ทันทีที่ประตูบ้านของพวกเราปิดลงคุณตะโกนใส่ผมเสียงดังจนผมสะดุ้งสุดตัว

คุณเห็นผมตกใจ...คุณเลยหยุดตะโกน

จริงๆคุณจะตะโกนใส่ผมก็ได้

ผมรู้ว่าผมควรจะถูกว่าสักหลายๆประโยคหน่อย

ตะโกนใส่ผมเลย

แต่ว่านะ...เลิกร้องไห้ได้แล้ว

ผมไม่ชอบเลยจริงๆ

คุณอดกลั้นที่จะไม่ตะโกนอีกครั้ง

สุดท้ายคุณก็พูดด้วยท่าทีหมดเรี่ยวหมดแรง

คุณบอกว่าคุณเหลือแค่ผมแล้วนะ

อย่าทิ้งคุณแบบนี้อีก

“ผมขอโทษ”ผมบอกคุณ เดินเข้าไปใกล้คุณ คุณกอดผมอีกครั้ง ตัวของพวกเราทั้งคู่เลอะไปด้วยโคลนที่เคยอยู่บนตัวผมไปหมดแล้ว