ยามคุณหลับโลกทั้งใบหลับตามไปพร้อมกับคุณ มันสุขสงบเหมือนมหาสมุทรที่มีคลื่นลมจางๆ

ยามคุณตื่นโลกทั้งใบตื่นไปพร้อมคุณ

คุณมักจะหงุดหงิดเสมอเมื่อตื่นมาแล้วพบว่าผมกำลังมองคุณอยู่คุณจะขมวดคิ้ว

“มองอะไรนักหนา”คุณถาม

ผมไม่ตอบยิ้มให้คุณ

เวลาคุณขมวดคิ้วหน้าผากของคุณย่นเข้าหากัน...ไม่รู้เพราะอะไรรอยย่นระหว่างคิ้วของคุณนั้นน่าเอ็นดูมากๆ

ผมเล่าให้คุณฟัง

คุณมองหน้าผมพร้อมขมวดคิ้วอีกรอบรอยย่นน่าเอ็นดูนั่นปรากฏขึ้นอีกครั้ง

“ฉันจะบ้า”คุณกล่าว

ผมหัวเราะ“อาจจะ”