi-Fi ของสถานี วิดีโอคอลกลับบ้าน
แม่ถามว่าอยู่ที่ไหนและจะไปที่พักยังไง เราก็ตอบไปว่าไปรถไฟ แต่ขึ้นplatformไหนยังไม่รู้ ที่พักอยู่ไกลมากมั้ยก็ไม่รู้ จะกินอะไรก็ยังไม่รู้
ก็ไม่รู้อะไรสักอย่างเลยนั่นล่ะ
แม่ก็คงกลุ้มใจอยู่พอสมควรว่าลูกรู้อะไรบ้าง
Southern Cross กว้างใหญ่ แต่จุดหมายปลายทางเราไม่ได้อยู่แถวนี้ เราจองเกสต์เฮ้าส์ไว้ที่ South Yarra ซึ่งต้องนั่งรถไฟต่อไป
ถนนหนทางเอื้ออำนวยกับการเดินลากกระเป๋าใบใหญ่ได้อย่างไม่ยากเย็น แต่นี่ไม่รู้อะไรสักอย่าง มองป้ายก็ยังงงๆ
ผู้ใหญ่เคยสอน มีปากจงถาม
เราเดินถามคนไปตลอดทาง
ถามยาวจนเดินทางไปถึงเกสต์เฮาส์ได้นั่นล่ะ
4
คนที่นี่ใจดี
ผู้ชายเรียกเรา 'love'
ผู้หญิงเรียกเรา 'honey'
แม้ไม่รู้จักกันเท่าไหร่ แต่เมลเบิร์นไม่ใจร้ายนัก
ถ้าอย่างนั้น ค่อยๆ ทำความรู้จักกันไปก็ได้เนอะ
มีน เกวลิน.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in