ห้าปีผ่านไป... จากเด็กปีหนึ่งสู่ปัจจุบันทำงานมาหนึ่งปี (ปจบ. Q1/2022)

ขออีดิตเพิ่มเติมเพื่อdisclaimerไว้ก่อนว่าตอนนั้นเราก็อินจริงๆ แต่ไม่ได้เป็นความคิดความเชื่อหรือนิยามตัวตนดิฉันในตอนนี้อีกต่อไปแล้ว ได้กลับมาอ่านอีกทีก็ประทับใจpropagandaในตอนนั้นว่ามันทรงพลังแค่ไหน เด็กคนหนึ่งที่ถูกปลูกฝังมาทั้งชีวิตคิดอะไรอยู่ เป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ความอินหลอได้ว่าเมื่อก่อนมันขนาดไหนกันเชียว 

เหตุการณ์ไปไหว้พระราชศพก่อนวันเผาจริงเมื่อปี 2560

เรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นจาก

1. วันหยุดกีฬามหาลัย(ที่ไม่มีการเล่นกีฬาในมหาลัย)
   
2. นิสิตสาวสองคนมาชุมนุมกันโดยนัดหมายไว้ดีแล้ว

ทริปสองเรา ณ สนามหลวง จึงได้เริ่มต้นขึ้น...

สองสาวพริตตี้เคียว กับริบบิ้นที่ได้รับมาจากคุณลุงท่านหนึ่งในงาน

• ทริปนี้มีสมาชิก2คนถ้วนคือ 1.แองจี้ (นามสมมติ) 2.เราเอง
  
• นามสมมติเต็มๆคือ แองจี้ดราก้อนไทเกอร์_เซเว่น
• นัด 6.30 น. รวมตัวกันได้ตอน 7 โมง โดยเราเป็นคนสาย
• นั่งรถshuttle busไปถึงสนามหลวงตอน 7.xx น.
• เดินหลงจนไปต่อท้ายแถวได้ตอน 8 โมงตรง เคารพธงชาติ
• ประชาชนจากทั่วสารทิศต่างมาต่อแถวรอเคารพพระบรมศพ
• ลูกเสือเนตรนารีอาสาคอยบริการให้ความสะดวกต่างๆ
• พี่ๆเจ้าหน้าที่คอยดูแลอำนวยความสะดวกด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
• อากาศสดชื่นฟ้าฝนเป็นใจให้รอเท่าไหร่ก็ไม่หวั่นเกรง
• ทุกอย่างปกติดีจนกระทั่ง...
  

มินิจุฬา อายุ18 เป็นลม ทราบแล้วเปลี่ยน

• เมื่อเข้ามาในเต้นท์เราเห็นคนเป็นลม1eaตั้งแต่แปดโมงเช้า

• สร้างความสะเทือนใจเป็นอย่างมาก #แล้วชั้ลจาไหวหลอ 

• ใช่ค่ะ มินิจุฬานั่นหมายถึงฉันเอง

• ข้าวเช้ากินแล้ว เมื่อคืนนอนไม่ดึก ตื่นไม่เช้ามากกำลังพอดี

• แต่มีประจำเดือน #ไม่เจ็บอย่างฉันใครจะเข้าใจ #ผู้หญิงถึงผู้หญิง

• หลังจากหน้าซีดและล้มลงไปนั่งหลายครั้ง 

• เราจึงต้องเดินทางไปสู่จุดปฐมพยาบาล

• ทิ้งสาวน้อยแองจี้ให้เข้าแถวยืนรออย่างเดียวดาย ฝากด้วยนะเพื่อน

• น้ำแร่ซักถ้วย อากาศปลอดโปร่ง พร้อมด้วยแอมโมเนียฉุนจนจมูกโล่ง ทำให้เรารอดพ้นจากวิกฤตการณ์นี้ได้

• แต่พี่พยาบาลก็ยังยืนยันให้ไปตรวจที่ศูนย์ของแพทยสภา

• และแล้ว มินิจุฬา อายุ18  เป็นลมก็ได้ถือกำเนิดขึ้น ผ่านเครื่องมือสื่อสารของพี่เจ้าหน้าที่จากร่วมกตัญญู

• เป็นการเป็นลมแล้วโดนเจาะเลือดไปตรวจครั้งแรก 

• ได้รับยาแก้วิงเวียนมาทานพอประมาณ

• ขามานั่งรถเจ้าหน้าที่ ขากลับเดินเอง (จะเป็นลมอีกรอบก็คราวนี้)

• ทุกคนดูแลดีมาก ขอขอบคุณอีกครั้งค่ะ

• เหตุการณ์นี้เกิดหลังจากเข้ามายืนรอได้2ช.ม. #ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล

หนูเป็นลม ขมเป็นยา

1. ลองกินน้ำเยอะๆ อาจเป็นอาการขาดน้ำ
   
2. ลองกินอะไรหวานๆ อาจเป็นอาการขาดน้ำตาล
   
3. แอมโมเนียช่วยท่านได้ ยิ่งฉุนยิ่งเห็นผลชะงัดนัก
   
4. ไม่ไหวก็อย่าฝืน ไปสถานพยาบาลเถอะ 
   

ห้าชั่วโมงผ่านไปไวเหมือนโกหก (ซึ่งก็โกหกจริงๆเพราะแม่งไม่ไวเลย มันนานมากกกกกกก.......)

• เวลา13.00 น. โดยประมาณ

• Finally, เราก็ได้ผ่านจาก Stage1 ยืนรออย่างไร้สังกัด ไปสู่ Stage2 นั่งรอตามหมวดพยัญชนะได้อย่างงดงาม #รู้สึกสวย

• ในระหว่าง5ช.ม.นั้นประกอบไปด้วยการยืนรอ เมื่อย นั่งพัก ลุก ขยับแถว แล้ววนลูป

• ช่วงเวลาการเปลี่ยนสถานะจากผู้ยืนรอเลื่อนลอยเป็นผู้มีสังกัดพยัญชนะเป็นเวลาที่วัดใจมาก ถอดใจไปก็หลายหน แต่เราต้องผ่านมันไปให้ได้ #สู้นะ

• วินาทีที่ได้เข้ามาในเต้นท์ ได้มองเห็นเก้าอี้ แค่นี้ก็ตื้นตันใจมากแล้ว ฮือ T_____T

• เต้นท์พยัญชนะมีตั้งแต่หมวก ก. ถึง ซ. นั่งรอวนไป

• หากได้ที่นั่งในเต้นท์เรียบร้อยแล้ว อะไรๆก็ดีขึ้น

• สองสาวแสนดีได้อยู่โซน ก6 

Buffet time

• เมื่อมีเก้าอี้ที่พักใจ และมีอาหารให้พร้อมทานนั้น การรอก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป

• ในส่วนของอาหารนั้นเรียกได้ว่าอุดมสมบูรณ์

• จงกินไปเรื่อยๆ เพราะนอกจากกินแล้ว ก็ไม่มีอะไรให้ทำอีกเลย

• เสมือนการกินบุฟเฟต์ไปเรื่อยๆ แบบไม่มีจุดจบ

• อาหารทุกอย่างนั้นล้วนมาจากใจของผู้ให้จริงๆ ขอบคุณค่ะ

• หากท่านขี้เกียจไปยืนรอต่อแถว ก็จะมีรถเข็นคอยบริการเสิร์ฟอาหารให้ท่านถึงที่อยู่เป็นระยะๆ

• แรกเริ่มเมื่อมานั่งเก้าอี้แล้ว เราก็ได้รับของแจกเลย

• น้ำคลอโรฟิลล์และแตงโมชิ้นนั้น refreshร่างกายได้ดีมาก 

• หลังจากยืนรอมาห้าชั่วโมง หลอดhpก็เริ่มกลับมาเต็มอีกครั้ง

• ในที่นี้จะขอรีวิวในส่วนของอาหารเล็กน้อย

• ขนมครกคิวยาวมาก แต่ดีมาก หอมมาก อร่อยมาก

• เกี๊ยวก็ดี ชอบ

• อาหารพระราชทานวันนี้คือ สปาเกตตี้ ข้าวคั่วกลิ้ง เต้าหู้ทอด และผลไม้

• เราได้ทานเต้าหู้ทอดด้วย อร่อยมาก

• กินจนอิ่มจนมานั่งจนเบื่อไม่มีอะไรทำจนลุกออกไปหาอะไรกินใหม่ #วนลูป

• มองนาฬิกาวนไป 

• ไม่ถอดใจ ฉันจะรอ

• Anyway, เจ้าหน้าที่และผู้มีจิตอาสาทุกคนทำงานด้วยความอารมณ์ดีตลอดทั้งงาน ประทับจิตประทับใจมาก

• ทุกคนที่นี่มาด้วยใจจริงๆ

• รู้ตัวอีกทีเวลา18.00น. เคารพธงชาติอีกครั้ง  

• 10ชั่วโมงผ่านไป... #กูมาถึงจุดนี้ได้ยังไง

• เราก็ยังอยู่ก6ที่เดิม

เคลื่อนตัวออกจากเต้นท์ ใจเต้นตึกตัก

• วินาทีที่เจ้าหน้าที่ประกาศเรียกเต้นท์ ก. ให้ออกไปได้แล้วนั้น มันดีต่อใจมากจริงๆ 

• ตอนนั้นประมาณทุ่มกว่าๆมั้ง 

• ฟ้ามืดสนิท พระอาทิตย์กลับบ้าน พระบรมหาราชวังเปิดไฟ สวยมาก

• เราเดินออกจากเต้นท์ไปด้วยความรู้สึกของผู้ชนะ

• หากคุณคิดว่าออกจากเต้นท์แล้วจะได้เข้าไปเลย คุณคิด... ผิดค่ะ

• ถึง. คุณป้าที่แซงคิวหนูไป ไม่ต้องหันมายิ้มให้จะดีกว่านะคะ

• หันไปทางซ้ายมือ พี่เจ้าหน้าที่บอกว่านั่นคือจุดที่เรามายืนรอกันเมื่อเช้า

• แม้จะเป็นเวลากลางคืนแล้วก็ยังมีผู้คนหลั่งไหลมาในงานอีกเรื่อยๆ

• และแล้วเราก็ได้มาพับกบพบกับ จุดรอคอย

• ซึ่งเป็นเต้นท์ และเก้าอี้ #again

• หรือพูดง่ายๆคือ รอเหมือนเดิม แต่ย้ายที่ orz

• พร้อมป้ายประกาศที่บอกว่าจากจุดนี้จะใช้เวลาอีก 1ชั่วโมง 30นาที

• โอเค๊

ใจสู้หรือเปล่า~~

• หลังจากนั้นซักพักก็ได้เริ่มเข้าไปในพระบรมหาราชวังแล้ว #เย้

• ระหว่างทางที่เดินไปหัวใจก็พองฟูขึ้น

• ฟ้าโปร่งสวยงาม มีดาว1ดวงบนท้องฟ้า ที่น่าจะเป็นดาวประจำเมือง

• ตื่นเต้นตึกตัก ดีใจจังที่มาถึงจุดนี้ได้

• คุณป้าที่ฝ่าฟันด้วยกันมาสิบกว่าชั่วโมงก็ยังอยู่ด้วยกัน

• และขนานนามฉันว่า น้องเป็นลม 5555555555555 

สวยมากจริงๆ

• ใกล้ความจริงเข้าไปทุกที

สนามหลวง และ13ชั่วโมงที่รอคอย

• และแล้วการรอคอยก็สิ้นสุดลง

• นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบกับพระราชาของฉัน

• และเป็นการกราบต่อหน้าพระองค์ท่านครั้งสุดท้าย

• มีความรู้สึกมากมายเกิดขึ้นในช่วงระยะเวลาสั้นๆ

• มีคุณป้าท่านหนึ่งเล่นมุกว่า รอสิบกว่าช.ม. ได้เข้าไปไม่ถึง8วิ 

• แต่มั่นใจว่าเป็น8วิที่มีคุณค่าทางจิตใจกับทุกคนจริงๆ

• มองนาฬิกาเป็นเวลาสามทุ่มพอดีเป๊ะ

• เป็น13ชั่วโมงที่คุ้มค่ามาก

ออกมารับข้าวพอเพียง และเสียงอวยพรให้เดินทางกลับโดยสวัสดิภาพ

• ขอบคุณพี่ที่พาหนูไปส่งจุดพยาบาล 

• ขอบคุณพี่ๆพยาบาลที่ดูแลหนูตอนเป็นลม

• ขอบคุณสำหรับอาหารทุกอย่าง

• ขอบคุณเจ้าหน้าที่และอาสาสมัคร

• ขอบคุณคุณลุงที่ติดริบบิ้นให้

• ขอบคุณทุกคนที่มาสร้างความทรงจำดีๆร่วมกันในวันนี้

• ขอบคุณแองจี้เพื่อนยาก

• ขอบคุณค่ะ